A different fairytail

Επίθεση

Περπατούσαμε με την Κάρεν σιωπηλές και δεν είχα καμία διάθεση να σπάσω αυτή την σιωπή . Παρόλα αυτά η φίλη μου δεν ηταν διαθετιμένη να μου κάνει την χάρη . " Δεν σε έχω ρωτήσει , έχεις προσαρμοστεί καλά εδώ ;" " Ακόμα προσπαθώ να το συνηθίσω . Όμως εσύ κάνεις την προσαρμογή μου πιο εύκολη " απάντησα με ηλικρίνεια . " Χαίρομαι πολύ με αυτά που ακούω . Αλλά έχω μια ακόμα ερώτηση , πως πάνε τα πράγματα με τον Λούσιαν ;" .

Στο ακουσμα της ερώτησης έμεινα κόκκαλο . Γιατί να κάνει τόσο ξαφνικά μια τέτοια ερώτηση ; " Καλά νομίζω . Δεν τον ξέρω και πολύ καλά " προσπάθησα να κρυφτώ . " Χαχααχαχαχαα μην λες ψέματα . Σε έχω δει πως τον κοιτάς . Και για καποιον σαν εκείνον είναι σπάνιο να δίνει τόση προσοχή σε κάποιο κορίτσι ""Τι ενοείς δίνει προσοχή ; Εγώ θα έλεγα πως αδιαφορεί " απάντησα με υτοπάθεια .

"Δεν τον ξέρεις τόσο καλά όσο εγώ . Μικρότερος ήταν πολύ καλό παιδί μεγαλώνοντας απομακρύνθηκε και άρχισε να συμπεριφέρεται αλλιώς . Αν δεν σε συμπαθούσε θα αδιαφορούσε τελείως πίστεψε με "

Τα λόγια της Κάρεν με γέμιζαν χαρά . Όσο και να μην θέλω να το παραδεχτώ ο Λούσιαν με τραβούσε όπως ο μαγνήτης το μέταλλο . Όσο επικίνδυνος και να ήταν εμένα δεν με ένοιαζε πια . Ήμουν διατεθημενη να αντιμετωπήσω οποιοδήποτε κίνδυνο .

" Για τον κύριο Μπλεηκ τι έχεις να πεις ; Πιστεύω πως  είναι αρκετά καλός καθηγητής " " Ναι σίγουρα είναι , μπορείς να μάθεις αρκετά από αυτόν .... αν και.... "

" Τι συμβαίνει ; Έχει τίποτα περίεργο ;" " Δεν θα έλεγα ακριβώς περίεργο . Απλά από τότε που ήρθε στο σχολείο συμβαίνουν ανεξήγητα γεγονότα . Ο Λούσιαν και η παρέα του συμπεριφέροντε αλιώτηκα . Κάτι σαν να τον φοβούνται , δεν μπορώ να το εξηγήσω αλιώς " " Δηλαδή σαν να τους κυνηγάει ; " ρώτησα παραξενεμενη "" Δεν θα μπορούσα να το θέσω καλύτερα . "

Περπατούσαμε και ξαφνικά ένιωσα το στήθος μου να φλέγεται . Κάτι σαν προηδοποίηση , δεν μπορώ να το εξηγήσω αλιώς . Με κάθε βήμα η φωτιά στο στήθος μου δυνάμωνε , και ένιωθα απίστευτο πόνο . Δευτερόλεπτα μετά μας είχε περικυκλωσει μια παρέα μεγαλόσωμων αγοριών . Ο τρόπος που με κοιταζαν ήταν σχεδόν ανατριαχιαστηκος και κάτι σίγουρα δεν πήγαινε καλά . Άρχιζαν να πλησιάζουν απειλητικά αλλά ή φωνή μου δεν έβγαινε για να φωνάξω .

Η Καρέν δίπλα μου δεν έδειχνε ούτε στο ελάχιστο ταραγμένη . Μα καλα μόνο εγώ έβλεπα μια ολοκληρη δημιρια ετοιμη να μας κατασπαραξει ; Και τότε κατάλαβα τι συναίβει . Προσπαθούσε να μήνει ήρεμη , όπως γίνεται και όταν επιτήθετε ζώο . Αλλά γιατί να δράσεις με παρόμοιο τροπο οταν είσαι αντιμετωπη με άνθρωπο ;

" Τρεξε " μου ψυθηρισε και χωρίς δεύτερη σκέψη ακολούθησα την διαταγη της . Οι θήτες μας έτρεχαν ακόμα από πίσω μας . Έμοιαζαν σαν υπνοτισμένοι . Δεν θα την γλιτωναμε ηταν πια σίγουρο .

Η ελπίδα όμως ποτέ δεν πεθαίνει . Ένας μεγάλος μαύρος λύκος πετάχτηκε από το δάσος και έτρεξε με ορμή προς το μέρος του . Και τότε είναι που τα πάντα γύρο μου έγιναν ακόμα πιο απόκοσμα . Η παρέα των αγωριων εξαφανήστηκε μπροστά στα μάτια μου και την θέση του πείρε μια αγέλη από γιγάντιους γκρι λύκους . Σίγουρα βρισκόμουν μέσα σε όνειρο .

Τους έβλεπα μπροστά στα μάτια μου να παλεύουν και το μόνο που ηθελα να κάνω ήταν να ουρλίαξω τόσο δυνατά που θα πονέσουν τα πνευμόνια μου . Φοβόμουν περισσότερο από οποιαδήποτε φορά στην ζωή μου και δεν μπορούσα σταματήσω τα δάκρυα από το να κυλισουν .

Ο μαύρος λύκος μπροστά μου κατάφερε να διώξει την αγέλη μονο με μερικα γρηλίσματα και έπειτα γύρισε προς εμένα . Τα μάτια του έμοιαζαν τόσο όμορφα και ανθρώπινα . Και ταυτόχρονα τόσο οικία . Κοίταξε τον ουρανό λυπιμένα και εξαφίστηκε ξανά μέσα στο δάσος . Αποψε ειχε πανσέληνο .

......

Η Κάρεν με γύρισε σπίτι και ξάπλωσα στο κρεβάτι μέ τις σκεψεις ένα κουβάρι στο κεφάλι μου . Η Καρέν δεν είχε αντηδρασει όπως περιμενα . Δεν έδειχνε καθόλου φοβισμένη . Ήταν σαν να μην καταλάβαινε οτι κινδύνευε .

Τις σκέψεις μου διέκοψε βιεα ο Λούσιαν που για άλλη μια φορά μπήκε απρόσκλητος από το παράθυρο . " Είσαι καλά ;" ήταν το μόνο που ρώτησε . " Και γιατί να μην είμαι ;" πέρασα στην αντεπίθεση . " Εγώ φταίω που νοιάζομαι . Αν είναι έτσι φεύγω " είπε και έκανε βήματα προς τα παράθυρο . Ενστηκτοδος τον επιασα το χέρι του τραβώντας τον κοντά μου .

" Σε παρακαλώ , μην φύγεις , φοβάμαι " είπα με απόλυτη ειλικρύνια . " Ακόμα και να μου το ζητούσες δεν πρόκειται να έφευγα , απόψε χρειάζεσαι προστασία " . Με αυτά τα λόγια με αγκάλιασε και το σώμα μου σαν παζλ τέριαξε απόλυτα με το δικό του . Η θερμή του κορμιού του έστελνε ηλεκτρικα κύματα σε όλο μου το σώμα . Ένιωθα ασφαλής κοντά του .

" Θα κοιμηθείς μαζι μου απόψε ;" ρώτησα για πρώτη φορά χωρίς ντροπή . " Δεν μπορώ να κοιμηθώ απόψε αλλά σου υπόσχομαι πως θα ξαπλώσω δίπλα σου και θα σε κρατάω σφηχτα πάνω μου . Είμαι ο τελευταίος που θα ήθελε να πάθεις κάτι " είπε και με κοίταξε στα μάτια . " Γιατί θες να είσαι εσύ αυτός που θα με σκοτώσει " είπα θλυμενα την πλεον πασιγνωστη ατάκα του . " Και αυτό αλλά κύριος γιατί για καποιον περίεργο λόγο σε νοιάζομαι . Τώρα όμως πάμε για ύπνο γιατί χρειαζεσαι ξεκούραση . " είπε και με μετέφερε στο κρεβάτι . " καλη νύχτα " είπα πριν κλείσω τα μάτια μου και βολευτω στην ζεστη αγκαλιά του .