who lives in morgue | taegi

r

Şu, yaşların bir sayı daha arttığı, yaşlılığın biraz daha yaklaşyığı gün vardır ya. Evet, bahsettiğimiz şey doğum günleri.

Yaklaşıyordu.

"Yoongi~ sevgilim. Doğum günün çok yaklaştı! Doğum gününe kadar her istediğini yapacağız!"

Yoongi yüzüne sahte bir gülümseme yerleştirdi. Diğer doğum günlerini sevmiyordu fakat bu seferki doğum gününden nefret edecekti. Bir önceki doğum günü ise en sevdiği olmuştu çünkü Taehyung ile kutladığı ilk doğum günüydü.

Esmer tenli sevgilisi ile kutladığı ikinci doğum günü olacaktı. Yine de mutlu olamıyordu. Nedeni hakkında hiçbir fikri yoktu. İyi şeyler olmayacağını hissediyordu sadece.

Tahminine göre Taehyung, onun hastaneye dönmesine izin vermeyecekti. Yapabildiği tek şey izin vermesini ummaktı. 

İzin almak adına araladı uzun zamandır birbirine bastırdığı solgun dudaklarını.

"Taehyung... Doğum günümde hastanede olmak istiyorum."

Kızarmaya başlamış gözleri cevabını merakla beklediğini belirtecek şekilde bakıyordu diğerine.

"Olmaz Yoongi.. Doğum gününde hastanede olamazsın."

Beyaz tenli olan derin bir nefes alarak sevdiğini nasıl ikna edeceğini düşündü kısaca. Taehyung'u ikna etmesi biraz zordu.

"Sevgilim gitmem gerekiyor.. Bak bu ciddi bir durum."

Gözleri dolan beden başını olumsuz anlamda salladı. Sevgilisinden ayrı kalmayı zaten sevmiyordu doğum gününde de ayrı olmak istemiyordu.

"Hayır Yoongi! Gitmen gerekmediğini biliyorum. Doğum gününden sonra gidebilirsin..."

Doğum günümden sonra gideceğim.

"Taehyung... A-"

Taehyung işaret ve orta parmağını Yoongi'nin dudaklarına bastırıp onu susturdu. Kesinlikle gitmesine izin vermeyecekti, ne olursa olsun.

"Konu kapanmıştır Min Yoongi."

Yoongi derin bir nefes aldı, kaçıncı derin nefesti? Taehyung o kadar inatçıydı ki ona açıklama bile yapamıyordu.

Sonunda üzülecekti, üzecekti, üzüleceklerdi. Yine de sustu. Zaten ona açıklayamazdı.

İlk defa.

İlk defa kaybetme korkusuna yakalandı Min Yoongi.