Adopted?

17

Zes weken zijn voorbij gevlogen. Ik bel en skype zo'n beetje iedere dag met de jongens, maar ik mis ze super erg, en vandaag is de dag dat ik weer terug ga. Ik ben er klaar voor Zayn weer te zien, ik ben klaar voor de drukte, ik ben klaar voor alles! Ongeduldig kijk ik uit het raam om te kijken of ze er al aankomen, maar nee. Ik zucht en gooi het laatste shirt in mijn koffer, die ik op de gang zet. Dan nog maar even langs Mystery, die ik overigens super erg ga missen. Steve zegt dat we het ver zouden kunnen schoppen samen, maar ik moet weer terug naar de jongens natuurlijk. 

"Hey Mys," zeg ik en ik aai het witte paard over haar neus. Ze hinnikt een beetje, wat een glimlach op mijn gezicht tovert. "Een laatste ritje kan geen kwaad." Ik loop naar de zadelkamer en pak haar zadel en hoofdstel. Snel zadel ik haar op en stap ik op. Ik stap een beetje rond over het terrein als ik de grote bus van de jongens aan zie komen. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Ze stoppen naast me en snel stappen ze allemaal uit. "Cady!" roept Harry enthousiast. Mijn glimlach word nog breder en snel stap ik van Mystery af. Ik geef de teugels over aan Niall die ze een beetje radeloos vastpakt. Ik spring in Harry's armen en hou hem stevig vast. "Ik heb je zo gemist," zeg ik en ik laat hem los. "Jullie allemaal trouwens!" Ik geef ze allemaal een knuffel en neem dan Mystery weer over. "Dit is Mystery," zeg ik. Ze kijken naar het paard en Steve en Mary komen naar buiten. "Ah! Daar zijn jullie al! Cady is al de hele ochtend ongeduldig," zegt Mary lachend. De jongens glimlachen naar me en ik kijk met een rood hoofd weg. Ik neem Mystery mee terug naar de stal en zadel haar weer af. Verdrietig kijk ik haar aan. "Ik ga je misschien nooit meer zien," fluister ik. Ik geef haar een knuffel en tranen vullen mijn ogen. "Ik ga je zo missen." 

"Als het kon mocht je haar meenemen van mij, maar het is denk ik niet zo handig zo op tour," zegt Steve. Ik draai me om en schud mijn hoofd. "Nee, niet echt nee," zeg ik terwijl ik mijn tranen wegveeg. Hij glimlacht droevig. "Kom hier." Hij opent zijn armen en ik geef hem een lange knuffel. "Ik ga jou ook zo missen, en Mary ook, en deze hele plek," zeg ik. Hij laat me weer los. "Je mag altijd langskomen," zegt hij. Ik knik en na nog een laatste kus aan Mys lopen we weer naar buiten. Ik knuffel Mary nog een keer stevig, en dan is het tijd om te gaan. "Ik ga jullie missen, guys!" Ik stap in de bus en gooi mijn koffer weer op hetzelfde bed als zeven weken terug. Met z'n allen gaan we op de banken zitten en praten we bij over alles wat er is gebeurd in de afgelopen weken. Die avond ga ik al vroeg naar bed, aangezien het nog een paar drukke weken worden.

De volgende ochtend word ik wakker gemaakt door Zayn. "Hey, kunnen we even praten?" Ik knik en volg hem naar buiten. "Oké. Cady, het spijt me zo ontzettend erg, maar, en ja, ik weet dat dit geen excuus is, maar de fans vermoedden wat, en het management belde me en zei dat ze dachten dat ik wat met jou had, en ik moest kunnen bewijzen dat het niet waar was, omdat jij het nog niet bekend wilde maken dus had ik seks met Lou zodat zij kon vertellen dat ik niks met jou had omdat ik met haar naar bed was geweest, maar dat liep dus een beetje uit de hand, en het spijt me zo, zo, zo erg! Ik hou zoveel van je," zegt hij wanhopig. Ik kijk in zijn verdrietige, lege, bruine ogen en besef dat ik dit niet kan. Als ik hem nooit vergeef krijgt hij misschien hetzelfde gevoel, en dat kan ik niemand aan doen, zelfs hem niet. Ik krijg tranen in mijn ogen en kijk naar mijn voeten. Hij tilt mijn kin omhoog en kijkt in mijn ogen. Ik slik en we komen steeds dichterbij. Ik glimlach door mijn tranen heen en druk mijn lippen op de zijne. Hij kust me teder, rustig, lief, en een bom vlinders ontploft weer in mijn buik. Het gevoel verspreid zich door mijn hele lichaam en ik voel dat hij glimlacht. Als we elkaar los laten hoor ik de jongens juichen in de bus. Ik glimlach en geef hem een knuffel. "Ik hou ook van jou, Zayn, ik hou ook van jou," fluister ik.

Jaaaaaaaaaaa :D