Going Bad (1D Dutch FF)

003

Het was avond, ik lag op bed. Mijn deken en de kussen lagen zo lekker, ik wilde nooit meer van mijn bed afkomen. Het was al avond en ik was aardig moe van school. Ik wilde gaan slapen, maar ik kon niet aangezien ik een manier moest bedenken om mijn ouders over te halen. Het zal niet makkelijk zijn. Ik ga dus de laatste week van school spijbelen, ik ga naar een wild vreemd land aan de andere kant van de aardbol, en ik ben daar met vijf jongens die ik eigenlijk nauwelijks ken.

Ik hoorde opeens mijn moeder de trap oplopen. Het was nu of nooit.

"Mam!"

De voetstappen stopte maar een tel later kwamen ze op me af. Mijn moeder deed de deur van mijn kamer open en keek naar binnen. "Ja?" vroeg ze.

Ik ging recht opzitten op mijn bed en keek haar aan. "Ik moet je wat vragen." zei ik.

Ze kwam verder naar binnen toe en sloot de deur achter haar dicht. "Wat is er?"

"We gaan pas in de laatste week van de zomervakantie op vakantie, toch?"

"Ja, dat klopt."

Ik zuchtte. "Mag ik misschien ook deze keer zelfstandig op vakantie?" vroeg ik voorzichtig.

Mijn moeder keek me verward aan. "Hoe bedoel je?"

"Zou ik misschien op vakantie kunnen gaan met een paar vrienden van mij? Ik zal alles zelf betalen."

Ze bleef even stil. "Ik weet het niet hoor. Waar wilde je heen gaan?"

"Australië." mompelde ik.

"Wat?"

"Australië, ik wil naar Australië gaan. Een vriend van me is daar nu al en zal de ticket voor me betalen. Alsjeblieft mam, mag ik deze ene keer alleen op vakantie mogen gaan? Alles is al geregeld en ik kan hem echt goed vertrouwen. Er zal niets gebeuren en ik zal goed voor mezelf zorgen, ik beloof het."

"Weet je wel niet hoe gevaarlijk dat land is met al die dieren die daar leven?  Het is aan de andere kant van de wereld! En je bent nog maar net achttien! Ik kan je niet zomaar laten gaan." Ze vouwde haar armen over elkaar en keek me streng aan.

"Maar, mijn vriend heeft de ticket al betaald. Ik vertrek volgende week maandag."

"Geen sprake van!"

Mijn moeder draaide haar rug naar me toe en liep mijn kamer uit. Ik zuchtte, ik wist dat dit niet zomaar ging lukken. Maar hoe moest ik dit aan Harry vertellen? Ik had hem beloofd dat ik zou komen. Misschien dat mijn ouders het na een tijdje zeuren wel goed zouden vinden. Wie haal ik in de maling? Natuurlijk gaan ze dit nooit goed vinden.

Ik pakte mijn laptop en startte mijn mail weer op. Ik pakte het mailtje erbij waarin Harry me de ticket had verstuurd. Ik las het nog een keer aandachtig door. De vlucht zou vertrekken vanaf Schiphol, hij vertrekt om kwart over zeven, vervolgens heb ik een tussen stop in een plaats waar ik nog nooit over gehoord heb, en dan land ik in Australië om zeven uur 's ochtends.

Ik las alles wat op de ticket stond. De voorwaarden, tijden, plaatsen. Tot ik de prijs zag.

"1544 euro voor een enkele reis naar Australië?" riep ik verbaasd.

Waarom zou Harry zoveel geld aan mij uitgeven? Dit is niet normaal veel geld voor een enkele ticket! Ik kon het nu niet meer afzeggen, hij had meer dan vijftienhonderd euro aan mij uitgeven alleen maar om mij weer te zien voor waarschijnlijk een paar weken.

Ik hoorde mijn mobiel trillen. Snel pakte ik hem erbij en zag op het scherm dat ik een nieuw berichtje had van Harry.

Harry: Diii, heb je je ticket al binnen?

Diana: Ja, ik zag hem! :)

Harry: Ik kan niet wachten om je weer te zien! Het is te lang geleden ondertussen.

Diana: Ik kan ook niet wachten.

Harry: Je gelooft niet hoe blij ik ben om je weer te zien! Ik heb hier zolang op moeten wachten en ik mis je echt heel erg.

Dit meen je niet, ik kon hem toch niet teleurstellen? Wat zou hij er dan wel niet van denken als ik uiteindelijk niet mocht?

Diana: Ik heb jou ook ontzettend gemist :') Ik spreek je later wel weer

Harry: Is goed, babe.

Wat moet ik doen? Moet ik soms weglopen van mijn ouders en alsnog naar Australië gaan? Het zou best kunnen, ik kan een taxi nemen naar Schiphol en mijn ouders vertellen dat ik bij een vriend blijf slapen. Maar aan de andere kant zou ik het echt niet kunnen maken om gewoon van huis weg te lopen. Alleen, wat zou ik anders moeten doen? Misschien was het toch niet zo een slecht idee.