Başına Bela Olurum #Wattys2022

19

Media;Çok sevdiğim ve bu bölümü okurken arka plana uygun bir parçadır dinlemek isteyenlere;)

BUGÜN BİR BAŞKA BELALI SEVİYORUM SİZİ ..

İyi okumalar..Vote ve yorumlarınızı heyecanla bekliyorum😍😍😘😘

19.

GENCER;

"AFİTAPP!!!"

Bulunduğum yerden eline bulaşan kanı gördüğümde nefes almayı unutup yaşadığım dehşetli sahneye bakakaldım.
Gözlerinin kayıp da yere düştüğü an ise kalp atışım durmuştu.

Acı, benliğimi kavururken öfkeyle içimde kükreyen canavarı salıp ölüm makinesine dönüştüm bir an da.
Onu vurmayı cesaret eden Hasat'ı öfkeme karışmış acımla mermi yağmuruna tutmaya başladım. Götü tutuştu iblisin, kaçmaya çalıştı. Ben ise  sadece gebermesine odaklıydım. Ard arda sıktığım kurşunlardan nefes alabilecek zaman bile bulamamıştı.

İsabet eden kurşunlardan biriyle acı içinde kıvranmaya başladığında, canavarım zaferle kükredi. Bu görüntüden delicesine zevk almıştım.
Adamları koşup onu yaka paça dışarı taşırken şarjörü biten silahı kenara attım ve belimdeki diğer silahı çıkarttım.Onlar çıkana kadar kaçını indirdiğimi saymadım bile..

"Dua et!Dua et ki o kurşun canını alsın..Yoksa bunun hesabını katre katre ödeteceğim sana yamyam piç! Elime geçtiğin ilk anda seni oğlancık yapıp, yağlı kazığa oturtacağım. "diye arkasından bağırdım.Mekandan çıkarken bana son kez baktı ,sonra kaçmaya devam etti.

Onlar kaçıp geride canlı herhangi bir adamı kalmayınca,
kendimi öne atıp koşarak meleğimin yanına gittim.
Kanı yayılmaya başlamıştı. Dizlerimin üzerine çöktüm.Yolarcasına ellerim saçlarıma gitti.En kötü kabusumdan bile daha kötüydü onu cansız görmek..

Gözlerimin sızısı yüreğime düşmüştü adeta.Beyaz teni ne kadar da solgun duruyordu. Yaşadığım acının tarifi yoktu şu an,yaşama onunla yeniden tutunmuşken beni bırakıp gidemezdi!

Titreyen ellerimle şah damarını buldum.Hissettiğim zayıf da olsa atan nabzı yeniden umudum oldu.
Yaşıyordu..
Telaşla ardıma bakıp Yiğit'e seslendim. "Yiğit çabuk,ambulans.."

Yiğit savaştaydı resmen beni duymadı.
Krize girmiş olan Cihan,
"Ablaaaa!!! Bırak beni abi! Benim yüzümden,hepsi benim yüzümden.." bağırışlarıyla çırpınırken Yiğit gözünde yaşlarla onu tutmaya çalışıyordu.

Malibu'nun geldiğini gördüm.Hızla koşup yanımda diz çöktü.
Kederli bakışları,önce Afitap'ın karnına ardından yere akan kanında gezindi. Yumruk yaptığı elinin tersini ağzına bastırıp,dolan gözleriyle daha fazla bakmaya dayanamayıp,yüzünü yana çevirdi.

Değeri o kadar fazlaydı ki..

Küçücük bedeniyle hayatımızda kocaman bir yer kaplıyordu.Onun şimdi böyle uzanmış sessiz duruşuna alışkın değildim.
Gitmemeliydi! Ben ölmeliydim, tüm dünya yanmalıydı gerekirse ama ona bir şey olmamalıydı.

Aşağıdan duyduğum,ortalığı inleten sesiyle "Afitappp!!"derken, yaralı kolunu tutmuş yukarı gelmeye çalışan Harputlu' ya öfkelenemedim bile.Şu an içimde yalnızca acı vardı.

Her geçen saniye o ölümle yüz yüze gelirken burada durmuş zaman kaybediyorduk..
"Ambulansı bekleyecek vakit yok."deyip Afitap'ı dikkatle kucakladığım gibi merdivenleri inmeye başladım.Beni gören kenara çekiliyordu.Bir kişi hariç..

Yoluma çıkan Gencay'a "Vakit yok Harputlu ,çekil.." diye bağırıp dışarı çıktım.Yanımda benimle koşmasına aldırmadım bile. Tek derdim Afitap'tı.