Amferos

Hoofdstuk 5

We lopen door allemaal straatjes waar prachtige huisjes aan staan. Ze zien er heel anders uit dan dat ik gewent ben, maar ik vind het prachtig. Ze hebben allemaal iets unieks maar lijken toch op elkaar, ze lijken magisch alsof ze zo uit een boek komen. Maar dit is de werkelijkheid ze kan het niet geloven hier woont ze, hier ontdekt ze straks wie ze echt is.

Opeens stoppen we voor een prachtig huis, hij is iets groter dan de andere huizen. "Dit is ons huis." Zegt mijn vader trots. Ik zie de glinstering in zijn ogen als hij mij aankijkt. "Kom dan gaan we naar binnen, naar je zus. Zij heeft hier lang op gewacht ze zei altijd tegen ons dat ze geloofde dat jij ook krachten had." "En ze had gelijk." Zeg ik met een glimlach op mijn gezicht, ik kan niet meer wachten.

Als mijn vader naar de voordeur loopt word deze al open getrokken en zie ik een meisje staan die precies op mij lijkt. Dat moet Daya oftewel Soara zijn. Ze vliegt mijn vader en moeder om de hals, ik sta een beetje onwennig naast Feline naar hun te kijken. Het is zo vreemd om iemand te zien die sprekend op mij lijkt. Dan laat ze mijn ouders los en ziet mij staan. Rustig komt ze naar me toe en kijkt me met grote ogen aan. "Mayla!"roept ze dan enthousiast en vliegt mij om de hals. "Ik wist dat ik gelijk had." Ze laat me los en kijkt me in de ogen.

Alles word wit om ons heen en het lijkt alsof wij twee alleen nog maar bestaan. Het wit begint te stralen en brengt ons weer tot de werkelijkheid. Onze ouders en Feline kijken on met grote ogen aan. "Wat gebeurde er?" Vraag ik verbaasd. "Jij.. jij bent de maan fee." Zegt Daya stotterend. "Jij bent de maan fee," herhaalt ze nu enthousiast. Ik kan het niet geloven. Ik moet straks samen met mijn zus strijden voor Amferos en ik weet nog helemaal niks. Ik weet niks over mijn krachten, ik weet niks over dit land en ik kan al helemaal niet vechten.

"OMG" roept Feline dan en springt om mijn nek. "Ik wist altijd al dat jij bijzonder was. Jij was anders dan mij maar je was ook niet een mens. Ik wist het gewoon." "Ik weet niet of ik hier zo blij mee ben." Zeg ik dan. Ik zie haar blik veranderen van enthousiast naar verdrietig." "Hoezo niet?" "Omdat ik niks kan. Ik moet straks vechten voor mijn land maar ik kan niks. Ik weet niet wat mijn krachten zijn, hoe ik ze moet oproepen, ik weet niet eens iets over dit land en ik kan aal helemaal niet vechten." Zucht ik.

Mijn zus kijkt me begrijpend aan. "Maar ik weet wel wat voor krachten je hebt. Je bent een maan fee je hebt alle krachten maar jou sterkste zijn water en lucht." Zegt ze dan. "Maar waarom zijn dat de sterkste van een maan fee. Ik dacht eerder iets van licht ofzo." "Nee water en lucht zijn je sterkste krachten omdat de maan invloed heeft op water en lucht. De zonnenfee's sterkste krachten zijn vuur en natuur, omdat de zon de hitte heeft van vuur en invloed heeft op de natuur." "Maar soms kunnen er nog meer krachten ontwikkelen dan alleen de elementen. Ik ben bijvoorbeeld tijdmeester ik kan de tijd stil laten staan, vertragen en nog meer. De gave is heel zeldzaam ik en nog iemand hebben alleen deze krachten."

"Ik snap het dus we zijn eigenlijk tegenpolen van elkaar?" "Dat klopt want zie jij de maan als de zon schijnt. Of de zon als de maan aan de hemel staat?" "Zullen we nu naar binnen gaan?" Onderbreekt mijn moeder ons. "Ja graag ik wil zien hoe het er van binnen uitziet en ik wil mijn kamer zien."

Zwijgend lopen er naar binnen. Het huis is groter van binnen dan het van buitenaf lijkt. Als eerste komen we in een klein halletje met twee deuren, de ene is voor de woonkamer en de andere is voor de wc. Ook staat er in het halletje een wenteltrap die naar boven leidt. Mijn vader doet de deur naar de woonkamer open. Het is schitterend er staan wat meubels en er hangen wat schilderijen.

Als je de kamer verder inloopt kom je bij een deur die naar de keuken leidt. Ook is er een deur die naar de achtertuin leidt. Het is een klein tuintje waar prachtige bloemen groeien. Het zijn bloemen die ik nergens eerder heb gezien ze zijn echt magisch.

"Zal ik je kamer laten zien?" Vraagt mijn moeder. Ik knik en volg haar de wenteltrap op naar boven. We komen bij de overloop waar 4 deuren zijn. 1 voor slaapkamer van mijn ouders, 1 voor de slaapkamer van Daya , 1 voor de badkamer en 1 voor mijn slaapkamer. Mijn moeder doet 1 deur open en loopt naar binnen. Het is een knus kamertje met een bed, een kast en een bureau. De meuren zijn heel licht blauw mijn lievelings kleur.

Ik plof op bed en staar naar het plafond. Mijn ogen zakken half dicht, het is een vermoeiende dag geweest. "Ga maar slapen, het zal je goed doen." Mijn ogen vallen nu echt dicht en ik val in een droomloze slaap.

~~~
P.o.v onbekend
Ik vertrek uit het park en pak al mij spullen bij mijn huis vandaan. Ik doe de deur achter me dicht. Eindelijk ga ik weer naar Drantos. Het afgelopen jaar hier heeft iets met me gedaan. Ik ga het toch wel missen hier. Snel loop ik naar het bos en open een poort. Ik kijk nog een keer achterom en stap door de poort.

Met een klap kom ik voor het kasteel van Drantos neer. Ik heb het hier gemist. Ik loop naar de poort en knik naar de wachter die de poort open doet. "Welkom prins Verndari."