HASTALIK {Ereri/Riren Fanfic}

6. Doktor

Arkadaşlar, medyaya iyi bakın. Bu medya geçen bölümü yazarken yapmak istediğim ama bir türlü yapamadığım o harika trollüğü içeriyor.

"Doktor..."

"Dinliyorum Levi."

Açıkçası, Levi anlatmak üzere olduklarından utanıyordu. Böyle şeyler görmesi ve kendini defalarca öldürmeye çalışması... Acınasıydı.

Levi düzeltilemez bir hastalık edindiğini ilk kez bu kadar net hissetti kaç yıldır.

Yere baktı. Sonra da duvarların diplerine. Ama bir türlü doktora bakamadı.

Eren cesaret vermek için Levi'ın karşısına, onun gibi yere oturdu. Normal şartlar altında ikisinin de odanın ortasında duran masaya oturmaları gerekirdi ama görünüşe göre Levi prosedürleri ciddiye alacak halde değildi.

"Levi. Yine dışarı çıkmak ister misin? Kısa bir süreliğine de değil. Kalıcı olarak. Nefret ettiğini bildiğim dört beyaz duvardan uzak bir yaşam."

Levi şüpheyle Eren'e baktı.

Eren'in şantaj yapan bir yanı falan yoktu. Cidden Levi'ı kurtarmak istiyordu. Tüm samimiyetiyle.

Çünkü ona değer veriyordu.

"Seni kurtarmak istiyorum Levi. Sana izlemeyi sevdiğini bildiğim mavi gökyüzünü ve yeşil ağaçları sonsuza dek verebilirim."

Yeşil ağaçlar...

Ah, Doktor Jaeger'ın yeşil gözleri varken karşısında kim ne yapsındı o ağaçları, diye düşündü Levi. Sonra kendi düşüncesinden rahatsız oldu.

"Sadece konuş benimle Levi. Bak, eski raporlarında yazdığı kadar kötü halde değilsin artık. Gerçekten değilsin. Buradan kurtulabilmek için bir umudun var."

Levi yeşil gözlere ilgiyle baktı.

"Gerçekten mi?"

Eren heyecanla başını salladı.

"Evet."

Levi doktora yaklaşmak için öne doğru eğildi. Eren de Levi'ın ilgisini çektiğini düşünüp aynısını yaptı.

"Doktor. Ben... İsabel'i gördüm. Benden nefret ediyor artık."

"Peki neden?"

Levi omuz silkip duvarlara baktı bir süre. Bu odada bir pencere olmaması onu çok rahatsız ediyordu saatlerdir.

"Sizin yüzünüzden doktor. Sizi kıskanıyor."

*****

Eren beyaz odadan çıktı.

Beyaz odayı hastaneye geldiğinden beri hiç sevmemişti.

Beyaz küp şeklinde bir oda.

Her köşede güvenlik kameraları ve mikrofonlar.

Duvarlardan birinde duvarın yarısını kaplayan bir 'ayna'.

Aynadan kastımızı anlamışsınızdır. Dışarıdan milleti gözetlediğimiz, ama içeridekinin basit bir ayna olarak algıladığı 'ayna'.

Mikrofonun karşısındaki koltuğa oturdu. Mikrofonu kapattı ve camdan Levi'ı izlemeye devam ederken Armin'le konuştu.

"Daha ne kadar bu odada kalacak?"