A different fairytail

Νέες γνωριμίες

Τα μάτια μου είχαν κολλήσει στο σκοτεινό βλέμμα του και το σώμα μου αδυνατούσε να αντιδράσει σε οποιαδήποτε εντολή του έδινε ο εγκέφαλος . Ήταν σαν να είχα παραλύσει . Τα χέρια του ήταν ακόμα τυλιγμένα γύρο από την μέση μου και τα ένοιωθα να με καίνε . Δεν μπορούσα να προσδιορίσω τι ακριβώς ήταν αυτό που συνέβαινε εκείνη την στιγμή . Το μόνο που μπορούσα να κάνω είναι να κάθομαι και να τον κοιτάω σαν χαμένη .

Με έσπρωξε μακριά του και γύρισε το κεφάλι του αλλού ." Πρέπει να πας στην τάξη σου , έχεις αργήσει " είπε και κατευθύνθηκε προς την πίσω πλευρά του κτηρίου . Έμεινα για μερικά δευτερόλεπτα να τον κοιτάω που απομακρύνεται . Σκέφτηκα να το ακολουθήσω αλλά δεν είχα το κουράγιο . Μπορεί να ήταν όμορφος αλλά δεν έπαυε να είναι επικίνδυνος.

Με αυτές τις σκέψεις στο κεφάλι άρχισα να προχωράω προς το γραφείο της διεύθυνσης . Χτύπησα την πόρτα και η απάντηση ήρθε σχεδόν αμέσως . " Παρακαλώ ;" ρώτησε μια φωνή από μέσα που προφανώς άνηκε σε άντρα μεγάλης ηλικίας . Άνοιξα την πόρτα και εισήλθα στην αίθουσα . " Ονομάζομαι Δάφνη Φέιρ , είμαι η καινούργια μαθήτρια που περιμένατε ." είπα διστακτικά .

Όπως το περίμενα στο γραφείο απέναντι καθόταν ένας γκριζομάλλης κύριος κοντά στα πενήντα με γυαλιά και το βλέμμα του ήταν τόσο αυστηρό που σε καθήλωνε . Σε μια καρέκλα απέναντι καθόταν ένας ακόμα άντρας ,όχι μεγαλύτερος από τριάντα με γκριζοπράσινα μάτια και ξανθό μαλλί . Το βλέμμα του είχε καλοσύνη και ένιωθες μια ζέστη να έρχεται από αυτό . " Μάλιστα η Δεσποινίς Φέιρ .Τα σιλιπιτίρια μου δεσποινίς γνώριζα πολύ καλά την οικογένεια σας . " είπε ο ξανθός άντρας αφού σηκώθηκε από την καρέκλα του και έτεινε το χέρι του για χειραψία . " Ονομάζομαι Ίαν Μπλεηκ και μαζί θα κάνουμε το μάθημα των Αγγλικών . " είπε χωρίς να πάρει το βλέμα του από πάνω μου .

Ο Διευθυντής που τόση ώρα κοιτούσε το πρόγραμμα του ξερόβηξε διακριτικά και μίλισε . "Δεσποινίς Φέιρ ορίστε το πρόγραμμα σας θα σας παρακαλούσα να πάτε στο μάθημα σας το συντομότερο δυνατόν . " είπε και μου έδωσε ένα χαρτί . Κοίταξα ποιο είναι το επόμενο μου μάθημα και ύστερα έστρεψε το βλέμμα μου προς τον κ. Μπλέικ . Από ότι φαίνεται θα είχα αγγλικά . Θα έλεγα πως είναι μια καλή αρχή .

" Από ότι φαίνεται θα έχω την τιμή να είμαι ο πρώτος καθηγητής που θα σας διδάξει . Επιτρέψτε μου να σας συνοδέψω ως την τάξη σας Δεσποινίς ."είπε και άνοιξε την πόρτα.  Προχωρούσε μπροστά μου και εγώ τον ακολουθούσα διστακτικά . Σταμάτησε μπροστά από μία αίθουσα και άνοιξε την πόρτα . Οι περισσότεροι μαθητές ήταν όρθιοι και συζητούσαν ή κυνιγιώντουσαν όμως με το που αντιλήφθηκαν την παρουσία του κ. Μπλέικ όλοι επέστρεψαν γρήγορα στις θέσεις τους .

" Να σας συστήσω την νέα σας συμμαθήτρια Δάφνη Φέιρ . Μετακόμισε πρόσφατα στην πόλη μας και θα σας παρακαλούσα να μην της κάνετε την ζωή δύσκολη . " είπε αυστηρά .

Η αλήθεια είναι πως με την πρώτη εικόνα δεν φαινόταν ειδιαίτερα αυστηρός αλλά βλέποντας τον εν δράση άρχισα να αναθεωρώ ."Δεσποινίς δυστυχώς έχουμε μόνο μια ελεύθερη θέση είναι δίπλα στην δεσποινης Λίνξ ."είπε και μου ειπέδηξε ένα θρανίο στο οποίο καθόταν μια πολύ όμορφη μαυρομάλλα κοπέλα.

Προχώρησα προς τα εκεί και κάθισα στην θέση δίπλα της . Τα μάτια της σε έντονο πράσινο χρώμα με σκάναραν από πάνω μέχρι κάτω . Η κοπέλα αυτή ήταν διαφορετική και ξεχώριζε ανάμεσα στους σημμαθητές της. Φορούσε ένα σκημένο τζιν με αλισυδες βραχιόλια με καρφιά , στην μπλούζα της είχε μια μεγάλη στάμπα και τα μαλλιά της είχαν κάποιες πράσινες ανταύγειες .

"Με λένε Δάφνη" είπα για να σπάσω την σιωπή . "Με λένε Κάρεν " απάντησε χωρίς να με κοιτάξει . " Λατρεύω τα βραχιόλια σου "έκανα μια μικρή προσπάθεια . Αυτή την φορά γύρισε και με κοίταξε με δισπιστία . " Αλήθεια ;" " Φυσικά. Τα βρίσκω ενδιαφέροντα και ιδιαίτερα . " " Ευχαριστώ πολύ . Μην με παρεξιγείς αλλά δεν περίμενα σε ένα κορίτσι σαν εσένα να αρέσουν τέτοιου είδους αντικείμενα . " " Να γιατί δεν πρέπει να κρίνεις τους ανθρώπους από το εξώφυλλο . ""Ναι μάλλον έχεις δίκιο "είπε και γέλασε χαμηλόφωνα . Ο κ. Μπλέικ μας κοίταξε με αυστηρά και συνέχισε το μάθημα του .

"Θα μπορούσε κανείς να μου πει των θρύλο για την είδρηση της πόλης μας ;" τον άκουσα να ρωτάει . Πολλά χέρια άρχισαν να σηκόνωνται δηλα δηλα και ο κ.Μπλεικ έδωσε τον λόγο σε ένα αγόρι με γκρι ματια στο βάθος της αίθουσας . Είχα μεγάλη περίεργα για αυτόν τον θρύλο . Είχα ακούσει μερικά πράγματα όταν ήμουν μικρή αλλά δεν είχα καταλάβει πολλλα .