Ava #Netties2017

Hoofdstuk 24

Ava

Ik zit als wolf getransformeerd in een kooi. Sarah rijd met mijn kooi naar de cel van Laurens. Ik kan niet wachten om hem te zien. De laatste keer dat ik hem zag, was hij meer dood dan levend.

Sarah maakt de cel deur open en we rijden naar binnen. Ik zie Laurens liggen. Meteen wil ik uit de kooi springen. Ik wil zo graag zien of hij oke is. Sarah maakt de kooi open. Ik loop er snel uit en verander terug. Gelukkig kan ik nu met kleren aan veranderen.

Ik ga bij Laurens staan. Hij slaapt. 'Is hij oke?' 'Hij was zwaar gewond. Gelukkig heelt hij snel. Maar hij is nog wel zwak.' 'Laurens.' Ik tik hem zachtjes aan. Hij knijpt in zijn ogen en dan gaan ze open. Hij kijkt mij aan. 'Hey.' 'Hey. We gaan hier weg.' Hij kijkt me vreemd aan. 'Weg? Waar zijn we dan?' 'Het is een lang verhaal en zoveel tijd hebben we niet.' Zegt Sarah. 'Wie ben jij?' 'Laurens. We moeten gaan.' 'Oke.' Hij gaat zitten. Meteen knijpt hij zijn ogen dicht en kreunt zachtjes van de pijn. 'Rustig aan.' 'Verander in je wolf.' Laurens veranderd in zijn wolf en loopt mank de kooi in. Ik zucht en verander ook. Ik knik naar Sarah en ga in de kooi zitten.

Ze doet de kooi deur dicht en opslot. Dan rijd Sarah met ons de cel uit. Ze doet de deur achter haar dicht en we rijden verder. We zien een Evilant op ons af lopen. Ik grom boos naar hem. 'Bek dicht!' Zegt hij en slaat tegen de trailes aan. Ik stop. Hij kijkt Sarah aan. 'Waar gaan deze twee naar toe?' 'Ze worden klaargemaakt voor een nieuw experiment.' 'Zullen ze pijn leiden?' 'Hoogstwaarschijnlijk.' De man grijnst naar ons. Ik grom zachtjes. Dan loopt hij weer verder. Ik en Sarah kijken elkaar aan en knikken.

Ze rijd weer verder met ons. Ik word elke seconden zenuwachtiger. We rijden door verschillende gangen. Dan rijden we een lift in en Sarah klikt op de laagste verdieping. De lift zakt langzaam naar beneden. Ik kijk naar Laurens die weer in slaap is gevallen. Hopelijk is hij snel weer beter.

Als de lift deuren opengaan dan rijd Sarah weer met ons verder. Ze rijd naar een grote deur. Ze toets een code in en houd pasje tegen een scanner. Dan horen we een korte piep en Sarah doet de deur open. Er staat een zwart busje voor onze neus. 'Oke, dit is het. De chaffeur brengt jullie naar de stad Lodas. Daar is een vriend van mij genaamd Noah. Hij zal jullie verder helpen.' Ik knik. Sarah rijd met onze kooi naar binnen en zet de kooi vast. Dan maakt ze het deurtje open. Ik stap er uit en verander terug. 'Kan je niet met ons mee gaan?' 'Nee. Dat valt te veel op. Het is oke. Zoek mijn vader, jou ouders. We zien elkaar snel. Beloofd.' Ik geef haar een knuffel. 'Bedankt voor alles.' Ze knikt. Dan verander ik weer terug en ga weer in de kooi zitten. Dan doet ze de kooi weer opslot en ze doet de deur dicht. Dan start het busje en rijd weg.

Ik ga liggen en luister naar de radio wat op staat. Ik heb geen idee wie de chaffeur is. Kan ik hem wel vertrouwen? Maar nu heb ik geen keus. Dan hoor ik dat het nieuws op staat. 'Alfa Jax heeft bekend gemaakt dat Ava niet meer onze toekomstige Luna wordt. De reden is dat de ouders van Ava de Alfa en Luna waren van de White Moon pack. Weerwolven gaan nu de straat op en protesteren. Ze roepen dat ze achter Ava staan en zij de Luna moet worden.' Wat? 'We spraken een van de demonstranten: Ava moet onze nieuwe Luna worden. De maangodin heeft haar niets voor niets gekozen. Dit is haar keuze! Er moet weer rechtvaardigheid komen voor de weerwolven! En Ava gaat daar voor zorgen!' Wow. Er zijn gewoon weerwolven die willen dat ik hun Luna word. Dan hoor ik dat het nieuws weer iets over iets anders gaat. Ik zucht en besluit te gaan slapen.

Opeens schrikken Laurens en ik van een harde knal. De auto remt hard en we botsen met onze snuit tegen de trailes aan. 'Wat was dat?' Vraagt Laurens. 'Geen idee. Maar het kan niet goed zijn.' We zijn de stad al uit. We hebben uren gereden.

Dan horen we een paar geweerschoten en wat geschreeuw. Dan is het dood stil.  Dan gaan de deuren open. Ik zie twee mensen staan. Hun gezichten zitten een beetje onder de modder. Hun zijn ook weerwolven. Maar misschien zijn het Evilanten. 'Twee weerwolven.' Zegt een van de twee. 'We nemen ze mee.' De andere knikken. 'Waar gaan we heen. Wat gaat er gebeuren.'

Jax

De Evilanten sleuren Sarah mee terwijl we naar de computerkamer gaan. Josh en Zack lopen ook acjter mij. Josh vertekde mij dat hier een wolf was die heel veel op Ava leek. Maar nu is ze weg. Dankzij Sarah. Maar hoe, en was het Ava wel? Daar om lopen we nu de computerkamer in. Daar zit een Evilant. Als hij mij ziet knielt hij meteen voor mij. 'Ik wil de camerabeelden zien.' 'Ja Alfa.' Zegt de Evilant en tikt wat in op de computer. Ik kijk naar de verschillende schermbeelden. Dan zie ik haar. Het is Ava. Ze praat met Sarah. Ik grom boos en kijk Sarah aan. 'Waar hadden jullie het over!' Sarah kijkt weg. Ik pak haar kin vast zodat ze me aan moet kijken. 'Waar hadden jullie het over!' Grom ik boos. 'Dat gaat je niks aan!' Ik sla boos in haar gezicht. Ze kreunt van de pijn en kijkt naar beneden.

'Alfa.' Ik draai me om naar de schermen. Dan zie ik Ava en Sarah bij een jongen. Ik kijk beter. Is dat... Ava maakt de jongen wakker. De jongen gaat zitten. 'Zet op pauze.' De Eviliant doet wat ik zeg. Ik kijk beter naar de jongen. 'Dat is onmogelijk.' Ik grom. 'Wie is dat?' Vraagt Zack. 'Mijn neefje. Laurens.' 'Je neef? Heb jij een neef?' 'Ja. Ik dacht dat hij dood was. Maar dat klopt dus niet. Maar dat betekend dus ook dat zijn kleine zusje hier ergens in de buurt is.' Ik kijk naar Zack. 'Nu staan naast Ava, mijn neefje en nichtje op de hoogste plaats van meest gezocht. Begrepen.' 'Ja Alfa.' Ik weer naar de beeldscherm. Je kan rennen wat je wilt Ava. Maar ik krijg jou wel. Al moet ik iedereen vermoorden die jou wilt beschermen. Om met Laurens te beginnen.

Hey lieve lezers. Sorry dat het zo lang duurde. Ik had stage en geen tijd meer om te schrijven. Ik wens iedereen alvast een gelukkig nieuwjaar en een fijne 2017! Tot volgendjaar!