De Hopelijke Toekomst (Twilight Fanfictie) | Incompleet

Hoofdstuk 11: Het nieuwe huis

ONVOLTOOID BOEK EN GAAT OOK NIET VERDER GESCHREVEN WORDEN!

Ik ga snel weer verder met het inpakken en wegbrengen van alles en na nog een paar uur is iedereen ingepakt en klaar om naar onze volgende bestemming te vertrekken.

Portland, Oregon in de Verenigde Staten.

Alice's POV

De reis naar Portland was verschrikkelijk. Emmett was in een grappenbui en we hebben allemaal wel een of andere troep over ons hoofd heen gekregen. Jasper heeft eieren gekregen, Edward verf en ik glitters, omdat Emmett vond dat dat zo goed bij mij paste. Bij Carlisle en Esme heeft hij – nog – niks gedaan, maar we weten allemaal dat dat nog wel zal komen en dan zal Emmett in diepe problemen komen. Esme is altijd heel erg lief en geduldig, maar als je substanties over haar heen gooit dan verliest ze al haar zelf beheersing. Toch leert Emmett er nooit van en zijn Xbox zal dus wel voor een paar weken afgepakt worden.

We zijn nu gelukkig bij ons huis aangekomen en het ziet er echt prachtig uit. Zoals altijd is het midden in het bos en het huis is enorm! Iedereen zou bijna een eigen vleugel kunnen hebben, letterlijk, dus dat is ook wat er gaat gebeuren. Emmett en Rosalie hebben de rechtervleugel en dan de eerste verdieping. Ik en Jasper hebben de linkervleugel en dan de eerste verdieping en Edward heeft de rechtervleugel op de tweede verdieping, terwijl Esme en Carlisle de linkervleugel op de tweede verdieping hebben.

We hebben allemaal genoeg ruimte en natuurlijk heb ik de kamer met de grootste klerenkast. Ik heb een hoop kleren helaas bij ons vorige huis achter moeten laten, maar dat maakt niks uit, want dat betekent dat ik nu gewoon weer kan gaan shoppen!

Op het moment zijn Jasper en ik al onze spullen aan het uitpakken, maar Jasper is erg opgewonden – als je snapt wat ik bedoel – omdat Rosalie en Emmett besloten dat het wat een goed moment was om 'de daad' te gaan doen voordat ze ook nog maar iets hebben uitgepakt. Ineens grijpt Jasper me vast en hij drukt zijn lippen tegen de mijne aan. De zoen is vol passie en lust. Heel veel lust.

Na een paar minuten – of een hoop minuten – trek ik me langzaam terug en ondanks dat we geen adem nodig hebben zijn we beide toch buiten adem. Jasper probeert zichzelf weer bij elkaar te halen en dan gaan we weer rustig verder met uitpakken. Dit herhaalt zich nog een paar keer totdat we helemaal klaar zijn en dan ploffen we allebei op het bed neer en dan kunnen we ons niet meer inhouden. De lust is te groot.

We worden uit onze gedachten gehaald door een klop op de deur. We maken onszelf even snel weer fatsoenlijk en dan open ik de deur. Edward staat daar met een opgetrokken neus en ik kan me helemaal voorstellen wat voor dingen hij allemaal heeft gezien in zijn gedachte. Er valt een ongemakkelijke stilte, maar Edward vult hem snel.

“Carlisle en Esme stelden voor om met zijn allen de omgeving te gaan bekijken.” zegt Edward rustig, maar er staat nog steeds een verafschuwde blik in zijn ogen. Oh, Edward, zodra je zelf je mate hebt gevonden zul jij ook niks anders meer doen. Zeg ik in mijn gedachten tegen hem. Hij rolt zijn ogen “Dat was niet wat ik vroeg.” antwoordt hij.

“Ik kan er niks aan doen dat jij mijn gedachten leest, maar het is goed. We komen er zo aan. We moeten onszelf even opfrissen.” zeg ik met een glimlach en een knipoog en dan sluit ik de deur. Ik lach hardop van Edwards verafschuwde gezicht voordat ik de deur dicht deed.

“Kom op, we gaan ons even omkleden.” zegt Jasper en we pakken allebei wat kleren die we hierna nooit meer zullen dragen, want dat sta ik niet toe. Ik vind persoonlijk dat je kleren maar een keer in je leven mag dragen, dus ik zal echt moeten gaan shoppen om dat vol te gaan houden, want er is een kleine kledingnood.

“Hmm. Wanneer denk je dat ik kan gaan shoppen?” vraag ik aan Jasper.

Jasper lacht, maar antwoordt toch “Zodra er tijd is. Nog even geduld, we zijn nog maar net hier aangekomen.” zegt Jasper met humor in zijn toon. Ik steek mijn tong naar hem uit en kleed me snel om.

Zodra we klaar zijn lopen we naar beneden om daar Carlisle, Edward, Esme, Emmett en Rosalie al te vinden. Ze praten allemaal een beetje relaxed en zodra ze ons zien begint iedereen naar de deur te lopen.

Het plan is om eerst de auto's te nemen en naar de stad toe te gaan om die een beetje door te kijken – zo kan ik meteen zien wat voor winkels hier zijn – en daarna gaan we even langs de school die nu toch open is omdat het een doordeweekse dag is om ons in te schrijven voor morgen. Zodra dat klaar is en allemaal geregeld is kunnen we weer terug naar het huis toe om allemaal te gaan jagen zodat we voorbereid zijn voor morgen.

Ik ben heel erg benieuwd hoe onze nieuwe school zal zijn en misschien kan ik wel vrienden maken. “Alice je weet dat dat niet kan.” zegt Edward als reactie op mijn gedachte.

“Ik vind dat het prima zou moeten kunnen.” zeg ik en ik laat geen ruimte meer over voor een reactie, want ik zak weer terug in mijn gedachten op de achterbank van de auto.

EINDELIJK WEER EENS EEN HOOFDSTUK! Jeey! Sorry sorry sorry, dat ik zo lang niet meer geüpload heb. Ik heb gewoon zo weinig inspiratie bij dit boek...

Ik hoop dat jullie het leuk vinden en reageer plus stem! Ik hou van jullie! :)