Amferos

Hoofdstuk 8

Ik draai me om en kijk in een paar grote vijandige gouden ogen. Ik knijp snel mijn ogen dicht en hoop dat dit een droom is. Ik voel een soort onverklaarbare energie stromen. Ik open mijn ogen en kijk nog steeds in de paar grote ogen. Het is een grote grijze wolf, met gouden glimmende ogen. Dit keer kijken de ogen wat vriendelijker, ze onderzoeken me en kijken me daarna weer strak aan. Een pijnscheut gaat door mijn hoofd en ik hoor een stem. "Hallo Luna, ik ben Uyk je beschermdier." De pijn trekt weg. En ik open snel mijn ogen en ik hoor Feline mijn naam roepen voordat alles zwart word.

~~~

P.o.v Feline
Mayla valt een stukje naar beneden en wil weer opsteigen. Maar dan zie ik een donker gestalte uit de bosjes komen. "MAYLA PAS OP." Ze draait zich langzaam om zodat ze recht in zijn ogen kijkt. Ik kan niet zien wat er gebeurd dus ik sein Wessel dat we in de boom moeten gaan zitten, zodat we beter zicht hebben. Ze staan opmerkelijk stil met allebei hun ogen dicht. "Ik vertrouw dit niet." Fluister ik naar Wessel die geïnteresseerd naar de twee zit te kijken. Ik blijf hem aankijken want hij reageert niet. Zijn ogen worden groter en ik kijk snel weer naar het tafereel. Mayla zakt in elkaar en de wolf kijkt haar medelevend aan.

"Mayla!"roep ik snel. Wessel springt uit de boom en neemt haar in zijn handen. "We moeten naar de helerfee, nu!" We stijgen allebei op en vliegen snel naar het dorp. Ondertussen kijk ik soms naar Mayla, ze lijkt nu zo breekbaar. En zij moet ons straks redden van Drantos. Ik heb nu zelfs medelijden met haar omdat ik weet in welke situatie  zij nu zit.

We naderen het dorp en we zoeken snel het huis van heler. We stormen het kleine witte huisje binnen, waar een man achter een houten bureau voorovergebogen zit. "Hallo?" Vraag ik onzeker. Ik ben hier nog nooit geweest maar heb welk altijd roddels gehoord. Mensen zeggen dat het een Faddaan is die mensen probeert te vergiftigen. Andere zeggen dat hij de macht wil grijpen allebei de partijen te verzwakt zijn om te vechten. Maar ik geloof het niet, ik heb hem nog nooit gezien maar zo erg kan het niet zijn. Langzaam draait de man zich om en we kijken in twee groene vriendelijk staande ogen. "Kan ik u ergens mee helpen?" Vraagt hij rustig. "Man hoe kan jij zo rustig zijn mijn beste vriendin licht hier op sterven!"roept Wessel hart door de kamer. "Rustig Wessel hij gaat ons helpen." Hij lijkt een beetje te gekalmeerd te zijn maar zijn ogen staan nog steeds boos.

"Ik ben meneer Tervis, leg het meisje maar op dat bed neer." Hij wijst naar een netjes opgemaakt soort ziekenhuisbed. Wessel doet wat hij zegt en legt haar rustig op het bed neer. Meneer Tervis onderzoekt Mayla kort en keert zich dan weer naar ons. "Wat is er precies gebeurd?" "We waren in het bos toen we naar huis wouden vliegen. Mayla kon niet goed opstijgen." Een traan vult mijn ogen. "Er kwam een wolf uit de bosjes waarna zij in zijn ogen keek en neer viel." Vult Wessel me aan. "Ik ga een ding proberen als dat niet lukt dan moet ze hier nog 3 nachten blijven als het wel lukt dan moet ze hier alsnog 1 nacht blijven." Zegt hij.

"Wat gaat u proberen?" Vraag ik nieuwsgierig. "Ik ga haar proberen bij bewustzijn te krijgen." Meneer Tervis loopt naar Mayla toe en licht zijn hand op haar hoofd en haar hart. Na een paar minuten vliegen de helder blauwe ogen open.

~~~

P.o.v Mayla
Na een paar minuten zwart te zien komt er een beeld voor mijn ogen. Ik sta in een donker woud waar helemaal niks is geen geluid geen leven. Dit moet Drantos zijn. Ik kijk om me heen om te kijken als er iets van leven te bekennen is. Dan hoor ik twee stemmen. Ik hou me stil en luister aandachtig. "Prins Verndari, we gaan de oorlog verliezen nu de maan- en zonnefee elkaar hebben ontmoet." Ik sluip heel stil dichterbij achter een dode boom. Nu zie twee mannen in donkere gewaden staan. "Maak je geen zorgen alles komt goed, als we winnen is de maanfee van mij." Zegt een bekende stem die nu heel duister en kil klinkt. Ik kan de stem niet zo snel plaatsen. Ik schrik en wil schreeuwen maar er komt geen geluid uit mijn keel.

Ik schrik wakker en kijk in twee groene ogen.