De Hopelijke Toekomst (Twilight Fanfictie) | Incompleet

Hoofdstuk 2: Zoektocht naar de Cullen's

ONVOLTOOID BOEK EN GAAT OOK NIET VERDER GESCHREVEN WORDEN!

Jaspers POV

Alice was al een half uur helemaal stil de toekomst aan het afzoeken. Op de hoop dat we zouden kunnen ontdekken waar ze precies waren. In die tijd heb ik lang zitten nadenken over wat Alice had gezegd.

“Nou in het visioen stonden we te zoenen.” zei ze zacht.

Wat bedoelde ze daarmee? Zouden we geliefden van elkaar worden? Op de een of andere manier had ik wel een aantrekkingskracht naar haar en iedere keer als we elkaar aan raakten voelde ik een soort van stroom door mijn lichaam heen lopen. Ik heb er wel eens eerder van gehoord. Als je je zielsverwant aanraakt voor de eerste keer dat je een soort van stroom door je heen voelt lopen. Zo wist ik dus dat Maria niet mijn echte zielsverwant was.

Maar betekent dat dan dat Alice mijn zielsverwant is? Ik zou er echt niks tegen hebben om eerlijk te zijn. Ze is echt prachtig en haar karakter is zo vrolijk dat ik zelf niks anders dan vrolijk kan zijn.

“Jasper” zegt Alice dan ineens. Ik kom uit mijn gedachten en kijk haar aan. “Ja, Alice?”

“Ik weet waar ze zijn.”

Alice's POV

Ik zit de hele toekomst door te zoeken van ons met Carlisle en zijn familie of waar we ze zouden kunnen vinden, maar ik kon geen betere aanwijzingen vinden dan sneeuw.

Visioen

Jasper en ik zijn aan het wandelen. Of nee, we zijn aan het zoeken. Volgens mij naar de Cullens. En dan ruiken we ineens iets. Het ruikt als een vampier, maar het zijn er meerdere. We volgen de geur net zo lang tot we bij een enorm huis uitkomen. Het ziet eruit als het huis dat ik in andere visioenen gezien heb. Dit is het! Ik klop op de deur. Een vrouw met karamel bruin haar, gouden ogen en een lengte van ongeveer 1 meter 70 doet de deur open. Ze kijkt ons met een aardige blik aan en vraagt “Waarmee kan ik jullie helpen?”.

Op de achtergrond zie ik het adres staan en ik weet waar we heen moeten.

Einde Visioen

Ik kom uit mijn trans en zeg “Jasper”. Hij schrikt op alsof hij diep in gedachten zat en nog niet had verwacht dat ik iets zou vinden.

“Ja, Alice?” antwoord hij.

“Ik weet waar ze zijn.” zeg ik dan. “Ze zijn in Alaska in het stadje Denali, maar ik kan zien dat ze daar niet lang meer blijven en uiteindelijk door zullen reizen naar Vancouver in Canada. Het lijkt mij een goed idee om daar heen te gaan, want ook al vertrekken wij nu, zij zullen er eerder zijn” vertel ik hem.

“Goed idee. Ik stel voor dat we via Kansas naar Montana gaan en dan naar Vancouver. We kunnen in Johnson County, Weston County, Park County en als het nodig is in Wallowa County voeden. Mee eens?” vraagt hij.

En dit had hij allemaal zonder op een kaart te kijken berekend. Ik staarde hem met open mond aan, ook al zou ik niet verbaasd moeten zijn aan gezien hij al 57 jaar langer leeft dan mij. Dan besef ik me dan ik hem echt dom sta aan te staren en zeg snel “Ja prima! Laten we maar gaan!”

We praten een hoop en vertellen elkaar onze levens verhalen. Nou eigenlijk verteld hij die van hem aan mij aangezien ik mijn leven niet meer kan herinneren. Zo verteld hij dat hij was veranderd door een Maria die terrein wou winnen om zich op te voeden, maar ook om wraak te nemen op mensen die haar leger hadden verwoest en die haar geliefden hadden gedood. Ze had hem veranderd vanwege zijn rank bij het leger. Hij was majoor toen en reed net terug van het evacueren van de vrouwen en kinderen toen hij de 3 vrouwen zag staan, waaronder Maria. Hij bood zijn hulp aan en Maria beet hem.

Toen Jasper was veranderd bleek hij nog handiger te zijn dan ze had verwacht. Hij kan de emoties manipuleren en kon daardoor zorgen dat het new born leger elkaar niet ging aanvallen. Daardoor kregen ze een groter leger en wonnen ze alle veldslagen.

Maria had alleen tegen hem gelogen. Ze had gezegd dat ze van hem hield en ook al kon hij die gevoelens niet voelen, hij geloofde haar. Toen zijn vriend Peter besloot om weg te gaan samen met zijn zielsverwant Charlotte ging Jasper mee met hem.

Jasper werd na een tijd iedere keer depressief als hij zichzelf had gevoed. En ging weg bij Peter en Charlotte. En zo vond hij mij. Of eigenlijk ik hem.

Na een dag lopen met 1 keer een stop om te voeden, dieren aangezien we er binnenkort toch aan moesten gaan wennen, zag ik dat Jasper er echt moeite mee had, maar hij probeerde het zo goed mogelijk voor mij. We kwamen eindelijk aan bij het huis. Het was hetzelfde huis als in mijn visioen en ik wist al wie er open ging doen voordat we hadden aangeklopt. We liepen naar de deur en klopte (we wisten dat ze ons toch al hadden gehoord, maar wouden voor de beleefdheid toch nog even kloppen).

De vrouw uit mijn visioen doet open en vraagt “Waarmee kan ik jullie helpen?” precies zoals ik had gezien.

Ik zeg antwoord “We weten dat jullie een soort van vegetarische vampiers zijn en we zouden ons graag bij jullie familie willen aansluiten. Als jullie dat goed vinden?” Ik vroeg om toestemming ook al had ik al gezien dat ze ja zouden gaan zeggen.

Op dat moment kwam Rosalie aan lopen. “Hey Rose, we gaan goede zussen worden”. Ik loop naar haar toe en geef haar een knuffel. Rose kijkt me met een verbaasde blik aan net als Esme en Jasper. Dan bedenk ik me opeens dat hun mijn naam niet eens kennen en zeg ik “Oeps, sorry. Mijn naam is Alice en dit is mijn toekomstige zielsverwant Jasper.”

Rose kijkt me met een verbaasde blik aan en zegt “Toekomstige? En hoe weet je onze namen eigenlijk?” vraagt ze.

Ik antwoord “Ik kan de toekomst zien en ik zag jullie familie en hoe wij bij jullie gingen wonen. En wat voor een geweldige familie ik zou krijgen!” ik werd helemaal overmant door blijdschap en ik zag Jasper in mijn ooghoek nog net niet op en neer springen net als ik. Ik vertel ze meteen even voor de duidelijkheid “Jasper kan emoties voelen en ze manipuleren. Daarom is hij nu ook zo blij, omdat hij mijn gevoelens kan voelen.” zeg ik met een enorme glimlach op mijn gezicht zo groot dat het haast niet mogelijk is om groter te worden.

Esme antwoord dan “Aangenaam kennis te maken Alice, jij lijkt mij een enorm vrolijk type. Ik zou het heerlijk vinden om jou in mijn familie te krijgen, maar ik moet natuurlijk wel even overleggen met de rest. Alleen zij zijn nu aan het jagen.” ik slaak een klein kreetje van blijdschap na het horen dat ze ons graag bij de familie wilt.

Ik zeg gauw “Ze zullen allemaal ja zeggen, dat heb ik gezien”.

“Nou in dat geval, zo vast welkom bij de familie.” antwoord Esme lief “zal ik je een tour door het huis geven?”

“Ja graag Esme” antwoord ik gauw. We vertrekken naar de huiskamer en laten een verbouwereerde Jasper en Rose achter.

*<*>*<*>*

Laat me please weten wat jullie ervan vonden! En vonden jullie het niet te kort? Xxx