Can: Barış’ı aramış havaalanındaymış. Geldim demiş…
Melis: Barış nerede?
Yağmur: işte oda Kerem arayınca onu gitmiş. Çok yakın arkadaşı sonuçta…
Melis: Ne? Ne yakın arkadaşı? Zeynep ha ya o? O bırakıp gitti tek kelime etmedi… Zeynep’i unuttunuz mu? Zeynep’in yaşadıkları?
Sesinin yükseldiğini fark edip sakinleşmeye çalıştı Melis…
Melis: Söyleyin, arayın, bir şey yapın ne olacak şimdi. Birde almaya mı gitti onu?
.. çalıyor…
Barış: Efendim hayatım?
Melis: Onu sakın buraya getirme Barış sakın.
Tam o sırada içeriye Zeynep girdi…
Zeynep: Kimden bahsediyor?
Yağmur: Bi.bilmiyorum ki.
Zeynep’in anlamasını istemediğinden bahçeye çıktı Melis… Öfkeyle dolmuştu gözleri tüm sinirini barıştan çıkarmaya niyetliydi. Bağırıp, çağırdı…
Zeynep: Ya gidip baksak mı? Kötü bir şey olmasa sinirlenmez bu kadar neye kızmış olabilir ki?
Yağmur: Barışla tartışıyorlardır kendileri halletsin. Karışmamız doğru olmaz değil mi hayatım?
Can: E…Evet.
Zeynep: Sizde de bir gariplik var bir şey mi saklıyorsunuz?
Yağmur: Yoo… Hayır.
-
Melis: Ne demek buraya geliyorsunuz? Barış saçmalama… Alo… Alo Barış…
-
Barış: Ne demek hayır kardeşim Zeynep onun arkadaşıysa sende benim kardeşimsin.
Kerem: Kardeşim öyle de şimdi birden böyle.
Barış: O konu kapanmadı mı zaten?
Kerem: E…Evet de…
Barış: Tamam işte hadi yürü…
-
Her zaman ki gibi geçiyordu zaman evde. Herkes de bir tedirginlik vardı ama sormaya cesaret edemedim. Bir süre sonra akşam yemeği için masayı kurmaya başladık gözüm arada mutfakta sessiz sessiz konuşan Melis ile Yağmura kayıyordu ama ben mutfağa girdiğimde susuyorlardı… Can ise dakikada bir saate bakıyor hatta oda yetmiyor perdeyi aralayıp dışarıya bakıyordu. Belliydi birini bekliyordu…
En son salata kasesini de alıp salona girdim…
Zeynep: Barış’ı bekleseydik?
Melis: hiç gerek yok. Geleceğini sanmı-…
Melis sözünü tamamlamadan kapı çalmıştı… elin de salata kasesi ile birlikte kapıya doğru yürüdü Zeynep… Dakikalar sonra olacaklardan haberi bile yoktu. Oysa herkes anlayıp masadan çoktan kalkmışlardı.
Zeynep: Ha geldi işte Barışta…
Deyip kapıyı açtı Zeynep… Hoş geldin Ba-…
-
Gülümsemem yarıda kesilivermişti… Ellerimden kayıp giden salata kasesinin paramparça oluşunu seyrettim… sendeledim ayakta durabilmek için kapıya tutundum…Aylar sonra Karşımda duruyordu… Bu O’ydu…
