GÖNLÜMÜN EFENDİSİ

✳19.BÖLÜM✳

   Keyifli okumalar...

                       ********

Herkes kuşku dolu gözlerini dikmiş son birkaç dakikadır bana bakıyordu. Ne tepki vereceğimi de bilemiyordum. Ayaklarım titriyordu. Küçük çaplı bir şoka da girmiştim. Herkesin önünde söylemişti işte. Kolumu kaldıracak halim kalmamıştı ki yine o gıncılı saçlarını yolayım. Bitmiştim işte. Şimdi tamamiyle bitmiştim. Annem beni mahfedecekti.

Mert'e baktım göz ucuyla. Kaşlarını çatmış olanları izliyordu diğer herkes gibi. Annem hariç kimse tepki verecek gibi değildi.

"Kızım Şevval ne deyi? " Ve annem.. Muhteşem ötesi mantıklı sorularından biriyle sahadaydı.

Kafamı sağa sola sallayarak bir tepki göstermek istedim. Ama anneme bu yetmemiş olacak ki kolumdan tuttuğu gibi odadan dışarı çıkardı beni.

"Ne olduğunu öğrenip geleyim teyze ben." Odaya da duyurusunu yapıp bir eliyle gıncılı Şevval'in kolunu diğer eliyle benim kolumu çekiştirerek odama götürdü bizi.

"Ne olayi? "

Bir muhteşem soru daha...

Kollarını önünde bağlayan gıncılı "Kızına sorsana Fadime teyze." dedi büyük bir küstahlıkla.

Uy senin tipsizliğune, çirkinliğune.. Uy o saçlarun dökülsünde kel kal emi... Yamuk dikiş Şevval. Defolu kumaş Şevval..

İthaflarıma ara verip, "Benim suçum yok anne." demekle yetindim. Ama annemin inanacağı yoktu. Annem hakim biz sanıktık şu tabloda. Öyle böyle bir hakim değildi yalnız.

"Hafsa beni deli etma! " diye kükredi saniyesine.

"O defolsun gitsin.." diyerek gıncılıyı işaret ettim. "O gitsin sana herşeyi anlatacağum. " dedim sinirle.

Gıncılıya döndü annem. "Haydi Şevval geç oldu zati." dedi sevecen bir tavırla. Hey Allah'ım ya. Hala gülümsüyor o gıncılıya. O da yolmak istiyordu aslunda az önceki terbiyesizliğinden dolayı ama kibar bir kadındı sonuçta anacum. Bakınız mesela oklova şov, terlik şov yapmamak için de bekliyor, sabrediyordu büyük ihtimal.

İlerleyen saatlerde misafirlerde çaylarını içip kalktılar. İsteme falan gerçekleşmedi. Belli ki zorlarına gitmişti çarpık bacak Şevval'in söyledikleri. Yarına bütün mahalle duymuş olacaktı. Birşey değil babamın başını öne eğmekten korkuyordum. Aslında çok masum bir kaçırma ile kalmıştım o prens bozuntusuyla ama kime anlatsam inanırdı ki?

Ablam kayınvalidesi hastanede yattığından gelememişti. Ama akşam boyunca telefonla tüm haberleri öğrenmişti.

Son konuşmamızı da gerçekleştirdikten sonra telefonu kapatıp yatağıma oturdum. Anacum birazdan basacaktı nasıl olsa. Ortalıkta dolanmaya gerek yoktu. Babamdan ise köşe bucak kaçmıştım tüm akşam.

Anacuma ne diyecektum? Gerçekleri söylesem inanır mıydı ki?

Saçımdaki tokayı çıkararak saçlarımın omzumdan dökükmesine izin verdim. Her zaman orta uzunlukta olurdu saçlarım. Geçen iki ay boyunca depresyonda olduğumdan herzamanki gibi ucundan değilde biraz daha fazlasını kestirmiştim. Alnımı bir süre obaladıktan sonra saçımı tepemde toplayıp topuz yaptım.
Yatağın diğer ucundaki telefonumu alıp biraz intenette takıldıktan sonra instagrama girdim. İsmi lazım değilin profiline bakmıyordum ne zamandır. Bir bakıp çıkayım düşüncesiyle dertli halimden ödüm vermeyen yüz ifademle açtım profilini.

An ne görem.. Son paylaştığı fotoğrafta yanında şirkette gördüğüm bir kız vardı.

Uy boyu posu devrulesuce.. Tüm kaslaru eruyesuce..