De Hopelijke Toekomst (Twilight Fanfictie) | Incompleet

Hoofdstuk 6: Familie bespreking

ONVOLTOOID BOEK EN GAAT OOK NIET VERDER GESCHREVEN WORDEN!

De schuingedrukte tekst zijn de visioenen van Alice. Ik heb geen zin om de hele tijd – Visioen – te schrijven, daar ben ik te lui voor ingesteld :p verder veel lees plezier met – eindelijk – dit nieuwe hoofdstuk!

Alice POV

De rest van de dag gaat rustig voorbij. Ik klets wat met Jasper, Edward speelt piano – een speciaal liedje dat hij voor Carlisle en Esme had geschreven – en Esme luisterde dol gelukkig naar hem. Terwijl Edward piano speelt word ik in een visioen getrokken.

“Oké allemaal, familie meeting in de keuken.” zegt Carlisle zodra hij thuis komt. Iedereen komt meteen naar de keuken toe. Familie meeting gebeuren niet vaak, dus het zal wel dringend zijn. “Aangezien we nu met een redelijk groot gezin zijn beginnen we ook meer op te vallen. Vanaf maandag moet iedereen naar school. Rosalie en Emmett, jullie zitten in de 5e klas van Gymnasium en Edward, Alice en Jasper jullie zitten in de 3e klas van Gymnasium. Het verhaal is dat jullie allemaal zijn geadopteerd. Jasper en Rose, jullie zijn tweeling en de kinderen van mijn tante en oom. Zij zijn overleden, dus jullie kwamen bij mij intrekken. Alice, we hebben jou als baby gevonden en geadopteerd. En Edward en Emmett, jullie waren in een kindertehuis geplaatst en waren daar goed bevriend geraakt. Toen we Edward wouden adopteren wou hij niet weg zonder jou, Emmett, dus toen hebben we jou ook geadopteerd. Is het voor iedereen duidelijk?” vraagt Carlisle. iedereen knikt en dan mogen we weer weg.

Ik denk terug aan het tijdstip van de visioen en bedenk dat Carlisle in een paar minuten thuis zal komen. “Familie meeting!” roep ik door het huis heen. Iedereen komt meteen naar beneden en loopt naar de keuken toe. Dat is redelijk standaard als dat wordt geroepen. We gaan allemaal zitten en ze kijken mij verwachtingsvol aan. “Oh, nee. Carlisle is in 3, 2, 1...” We horen een auto het pad oprijden van de snelweg. Ik lach, ik heb altijd gelijk!

Carlisle komt snel binnen gelopen en neemt plaats aan het hoofd van de tafel naast Esme en Edward. Naast Esme zit Emmett en naast Emmett zit Rose. Ik zit naast Edward en naast mij zit Jasper. “Alice heeft duidelijk de familie bijeenkomst al opgeroepen, maar ik denk niet dat ze jullie al heeft verteld waarover het ging? Behalve Edward dan.” vraagt Carlisle.

Emmett schudt zijn hoofd heftig heen en weer. “Ik snap het met een klein knikje wel Emmett.” zegt Carlisle lachend om Emmetts stupiditeit, maar hij gaat snel weer serieus door. “Aangezien we nu met een redelijk groot gezin zijn beginnen we ook meer op te vallen. Vanaf maandag moet iedereen naar school.” Rosalie zucht hard.

“Rosalie en Emmett, jullie zitten in de 5e klas van Gymnasium en Edward, Alice en Jasper jullie zitten in de 3e klas van Gymnasium. Het verhaal is dat jullie allemaal zijn geadopteerd. Jasper en Rose, jullie zijn tweeling en de kinderen van mijn tante en oom. Zij zijn overleden, dus jullie kwamen bij mij intrekken. Alice, we hebben jou als baby gevonden en geadopteerd. En Edward en Emmett, jullie waren in een kindertehuis geplaatst en waren daar goed bevriend geraakt. Toen we Edward wouden adopteren wou hij niet weg zonder jou, Emmett, dus toen hebben we jou ook geadopteerd. Is het voor iedereen duidelijk?” verteld Carlisle nu de anderen.

“Moeten we nu echt naar school toe?” vraagt Rosalie chagrijnig.

“We willen niet te veel aandacht op ons vragen Rose.” zegt Carlisle. Ik voel Jasper naast me zich inspannen en ik pak snel zijn hand vast. Dit gaat niet makkelijk voor hem worden, maar ik weet dat hij het kan.

“Het gaat goed komen Jasper. Ik weet het zeker.” probeer ik hem gerust te stellen. Jasper probeert te relaxen voor mij, maar het wil niet lukken. We mogen gelukkig weg en ik trek Jasper mee naar onze kamer. We gaan op het bed liggen en ik denk eerst nog snel naar Edward; SORRY! En we hebben een geweldige avond/nacht.

De volgende ochtend is de laatste ochtend voordat we officieel naar school moeten. Het is nu dus zondag en we willen allemaal nog genieten van onze laatste vrije dag. Carlisle is ook vrij, dus we besluiten met zijn allen naar een film in Vancouver. Officieel wonen we niet in Vancouver. We wonen in het Pacific Spirit Regional Parc, maar we tellen het mee als Vancouver. Het huis is erg diep in de bossen zodat we genoeg privacy hebben.

Als we bij de bioscoop aankomen besluiten we een of andere horror film te kijken zodat we lekker kunnen lachen. Het ging over wat zombies en vampiers die elkaar gingen doden en uiteindelijk gingen samenwerken om de volledige mensheid te vermoorden. Het was grappig.

Als we thuiskomen gaat iedereen zijn eigen dingen doen en beginnen we zo vast de spullen klaar te zetten voor de volgende dag. School. Joepie. Ik kan me er niks van herinneren, maar van wat de anderen vinden en wat ik ervan heb gehoord is het echt saai, dus Jeey! Ik hoop dat ik wat vrienden kan maken, dat lijkt me wel leuk.

Zo weer eens een nieuw hoofdstuk. Ik weet dat het niet lang is, maar ik zit echt vast met dit verhaal... En mijn prioriteit is nog steeds Mijn Geheim. Ik hoop dat jullie toch blij zijn met dit hoofdstuk, want het heeft me een hoop moeite gekost om dit te schrijven.

Vanaf het volgende hoofdstuk zal het weer wat leuker worden! Maar ik weet niet wanneer ik weer zal kunnen schrijven, sorry!

Dus Stem en plaats reacties!

Xxx Love u