KADIRGALI

25

Hayatın bir getirisi varsa, bir de götürüsü vardı.Mutlu olmak kolaydı zorlaştıran ise insanlardı.

Şeytan ağlarını kalın örerdi.Hatayı göremez, üzerine giderdik.Bazen hata gördüğümüz şey kurtuluşumuz olur, doğru gördüklerimizde sonumuz olurdu.

Onların yaptıklarının kalın örümcek ağı olup olmadığıda zamanla belli olacaktı.

"Bir sorun çıkmadı değil mi?"

Elindeki anahtarları masaya bırakıp karşılarındaki çekyatağa kendini bıraktı.Zorlu bir geceydi."Bir şey olmadı.Evlerinin köşesinde bıraktım.Biraz bekledim ses seda çıkmayınca geldim."

"O kız kimdi?"Zehra, Ali gelince Özcan'ın kollarının arasından çıkıp oturuşunu düzeltti.Yaşlı gözlerini hızla silip Ali'ye baktı.

"Alev."

Kafasını yanındaki Özcan'a çevirip şaşkınlıkla baktı, tekrar Ali'ye dönüp "Sen ciddi misin Ali?"diye sordu.

"Evet, Alev'di."

"İyi ama nasıl oldu bu?"Şaşkınlığı sesine akmıştı.

Özcan,"Sultan'a ulaşamayınca mecburi oldu aslında. Ali'de o sıra yolda Alev ile karşılaşınca ona söylemiş."dedi.

"Nasıl kabul etti?"

"Ali'nin ondan kolay kolay bir şey istemeyeceğini biliyor çünkü."

Kafasın aşağı yukarı sallayıp,"Kızıl saçlarını görür görmez anlamalıydım aslında."dedi gözlerini Ali'ye dikerek.Ali'nin gözleri bir tuhaf olmuştu bu sözüyle.'Gerizekalı Zehra çeneni tutamıyorsun.'diye içinden kendi kendine kızdı.Ne kadar Ali'nin canını yakmış olsada sonuçta hala seviyordu o kızı.

Hataya aşıktı Ali.

Zehra o kızı sevmiyordu, ne kadar ona yardım etmiş olsada yine sevmeyecekti ama gördüğü bir zaman teşekkür edecekti.Başına her an bir iş gelebilirdi, tehlikeli olsada gelmiş onlara yardım etmişti.

Ali'ye yakışan kişi yalnızca Melek'ti.

Ali ayağa kalktı, ikisine birden"Ben uyuyacağım artık."deyip odasına doğru yürüdü odasının önüne geldiğinde, "Sen nerede yatacaksın Özcan, benim odamda mı salonda mı?"diye sordu.

Özcan yanındaki Zehra'ya baktı sonra kafasını önüne çevirip gözlerini karşısındaki beyaz duvara dikti, "Salonda yatacağım.Senin dolaptan bana yastıkla yorgan çıkar, geliyorum şimdi."

Ali, kafasını salladı"Yatmadan önce sobaya kömür atmayı unutma.Hadi size iyi geceler."deyip odasına girdi.

Zehra'da sessizce"İyi geceler."dileyip yanındaki Özcan'a döndü.

"Özcan?"

Özcan Zehra'ya dönüp ellerinden tuttu."Zehra'm üzülmene dayanamıyorum yapma böyle.Anlamıyorum mu sanıyorsun için için ağladığını.Zor olacağını biliyorduk ama bize başka çare bırakmadılar."

"Ben...pişman değilim zaten Özcan.Sadece keşke diyorum keşke her şey onların rızasıyla olsaydı.Onlar benim annem babam.Zor olacak bizim için ama sen yanımdasın ya o yeter beni avutmaya."