Ava #Netties2017

Hoofdstuk 28

Ava

Ik verander terug en knuffel Jack. 'Jack, ik dacht dat je dood was, of gevangen genomen.' 'Het is ook goed om jou te zien Ava.' Laurens veranderd ook terug. 'Ava wie is Jack.' 'De gene die me heeft geholpen naar de stad Zaxian te gaan. Ik heb heel lang bij hem mogen wonen waar ik nog steeds dankbaar voor ben.' Laurens steekt hand naar hem uit. 'Ik ben Laurens. Goeie vriend van Ava.' Jack schud zijn hand. 'En dit is mijn mate Syren.' Zegt Laurens en aait Syren.  Syren en Jack knikken naar elkaar.

'Maar hoe kom je hier terecht?' 'Dat wil ook wel van jou weten.' Zegt Jack en kijkt om zich heen. Maar niet hier. Voor je het weet staan hier tientalle Evilanten.' Zegt Jack en bind een touw om het hert heen.

We lopen Jack achterna terwijl we het hert mee slepen. Ondertussen vertel ik wat ik allemaal heb gedaan en wat er is gebeurd toen Jack weg was. Opeens ruik ik een vreselijke lucht. Ook Laurens en Syren trekken een vies gezicht. 'Wat is dat?' Zeg ik terwijl ik mijn neus dicht knijp. Jack wijst naar boven. Ik kijk omhoog en zie dode vleermuizen die zijn opgehangen. 'De geur van dode vleermuizen is voor weerwolven zo sterk dat andere geuren, zoals die van mij, vervagen. Daarmee houd ik de Evilanten op afstand.' 'Slim.' Zeg ik terwijl ik mijn neus dicht hou.'

Na tien minuten komen we eindelijk aan bij een grot. Het waren de stinkenste 10 minuten van mij leven. Gatverdamme.

Ik zie een klein kampvuur, wat pannen, een slaapzak, wat vacht en een paar wapens gemaakt van botten. 'Hoelang ben je hier al?' 'Lang genoeg.' Zegt Jack en legt zijn wapen neer. 'Ik had een afspraak met iemand die meer zou weten over de zwarte kluis.' Ik en Laurens gaan bij het vuur zitten. Syren gaat als wolf naast Laurens liggen. Jack gaat aan de andere kant van het vuur zitten.

'Op de afgesproken tijd werd er op de deur geklopt.' Vervolgt Jack terwijl hij het hert veilt. 'Ik deed de deur voorzichtig open. Er stond een jonge man. Iets wat ik vreemd vond. Want iemand die jong is, is niet altijd zo wijs. Hij vroeg of ik de gene was die meer informatie wilde over de zwarte kluis. Ik knikte en lied hem binnen. Ik deed meteen de deur achter hem dicht. We gingen zitten. Hij keek om zich heen. Alsof hij zenuwachtig was, of iemand zocht. Toen keek hij mij aan en vroeg om het geld. Ik zei dat ik eerste de informatie wilde. Toen keek hij weer nerveus om zich heen. Daarna zei hij: Waar is het geld of geen informatie.' Ik had geen andere keus. Ik pakt het geld en gaf hem 5000 euro. Hij telde het na. Toen zei hij: Het geld is goedgekeurd. Toen kwam het bij mij binnen. Dat was een antwoord voor iemand anders. Er zou iets gaan gebeuren. Die man was niet van plan om de informatie te geven.

De man zag in mijn blik dat ik hem door had. Hij pakte een mes uit een zak. Maar voor dat hij een beweging mee kan maken duwde pakte ik zijn pols en als snel kwamen we in het gevecht. Ik duwde hem tegen de muur aan en probeerde de mes te ontwijken. Toen zag ik buiten Evilanten de flat in rennen. Dat dus wat er speelde. Die man werkte voor de Evilanten. Ik moest meteen weg.

Ik sloeg de man bewusteloos neer. Ik pakte zijn geld en mes af en klom uit het raam.

Toen ben ik een vrachtwagen in geklomen en die reed Zaxian uit. Maar net voor de grens controle sprong ik er uit en kwam zo hier het bos in.'

'Wow.' 'Maar. Waarom ben je niet terug gegaan naar Zaxian?'  Vraagt Laurens. 'Ik had daar niks meer. Ik was Ava kwijt. Ik...ben nog steeds mijn dochter kwijt.' Zegt hij en slaat zijn ogen neer. 'Ik heb haar gevonden.' Meteen kijkt Jack me aan. 'Wat!? Waar!? Hoe?!' 'Ze werkt voor Jax. In een labritorium. Laurens en ik werden daar heen gebracht. Ik rook haar geur en herkende jou geur er in. Ik had gelukkig een moment dat ik met haar kon praten. Ze dacht dat je dood was. Maar ik heb haar alles verteld. Ze was verbaasd maar gelukkig geloofde ze mij. Toen heeft ze mij en Laurens helpen ontsnappen.' 'Ging ze niet mee?' 'Dat kon ze niet. Dat zou te veel opvallen.' Hij slaat zijn ogen weer neer. 'Maar hey, ze leeft. Dat is goed nieuws toch.' Hij knikt. 'Ik moet naar haar toe.' Zegt Jack en staat op.

'Ho, rustig. Ze werkt met Evilanten. Je kunt niet zomaar naar binnen lopen.' Zeg ik en ga ook staan. 'We kunnen hier niet eens weg. De Evilanten kammen dit bos uit opzoek naar ons.' Zegt Laurens. Ik kijk naar iedereen.

'Nee. Ze zoeken naar mij.' 'Wat wil je daar mee zeggen?' 'Ik leid ze af en jullie vluchten het bos uit en gaan Zaxian.' 'Ava! Dat kun je niet maken! Als ze je oppakken dan...' 'Het komt goed. Het is niet de eerste keer dat ik voor ze vlucht.' 'Maar waar ga jij dan heen?' 'Ik zal ook naar Zaxian gaan. Ik zal jullie vinden. Het komt goed.' Zeg ik. 'Nee. Ik ga wel. Ik ben minder waard dan jou. Het maakt niet uit als ze mij oppakken.' Zegt Laurens. Syren piept en krabt met poot tegen Laurens been aan. 'Laurens. Dat...dat moet je niet doen.' 'Het is oke. Ik vlucht mijn hele leven al voor de Evilanten, voor mijn oom. Dit gaat lukken.' 'O...oke dan..' Zeg  ik zachtjes.

Laurens gaat op ooghoogte van Syren staan. 'Syren. Ik weet dat je dit niet wilt. Maar ik doe het voor onze vrijheid. Want Ava gaat daar voor zorgen. Oke.' Ik? Syren slaat haar ogen neer en knikt.

'Laten we gaan.' Zegt Jack en pakt zijn wapen. Iedereen knikt. Ik geef Laurens snel nog een knuffel. 'Succes.' 'Jij ook.' Laurens veranderd in zijn wolf. Hij geeft Syren nog een kopje en rent dan weg.

Zaxian, here we come.