The wolf academie

Hoofdstuk 9

-9-

Jayden p.o.v

Pieeeeeep pieeeeeep pieeeeeep! 'SEM! Zet die kut wekker uit!' Roep ik en druk me kussen over me hoofd. Ik hoor Sem grinniken en de wekker uitzetten. 'Hèhè!' Zucht ik en draai me om. 'Ga je niet naar school?' Vraagt hij. 'Jawel, maar 2 lesuurtjes missen kan geen kwaad.' Mompel ik. 'Denk nou effe aan je vader, die komt je hoogstpersoonlijk vermoorden als je weer spijbelt!' Zegt hij. 'Mag die doen.' Zeg ik simpel.

'Kom nou maar je bed uit, ik heb die wekker al een half uur later gezet dan normaal, je hebt niet ontbeten.' Dan word op de deur geklopt, Sem opent de deur en Jillian rent schreeuwend naar binnen. 'Wakker worduuuh!'

'Jill pleur op!' Roep ik lachend en gooi me kussen naar haar toe. 'Nee opstaan!' Roept ze. 'Waarom?' Jillian zucht en slaat met haar voorhoofd tegen de muur. 'School gek!' 'Ja hèhè, dat snap ik zelf ook wel!' Zucht ik en stap toch maar uit me bed. 'Oehhhh sixpack!' Roept ze lachend en wijst naar me buik. Ik frons en kijk naar me buik: 'Oh ja.' Mompel ik vaag. 'MEIDEN! JAYDEN HEEFT EEN SIXPACK!' Roept Jillian debiel hard om het hoekje van de deur. 'Jill!' Roept Sem. 'Gun die jongen ze privesie!'

Om de hoek komen 8 meiden denk ik aanrennen: 'Sixpack!' Roepen ze. Ik frons. 'What the fack! Bijna alle jongens op deze school hebben een sixpack, ga hun lekker lastig vallen!' Lach ik en doe de deur voor hun neus dicht.

Er word nog een keer op de deur geklopt. Lavendel. Robin. Ik open de deur. 'Hey Rob.' Zeg ik en ze loopt naar binnen. 'Ik moest zeggen dat we niet bij de jongens mochten, dus ik kom Jillian gijzelen.' Lacht ze. Sem tilt haar op. 'Ik gijzel haar wel, doei!' Roept hij en doet de deur achter zich dicht. Dan ben ik alleen nog met Robin in de kamer. Ze kijkt naar de klok. 'Je hebt nog een kwartier hé!' Waarschuwt ze en wijst naar de klok.

Lachend kijk ik haar aan. 'Je bent zo netjes!' Zeg ik met een vertroetelende stem en knijp in haar wang. 'Wat?' Lacht ze. 'Babe, maak je niet zo druk, het is maar school!' Lach ik en trek ondertussen me spijkerbroek aan. 'Maar school? Zonder "maar school" is je toekomst naar de klote!' Lacht ze.

Robin p.o.v

Met een flits staat hij voor me en klemt me tussen de muur en hem in. Hij drukt zijn lippen tegen de mijne aan, ik sla me armen om zijn nek. Ik voel zijn tong tegen me lippen aan en open me mond dus een stukje. De zoen word steeds wilder en zijn handen glijden na een tijdje onder me shirt door. Zijn warme handen voelen heerlijk tegen mijn koude huid. Ik sla me benen om zijn zij en hij tilt me op. Hij stopt geen moment met de zoen en legt me op me bed.

Zelf gaat hij over me heen hangen. Z'n ogen zijn inmiddels zwart, wat bij wolven -die mensenvlees eten- betekend dat ze... Uhh... Lust hebben... Dan pas haat hij zijn lippen van de mijne en trekt zijn shirt uit. Ik kijk naar zijn sixpack, hij is niet een beetje gespierd, met flink gespierd! Hij grijnst als hij ziet dat ik naar zijn sixpack kijk. Ik bloos. 'Sorry...' Mompel ik 'Je mag wel kijken hoor.' Lacht hij zacht en zoent me in me nek. Een zachte kreun glijd perongeluk over me lippen heen. Ik bloos opnieuw. Hij grinnikt zacht en kijkt me aan. 'Jij bloost ook veel hé?' Precies daarna klinkt de bel, ik hoor Jayden grommen. Ik grinnik. 'We moeten gaan.' Zeg ik terwijl ik onder hem vandaan kruip en opsta. 'Blijf hier jij.' Lacht hij en trekt me terug het bed op. 'Jayden! Anders komen we te laat.' Lach ik en probeer hem van me af te duwen.

Zijn bruine haar hangt in zijn gezicht en zijn groene, glimmende ogen kijken me vrolijk aan. Damn, die jongen is knap! 'Jayden, ik moet nu écht gaan, wat jij doet moet jij weten!' Lach ik. Dan pas laat hij me los en trekt mopperend zijn shirt aan.

Jayden p.o.v

We lopen naar een groot open veld, ook wel het schoollokaal genoemd! Verderop zie ik Danny staan, hij heeft een blauw oog en wonden in zijn gezicht. Shit, ik heb hem flink te pakken gehad. Als hij me ziet staan laat hij zijn tanden zien, ik steek me middelvinger op en plof in het gras neer.

'Jayden, je kan direct weer gaan staan want we gaan rennen!' Hoor ik iemand lachen achter me. Ik kijk om en er staat een jongere vrouw van een jaar of 25. Mevrouw Claires. Ze is een van de aardigste leraressen bij ons op school, ze is altijd enorm vrolijk. Ik grinnik en sta weer op. Er zijn verder nog meer docenten aanwezig, zowel mannen en vrouwen!

Ze gaat in het midden van het veld staan. 'Goeie morgen dames en heren, jullie kunnen gelijk veranderen want we gaan in totaal 15 kilometer achter elkaar rennen!' Roept ze luid. Je hoort gemopper en opgewonden stemmen door elkaar. 'Geen pauzes!' Roept ze direct erna. Met veel gemopper veranderd iedereen en rennen achter Claires aan...

* Een half uur later.

Ondertussen zijn we op de 10 kilometer en iedereen begint nu wel moeilijk te worden. Ineens ruik ik iets... Iets heel bekends.

Mensen...