One Last Tears

He Deserved It!

Tricia's POV

Please don’t go….” Nagulat ako nang hawakan nya ang kamay ko. But I just pretend nawala lang sa  akin.

“Bakit po Sir? May kailangan po ba kayo? Magsisimula na po ang program. Hinahanap na din po kayo ni Mr. Andersen.” Hinila ko kaagad ang kamay ko.

“Galing na ako dun, kaya ok lang na hindi ako aattend.”

“Ok po.” Gusto ko nang umuwi. Hindi nalang siguro ako aattend.

“Ikaw papasok kaba sa loob?” Humarap ako sa kanya. Kahit medyo namamaga patong mata ko sa kakaiyak. Mukha naba akong corpse?

“Hindi po. Uuwi na po ako.” Tapos tumalikod ako ulit at nagsuot nang heels. Tinanggal ko kasi to kanina. Pano kasi, ang sakit sa paa. Di pa naman ako sanay mag heels.

“Yung nakita mo kanina… Wala lang yun. I was just drunk and nothing more, kaya hindi ko na alam kung ano ang pinaggagawa ni Olivia.” Eh ano naman? Wala akong paki. Haaay! Bakit nya ba sinasabi sa akin to? Baka siguro, akala nya ipagkakalat ko ang nakita ko.

“Wag po kayong mag-alala. Hindi ko po ipagkakalat kung ano man ang nakita ko. Tsaka, hindi naman ako ganyang klasing tao.” Ayan na naman tong luha ko! Gosh! Pwedi ba? Huminahon naman kayo kahit ngayon lang? Dali-dali akong tumayo at nagsimula nang maglakad.

“Teka lang…” Ayan na naman ang kuryente. Hinawakan nya na naman ako. Ano na naman bang kailangan nya? Ayaw nya ba akong patahimikin? Sasapakin ko na talaga to nang matauhan na   ehh! >.<

“bago ka umalis, gusto ko ulit ibigay sayo to.” May kinuha sya galing sa pocket nya.

O__________________O

Papanong….

“I already asked Sophie if she owns this. But, she said, she don’t have a necklace like this. Kaya, I just want to return this to you.” Ibabalik nya? So, ibig sabihin.... hindi na nya talaga naalala ito? At hindi man lang nya hinanap kung sino ang may-ari ng kwentas nato!??? Sumusobra na talaga sya! Urrrrggggg >///<

Tinignan ko ang kamay nya. Hawak-hawak parin nya ang kwentas ko. Ang kwentas na binigay nya. Ganito naba talaga sya kawalang paki? Siguro nga tama yung sinabi nya nung nasa Boracay pa  kami. Na wala na talaga syang pakialam kahit na malaman nya ito.

(Basahin nyo po ulit yung sa Boracay scene para malaman nyo kung ano ang sinabi ni Yael doon. :D)

“Ahh ganun po ba? Sige po, ako nalang maghahanap kung sino man ang may-ari nito.”

“Tinanong ko lahat ng staff kanina… I asked them if they know who’s the owner of this necklace, but most of them, they don’t know. Hanggang sa mapunta to kay Annie…"

Dug.dug.dug. dug.

Kay Annie?

Pe…pero…

… At sinabi nya kung kanino to.”

Sabi ko na nga ba ehh! Pag kay Annie talaga, mabubulgar ang lahat lalo na pag si Yael ang kaharap nya.  -___-

“Hanggang kailan mo sasabihin sa akin ang totoo?”

“Huh? Hi..hindi ko po kayo maintindin Sir.” Ghaaddd! I feel stuttered.