Tekrarladığı gibi dayanamıyordu Taehyung. Neden bunu söyleyip durduğunu bilmiyordu. Sadece söylüyordu. Ama acı çektiğini ve söylediği şeyin gerçekleştiğini de hissediyordu.
Bunu anlamak zordu. Ne olduğu hakkında, neden bağırdığı hakkında hiçbir fikri yoktu. Sadece bağırıyordu işte. Bağırırken boğazında hissettiği acı kalbindekini unuttursun diyeydi belki. Kimse bilemezdi.
Bir gün bağırıp dururken sonraki gün beyaz tenlinin üzerine daha fazla düştüğü görülebiliyordu. Gerçekten...
Çok garip bir, bir sene geçirmişlerdi birlikte.
Garip, acı verici, üzen, ağlatan belki.. Ama hepsinden daha ağır basan bir duyguyla, aşkla geçen bir seneydi.
Yaklaşık on dakikadır karanlıkta aralık duran gözlerini kırpıştırdı. Etrafa baktığında gözleriyle nesneleri daha iyi kavrayabildiğini fark etti. Gözleri tekrar diğer bedene döndü. Güzel bir yüzü vardı ve her bakışında tekrar aşık olduğunu hissediyordu.
Bu gece için bir planı vardı: Sabaha kadar Yoongi'yi izleyecekti.
Kucağına uzanmış huzurlu bir şekilde uyuyan kokain tenli güzel yüzlü sevgilisini izleyecek ve gerçekler üzerine düşünecekti.
Belki olumlu, belki olumsuz gerçekler.
Ellerinden birisini Yoongi'nin yeşil saçlarına attı. Uyanık olsa onu mayıştıracağını bildiği bir şekilde oynamaya başlamıştı kokusunun müptelası olduğu saçlarla.
Yoongi derin uykuluydu, zor uyanırdı. Buna bir kez daha şükretti Taehyung.
Parmaklarını geçirdiği saçları can acıtmayacak şekilde geriye çekip alnının açılmasına sebep oldu Yoongi'nin.
Tekrar, tekrar ve tekrar gördü mükemmel kalbe sahip bedenin mükemmel yüzünü. Tekrar fark etti güzelliğini.
Kelimelerin, cümlelerin kifayetsiz kaldığı bir andaydı şuan.
Hafif şişmiş gözler, fazla olmasa da mor göz altları, uyku sebebiyle şişmiş dudaklar, tek yanağına kapattığı eli onu kusursuz tamamlıyordu.
Şişmiş olan ince dudaklara eğilerek bastırdı kendi dudaklarını. Dilinin onun dudağı üzerinde gezdirdikten sonra memnuniyet ile geri çekildi.
Planını uygulamaya koyuldu anında. Onun suratını inceliyor. Kendi aklında kurduğu kurgudaki gerçekleri sorgulayıp hayatına göre düşünüyordu.
Sabaha doğru güneşin doğması ile kapanan gözleri olmasaydı planını yarıda bırakmamış olacaktı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
who lives in morgue | taegi
Fanfiction"Evim nerede demiştin?" "H-hastane... " "Oh, hastaneye yakın mı? Benimki de hastaneye yakın. Şanslısın gibi." "Evet.. Evet, çok şanslıyım..." Boşluğu doldurmasını bekler gibi bir hali vardı solgun bedenin. "Aman Tanrı'm.. Ne kadar kabayı...
