Ecte ne erresiren e liqenit ku atletet krijonin tingullin e tyre ne mes te asgjes.Me koken ngritur u ul ne balten e njome,nuk po i interesonte nese behej pis.Ajo pis ishte tashme!Nuk po i interesonte me asgje. -Thitheni pisllekun tim o peme!-bertiti nenze.-Thithe dhe ti, o liqen!-i kerkoi atij uji te paster.Donte t'i ndoste dhe ato,qe si te virgjer e veshtronin.-Thitheni dhe do behem juaja.Me pastroni!-deshiroi.
-Ti me hipnotizon!-iu drejtua liqenit,pasi qendroi nje cope here kokeulur,e heshtur.Ai e hipnotizonte,e hipnotizonte duke e bere qe te nxirrte fjale,te cilat ne realitetin e perditshem nuk i thonte dot.I kerkonte atij liqeni te paster dhe atyre pemeve te veshur nga gjethet,qe t'i lanin mekatet.Mekate qe,ndoshta,asaj nuk i perkisnin!
U cua per te vazhduar ecjen e saj.Vendosi duart ne xhepat e xhaketes dhe perseri, qetesisht,vazhdoi perseri me tingujt e atleteve.Here pas here drejtonte koken nga qielli dhe shpresonte se mos ndonje nga ata yje,nga ata te shumtet qe ndodheshin te stampuar prane henes lozonjare,te shkeputej.Te binte qe ajo te shprehte deshiren e saj.Deshiren per t'u zhdukur.Te zhdukej ishte e lehte.Me sakt donte te behej e padukshme,askush mos ta verente nese kalonte prane tyre.Te padukshmen nuk e bente dot dhe e vetmja gje qe i kish ngelur ishte te largohej.Po ku?Nuk kishte asnje vend ne te cilin te shkonte.Nuk kishte as para per tu strehuar ne ndonje vend sa per te fshehur koken,megjithese gjendja e familjes ishte e kenaqshme.Te futej ne vrimen e miut valle?!As atje nuk futej dot.Dhe atje kishte pisllik.Ajo deshironte nje vend te paster,per te hequr zhulin e mbir tek ajo,e te ndoste ate vend..
Verente ato pak drita te ndezura qe shembellenin ne liqen.I pelqente ajo pamje.E fiksoi mir ne mendje.Madje fiksoi edhe syt aty e qendroi palevizur.Kjo gje i beri keq.I kujtoi ato pamje...!
Ora kishte kaluar.Agimi kishte ardhur.Syte e saj te pagjumte qendronin ende te fiksuar ne liqenin e mjegullt.Mendimet i ishin zbrazur.Kishin marre rrugen e fshehjes. Mjegulla kishte fshehur cdo gje,pervec asaj.Ate e kishte lene si nje hije.I vinin kujtimet e nje nate te meparshme.Nuk mund t'ia benin ate.Jo asaj!
Flashback!
Me lot nder sy ish cuar nga shtrati i saj.Vetem dhimbje ndiente teksa ecte.
Veshi atletet e saj dhe nje xhaket kraheve.Kaloi nga dhoma e asaj e ne te hodhi nje veshtrim urryes.Nuk degjohej aspak zhurme qe aty.Aspak!
Rrembeu celesat nga vendi i tyre dhe furishem doli nga ajo shtepi e mallkuar!E mallkuar qe kur i ati nuk ndodhej me ne te!Qe kur buzeqeshja e fryma e tij ishte larguar,pergjithmone!
Ajo e kish fajin dhe per te...!
End of flashback!
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
Cfare mendoni per coverin e historis?? Nese keni mundesi mund te me jepni ndonje mendim duke me ndihmuar me nje cover te ri :)
Historia e katert miq!Do ket pak trishtim kjo histori...por do e shohim ne vazhdim!
Nese me vone historia nuk do iu pelqej me thoni dhe une do i bej unpublish ☺
Shpresoj tiu kete pelqyer prologu megjithese eshte I shkurter ! 😄
