Hoofdstuk 3

8.1K 398 43
                                    

-3-

Robin p.o.v

Hard sla ik de houten kamer deur achter me dicht.

Die jongen is mijn mate, ik heb mijn mate gevonden!

Ik had het niet eens door, pas daarnet, op de gang, voelde ik het pas. Met een grote glimlach laat ik me op het bed zakken: Ik heb mijn mate gevonden.

Maar dan komt er angst voor in de plaatst.
Wat als hij me niet knap vind?
Wat als hij me helemaal niet wil?

Ik schut met me hoofd. 'Positief denken!' Zeg ik hardop.

Jayden p.o.v

Woedend kijkt Danny me aan. Met een ruk draait hij zich om en loopt weg. Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik hem na. Die jongen moet echt hulp gaan zoeken.

'Hey man, waar zat je?' Zegt Sem verbaasd als ik terug loop naar de jongens. 'Bij Danny.' 'Danny? Die blonde eikel?' Vraagt Sem verbaasd. Ik knik en loop langs hem heen naar buiten. 'Jay?' Vraagt Sem verbaasd en rent achter me aan. 'Ja?' Vraag ik terwijl ik verder loop. 'Wat ga je doen?' 'Effe rondje lopen, ga je mee?' Hij knikt en loopt mee. 'Wat is er aan de hand?' Vraagt hij. 'Ik heb mijn mate gevonden.' Antwoord ik simpel. Sem blijft stil staan: 'Gefeliciteerd man!' Zegt hij en slaat op me rug. Ik grinnik. 'Thanks.' 'Hoe heet ze?' Ik ben even stil. 'Geen idee.'

Sem fronst. 'Heb je nog niet met haar gepraat dan?!' Ik schut me hoofd. 'Ze werd door Danny lastig gevallen, toen ik erbij kwam ging ze nog geen minuut later weg.' 'Ga met haar praten dan!' Lacht Sem en trekt me mee naar binnen. 'Wat the fack doe je?' Lach ik als we binnen zijn. 'Ruik dan!' 'Ruik dan? Wat moet ik ruiken dan?' Vraag ik verbaasd. Sem slaat met zijn hand op zijn voorhoofd. 'Wat dacht je van je mate?' Ik grinnik en denk dan na. 'Ze rook naar lavendel...'

'Ruik dan.' 'Man, hoeveel meisjes wel niet naar lavendel ruiken?' Lach ik. 'Ja, lavendel én nog iets anders erbij, iedere wolf heeft zijn eigen geur toch!' Lacht hij. Ik zucht diep en ruik... En ruik... En ruik... en... Hebbes! 'Heb haar.' Zeg ik kortaf en loop naar de gang. De geur word steeds sterker. 'Nu snap ik waarom mensen weerwolven de bijnaam hond geven...' Mompel ik.

Ineens word de geur enorm sterk. 'Hier is het.' Zeg ik en sein naar haar deur. Hij knikt en slaat op me rug. 'Ga ervoor.' Lacht hij.

'Wat moet ik doen dan? Aankloppen?' Vraag ik zenuwachtig en haal mijn hand door mijn haar. Sem grinnikt en gaat tegen de muur aanstaan. 'Ik wist dat deze dag zal komen.' Grinnikt hij zacht. 'Wat?' Lach ik. 'De dag dat mijn kleine vrouwenversierder zenuwachtig zo zijn om een meisje.' Zegt hij met een vertroetelde stem en knijpt in me wang. 'What the fack...' Mompel ik grinnikend. 'Wat het is toch zo?' Lacht hij. 'Ja vast.' Grinnik ik. 'Kijk dan naar jou, onze meidenver-'

'Stil is.' Onderbreek ik hem en spits mijn oren. 'Ik zweer het je Jill, hij is zó knap!' 'Ja, ik zweer het je, die jongen met die grijze beanie.' 'Naar hem toe gaan? Ben je gek of zo!' Hoor ik haar opgewonden vanaf haar kamer roepen. Waarschijnlijk is ze aan de telefoon of zo.

Sem grinnikt en wijst naar mijn grijze beanie: 'Zet hem op, mooiboy!' Lacht hij. Ik schut lachend me hoofd: 'Je bent gek, weet je dat?' 'Of course.' Lacht hij. Ik ga tegen haar deur aangeleund staan: 'Maar ik kan toch moeilijk haar kamer binnen lopen en zeggen: Hey, ik ben j-' Ineens val ik naar achter, de deur word geopend, slim Jayden, erg slim.

'Oh my god! Gaat het?' Vraagt ze bezorgd. Ik knik en begin dan te lachen: 'Is ook niet heel slim om tegen de kamer deur aan te gaan staan.' Ze grinnikt zacht en helpt me overeind: 'Gaat het echt?' Ik knik: 'Maak je niet druk.' Lach ik. Sem ligt ondertussen op de grond van het lachen. Letterlijk. 'Sukkel.' Lach ik. 'Zegt de jongen die in de kamer van zijn mate pleurt!' Lacht hij.

Ze bloost. Wat is haar naam? 'Jayden.' Zeg ik en geef haar een hand. 'Robin...' Zegt ze verlegen. Ik grijns om haar verlegenheid.. 'Ga je mee naar de kantine, of blijf je hier?' 'Ik ga wel mee...' Zegt ze verlegen. 'Als de tortelduifjes romantisch weglopen, ga ik achter die meiden aan!' Lacht Sem en seint met zijn hoofd naar 2 blonde meisjes. 'Doe je best maar!' Zucht ik met een grijns.

Robin p.o.v

'Dus... Robin toch?' Vraagt hij. Ik knik verlegen. Dit haat ik nou van mezelf, ik heb gewoon mijn mate gevonden en kan níks verzinnen om terug te zeggen.

Oké Robin... Niet zo schijterig...! Zegt ik in mezelf. 'Van welke roedel kom je?' Vraag ik dan maar. 'Black blood, jij?' Vraagt hij. 'White Moon.' Antwoord ik. 'Hé! Dan ken ik je ouders wel.' 'Serieus?' Jayden knikt. 'Tuurlijk als je je vader je van de ene pack naar de ander pack sleurt, leer je mensen kennen!' Lacht hij.

'Je bent alpha?' 'Wórd, ik word alpha!' Lacht hij. Niet dat je dat niet aan hem ziet! Heel zijn zelfverzekerde houding en de manier waarop hij sowieso kijkt. Iets waar ik niet echt van kan spreken... 'Jij? Luna?' Vraagt hij. Ik knik. 'Hoe weet je dat?' 'Geur, je hebt een sterke lavendelgeur.' Zegt hij simpel.

Je kan 9 van de 10 keer een alpha of Luna herkennen aan de geur, hoe hoger de rang, hoe sterker en feller de geur is.

We lopen de gang af, de aula in. Ik kijk op de reusachtige klok die aan de muur hangt: Half 6, om 6 uur gaan we eten. We krijgen het nog één keer voorgeschoteld, daarna word het leren samenwerken en hier jagen.

Iets wat meestal vrij moeilijk is aangezien het hier allemaal alpha's en bèta's worden en dus allemaal gewend zijn om de macht wel in handen te hebben.

Jayden p.o.v

'Hey Gi.' Roep ik naar Gino en ren naar hem toe. Gino kijkt op en loopt naar me toe: 'Wie is dat?' Vraagt hij en seint naar Robin. 'Robin, mijn mate.' Lach ik. 'Ey gefeliciteerd man!' Zegt hij en omhelst me. 'Mike, Sander!' Roept Gino en seint dat ze moeten komen. Direct komen de jongens aangerend. 'Wie is zij?' Vragen Mike en Sander tegelijk.

Sander en Mike zijn een tweeling, ze lijken precies op elkaar.

Ik grinnik. 'Dit is Robin.' 'Zijn mate!' Lacht Gino. 'Serieus!' Lacht Sander blij. Robin knikt verlegen en bloost.

Waarom is ze zo verlegen?

'Gefeliciteerd!' Zeggen ze -alweer- tegelijk, waardoor iedereen plat ligt van het lachen. Robin lacht alleen maar verlegen, ze voelt zich duidelijk niet op haar gemak.

*Een kwartier later.

Robin zit nog steeds een beetje ongemakkelijk bij, ik trek haar aan haar heupen naar achter waardoor ze begint te lachen. 'Wat doe je?' Lacht ze. 'Alles oké?' Vraag ik met een grijns. 'Uh... Ja.' Zegt ze, -opnieuw- verlegen. 'Waarom zo verlegen?' Vraag ik. 'Ben ik niet.' Zegt ze zo overtuigend mogelijk. 'Nee, vast niet!' Lach ik en laat haar los.

'Je hoeft niet verlegen te zijn, kijk hoe mooi je bent.' Fluister ik in haar oor. Ze bloost en glimlacht naar me. 'Stop met dat blozen!' Lach ik en laat haar los. 'Ik bloos niet!' Grinnikt ze waardoor ze nóg roder word. Ze draait zich naar me om, ik sla me arm beschermend om haar heen.

Er rent een meisje helemaal hyper naar ons toe en bespringt Robin waardoor ze bijna op de grond valt. 'Gefeliciteerd!' Roept ze. 'Jillian! Doe normaal idioot!' Lacht ze en duwt haar van haar af. 'Je hebt je mate gevonden, mag ik dan niet blij zijn!' Lacht ze. 'Jaja...' Lacht Robin en staat op. 'Godzijdank! Raak je eindelijk je maagdelijk kwijt!' Roept ze heel opgelucht. 'Oh my god...' Zegt Robin met een rood hoofd.

'Ah onze Robin is nog maagd, nou schat, als je nog langer maagd wil blijven zal ik nu wegrennen voor Jayden!' Lacht Sem. Ik geef hem een duw en begin te lachen. 'Dat jij nou alles met 2 benen neukt wil nog niet zeggen dat ik dat doe!' 'Oh, hoi trouwens.' Zegt de vriendin van Robin.

'Jillian.' Zegt ze en steekt vrolijk haar hand naar me uit. 'Jayden.' Lach ik en schut haar hand. 'De mate van Robin?' Vraagt ze me. Ik knik lachend: 'Yup.'

De harde bel rinkelt: Eten. Er klinkt daarna een piep, als teken dat er een oproep via de luidsprekers is: 'Dames en heren, iedereen naar de aula, daar krijgen jullie voor het laatst jullie eten echt voorgeschoteld want daarna word het als groep jagen! Eet smakelijk!'

Robin p.o.v

Jayden slaat een arm om mee heen en zo lopen we met de andere naar de aula, waar we ons eten krijgen. Ik snap nog steeds niet wat die jongen in mij ziet, kijk naar hem! Als ik om me heen kijk zie ik zo 3 meiden al arrogant en jaloers naar ons kijken. Ik zucht diep.

Gewoon negeren!

The wolf academieWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu