CİDDİ MİSİN?

15 | ♧

▪C i d d i M i s i n ?▪

"Buğra!" Diye seslendiğimde ellerini yavaşça ceplerinden çekti ve bana doğru döndü.

Göz göze geldiğimizde damarlarımda büyük bir boşluk hissettim. O, bana mesaj atan anonimdi. Fakat içimde onun anonim olduğunu hisseden küçük bir parça bile yoktu.

Yine de yavaşça yürüdüm ve tam önüne geçtim.

Gözleri beklentiyle bakıyordu.

Yavaşça gülümserken elimi yanağına götürdüm. Yeni çıkmaya başlamış sakallarıyla oynarken elimi birden çektim ve yüzüne okkalı bir tokat geçirdim.

"Bu, anonimim olup kendini Kaan'mış gibi hissettirdiğin içindi." Dedikten sonra tam karnına bir tane tekme geçirdim.

"Ve bu da, sapık gibi beni takip edip numaramı bulduğun için yapılmış bir hareketti." Derken ellerimi yumruk yaptım ve bu sefer yeni darbeyi omzuna indirmek için hazırlandım.

Fakat Buğra benden hızlı davrandı ve bileklerimden tutup beni apartmanın çatısındaki korkuluklara yasladı.

Dudağının kenarı yukarıya doğru kıvrılırken önüme düşen bir tutam saçı kulağımın arkasına sıkıştırdı.

Dokunuşuyla damarlarım buz keserken kaşlarım şaşkınlıkla havaya kalktı. Bu çok sahiplenici bir hareketti.

Sinirle ellerimi çektim ve beni yasladığı korkuluklardan uzaklaştım. "Bilgin olsun diye söylüyorum, ben senin o çevrendeki aptal kızlara benzemem. Ters bir hareketin olursa kafanı levyeyle parçalar, karnına aynı anda beş tane maket bıçağı sokarım." Dediğimde kıkırdadı.

Kısık ve hoş bir sesti bu.

"Kaan'ın anlattığı kadar varmışsın." Diye kendi kendine mırıldanırken son anda ağzından bir şey kaçırmış gibi birkaç defa öksürdü.

"Kaan mı? O ne alaka?" Derken ses tonumda şüphe ve şaşkınlık kırıntıları dolanıyordu.

Eliyle saçlarını karıştırıp yüzüme yamuk bir gülümsemeyle baktı ve cebinden bir tane sigara çıkarıp dudaklarının arasına götürdü.

"Hiç." Dediğinde ellerimi göğsümün üzerinde bağladım.

"Gerçekten hiç mi?" Tek kaşımı kaldırarak sorduğum soruya başını sallayarak cevap verdi.

"Pek inandırıcı gelmedi ama neyse." Dediğimde göz kırptı.

"Dışarıya çıkıp biraz eğlenelim mi? Söz veriyorum saat çok geç olmadan seni evine geri bırakacağım." Dediğinde birkaç saniye düşündüm.

Onu ilk kez görsem de, aramızda uzun ve eğlenceli konuşmalar geçmişti. Üstelik hakkımda bu kadar çok şey bilen birisini reddetmek saçma olurdu. Sonunda onu kırmamaya karar verip başımı olumlu anlamda salladım.

"Ama üzerimi değiştirmem gerek." Dediğimde yine o çarpık gülümsemesiyle yüzüme bakıp yanında duran alışveriş poşetlerini suratıma fırlattı.

Poşetler yüzümden kayıp ayaklarımın ucuna düşürken onları nasıl daha önce fark edemediğimi düşünüyordum.

"Ben her şeyi düşündüm, sen merak etme. Üzerini alt kattaki boş dairelerden birinde değiştirebilirsin. İçini rahatlatır mı bilemem ama burada seni bekliyor olacağım." Dediğinde gülümseyerek başımı salladım ve yerdeki poşetleri alıp alt kata indim.