♦ Shut UP! ♦
Yazar: XYZ~~♥
►9.Bölüm◄‘’Tanrı bizi affetsin.’’~~♥
•Bu kareyi görüp de ilk şoku atlatan Xiumin’in babası bütün Seul’un duyabileceği kadar yüksek bir sesle bağırdı ‘’KİM MİN SEOK! NE YAPTIĞINI SANIYORSUN?!’’ gözlerini açan Luhan önce dudaklarındaki dudaklara, sonra kucağındaki adama ve sonra karşısında duran kıpkırmızı kesilmiş iki babaya baktı ve içinden söylendi ‘’Bu kadar kolay olamazdı.’’•
İki çıldırmış baba ve iki tane süt dökmüş kedi gibi başlarını eğen çocuk karşı karşıya oturuyordu. ‘’Anlamıyorum.. sen kızlardan hoşlanırdın.’’ Dedi Luhan’ın babası. Luhan alaycı bir gülümseme gönderdi ona ‘’Nereden biliyorsun? Daha önce beni bir kız ile gördün mü? Hatta doğruyu söyle beni bile hayatında kaç kere gördün baba? Bana bir şey demeye hakkın yok!’’ ses tonu giderek ciddileşmişti. Daha sonra masanın üzerinde duran Xiumin’in elini tutu ve Minseok’un babasına yöneldi ‘’Xiumin’in hiçbir suçu yok efendim. O her zaman bunun yanlış olduğunu söyler, size ve sizin düşüncelerinize ihanet etmekten, sizi hayal kırıklığına uğratmaktan korkuyor. Lütfen ona kızmayın. Ben onu gerçekten seviyorum. Bize bir şans tanıyın efendim.’’
Xiumin şu an ki durumun farkındaydı ancak kendini Luhan’ın konuşmasına hayran kalmaktan alıkoyamadı. Babasına bakamıyordu. Utanıyordu. Bir erkeği sevdiği için değil, Luhan’a aşık olduğu için değil, babasından tercihlerini sakladığı için utanıyordu. Fakat bu hislerinin farkına varalı zaten birkaç gün olmuştu, utanmamalıydı değil mi?
Babası onları yandırmak için bağırdıktan sonra hiç konuşmamıştı. Luhan’a ve oğluna baktı. Sonrada yanındaki kızgın arkadaşına, tek kelime dahi etmeden girdiği kapıdan dışarı çıktı. Onun bu davranışlarına kimse anlam verememişti. Luhan’ın babası aşkın bir şekilde arkadaşının arkasından koştu. Bu rezilliğe bir son verebilecek tek kişi oydu.
Babaları evden çıktıktan sonra Xiumin kafasını kaldırdı. Luhan cevabını bildiği halde yine de sordu, yapacak başka bir şeyi yoktu ‘’İyi misin?’’ Xiumin yutkundu ‘’Babamla konuşmalıyım.’’ ‘’Ben de seninle geleceğim.’’ Hayır anlamında kafa salladı Baozi ‘’Hayır bunu ben yapmalıyım.’’ Luhan üstelemedi.
Xiumin bugünün ne kadar da yanlış ilerlediğini düşünüyordu. Babasının gidebileceği yerleri tahmin etmek zor değildi. Birkaç kez aramayı denedi ama cevap yoktu sonunda babasının evine vardığında kimsenin olmadığını fark etti. Hızlıca yolunu değiştirip evlerine yakın olan ve eskiden sürekli geldiği kliseye gitti. Babası oradaydı ve yalnızdı. Kararsız bir şekilde ilerledi ve yanına oturdu ‘’Baba..’’ derin bir nefes aldı ‘’Ben özür dilerim, seni hayal kırıklığına uğrattım ama Luhan’ı gerçekten seviyorum. Beni böyle kabul edemez misin?’’ sesinin titrememesine aşırı derecede şaşırmıştı.
‘’Tanrı seni affetsin, oğlum.’’ Dedi babası uzun bir sessizlikten sonra ‘’Mutlu olacağın şekilde yaşa her gün senin için dua edeceğim. Şimdi beni takip etme, biraz düşünmek istiyorum.’’
Xiumin ne yapacağını bilemez halde orada oturuyordu. Babası ona kızmamıştı ancak sesindeki burukluk fark edilebiliyordu.
Eve geri döndüğünde Luhan yoktu. Şu an ona gerçekten çok ihtiyacı vardı, sarılmak ve teselli edilmek istiyordu. Buna hakkı vardı değil mi? Şu anki durumda olmalarının tek suçlusu oydu. Tamam belki de biraz Minseok’da da suç vardı ama büyük bir kısmı onun yüzündendi.
Saatler ilerliyordu. Luhan hala evde yoktu. Xiumin onu terk ettiğini düşünmeye başlamıştı. Belki de babası çok kızmıştı ve Luhan’ın bir daha Minseok ile görüşmesini yasaklamıştı. Ya da Luhan bu aşk tantanasından sıkılmış ve başka birinin kollarında geceyi geçiriyordur. Aklına gelen yeni fikirlerle gözleri dolmuştu bu sıra açılan kapıya hızla koştu. ‘’Yah! Neredeydin?’’
‘’Biraz hava aldım.’’ Diyerek mırıldandı Luhan. Keskin alkol kokusu Xiumin’in burnuna gelmişti ona sarılıp ‘’Beni terk ettiğini düşünmeye başlamıştım. Babam bize kızmadı.’’ Luhan iç çekti ‘’Seni terk edemem şapşal. Kızmadı mı?’’ bu gerçekten şaşırtıcı bir olaydı. ‘’Ne dedi?’’ Xiumin ona daha da sıkı sarıldı ‘’Tanrı bizi affetsin.’’
