One Last Tears

Take Time To Realize (Part II)

Tricia's POV

They said,

If you love someone,

you learn to give up everything.

I know it's not easy to forget someone especially the past that you'd made.
I still love him, Yes! I still do. But, I know, hindi na maibabalik sa dati ang lahat.
Kaya bago pa ako mafall ulit, I've decided to stop. Siguro these years, enough na para kalimutan ang lahat. Masakit narin kasi ehh! All these years, naging tanga ako dahil di ko man lang nasabi lahat sa kanya. Para san pa ba? Alam ko naman at alam nyo na, kinalimutan nya na lahat sa amin noon. Do you still remember the day he said, 'She's not my priority anymore. If ever I will meet her, I'll be glad. Just be glad. But better not to see her again.' Nasaktan talaga ako. Dahil, ako lang pala ang naghintay at assuming narin kung tutuusin. I think, I believe that promises are really meant to be broken. 13 years na yata ako single dahil sa kahihintay niya! :') Haha nasasayangan nga ako sa mga lalaking nanliligaw at nageffort sakin noon! :'') Nung high school pa nga ako, may mga lalaking dedicated sa akin. Pero di parin nawawala ang tibok ng puso ko kay Yael. But now, wala lang naman pala. Kaya nung mga sinabi nya sa akin kahapun. I decided to let go and forget everything. Kahit masakit. 

Babalik ako ng kumpanya ngayon para kunin ang gamit ko. Nagpaalam narin ako kay Sophie at Annie. Unang-una, ayaw nilang pumayag dahil wala naman akong sapat na rason para umalis. Di ko nalang kasi sinabi sa kanila ang dahilan. Aalis nalang ako hangga't di pa nila alam ang totoo.

*****************************************

On the way ako sa office ngayon at saktong sakto wala pang gaanong tao. Kaya deritso akong pumunta kay Jane para ipasa ang resignation paper ko. Sya kasi ang dating secretarya ni Sir Yael kaya sa kanya ko nalang ibibigay. Ayaw ko naman kasing harapin muna si Yael ehh. Baka mamaya, papagalitan na naman ako nun. ><"

"BEEEEEEESY!!!"

"Ano kaba! Wag ka ngang sumigaw jan!" Sita ko kay Annie. Bigla-bigla nalang kasin sumisigaw ehh. -_-

"Ayy! Soorry po.."

"Tricia?" Nabaling ang tingin namin nang biglang sumulpot si Sophie. Phew! Kala ko pa naman si Yael na.

"Ahh. Good Morning po." Bati ko sa kanya.

"Mag reresign ka na talaga? Hindi pa ba mababago yang desisyon mo?"

"Ahh. Opo ehh. Pasensya na po."

"Alam kung may rason ka kung bakit ka aalis nang kumpanya, ang sa akin lang kasi sayang ehh. Ngayon pa na gustong-gusto kang makilala ni Dad."

"Po? Bakit naman po?"

"Ano kaba! Dahil sayo, nakakuha nang malaking share ang kumpanyang to! You made it!" Huh? hindi ko talaga ma gets ehh. Ano bang nagawa ko?