Sinful Night

Kabanata 28

Kabanata 28
real father

"Mom, we are not mad.."

i lied to my children halos bagsakan ako ng langit at lupa ng marinig nila mula pa talaga sa iba na hindi si Riel ang ama nila kundi si Azrael, they know how much i love them and i did everything for their own safety.

pero marinig ang mga salita sa mga anak ko, mahal na mahal ko ang mga anak ko at alam naman nila na lahat gagawin ko para sknila nagawa kong magsinungaling dahil ayokong pati sila masaktan.

niyakap ko sila. "sorry, sorry..." bulong ko habang yakap-yakap ko silang dalawa.

kahit na kailan mawala na lahat saakin wag na wag lang ang mga anak ko dahil napaka-halaga na nandito sila, sila nalang ang meron ako.

except to my family, i lose their father and they are the only i have right now. they are special, a special i shouldn't let away from me.

"Mommy, we love you." ngumiti ako sa sinabi ni Kiefer, these kids were really sweet mana ba saakin ang sweetness nito?

hindi naman din sweet ang ama nila, Azi is jerk in what i remember he never become so sweet like this to me eh?

"go to sleep." ngumiti ako't umakyat na sila sa kwarto nila, nanatili ako ngayon dito kasama sila dad.

umayos na ang pakiramdam kong alam nila sino ang totoo nilang ama.

wala naman na sguro akong dapat na ipagalala lalo na't baka umuwi rin kami ng pilipinas para sa birthday ng Lolo ng dalawang 'to.

i'm not sure if we'll coming to Tito Allen's Birthday or not? hindi ako sure if uuwi ba ako para kaseng ayokong umuwi ng pilipinas na.

parang mas gusto kong mag stay na dito kesa ang umuwi sa pilipinas.

dahil sguro problema lang dala ng buhay ko sa pilipinas kaya ayoko ng umuwi at bumalik 'don.

ano bang gagawin ko sa pilipinas?

"Darling, do you want to come on Allen's Birthday next month?" i shrugged, hindi ako sgurado if gusto ko pa bang bumalik 'don after what everything happened to me?

i don't think so.

hinarap ko mga problema na ngyari sa'kin sa pilipinas at baka nga kapag bumalik pa ako 'don ay ganun parin ang harapin ko, ayoko na ng gulo baka lumala lang kapag nakaharap ko na naman si Chesca.

masaya na ako dito, bakit pa ba ako babalik 'don? masaya at kuntento na ako sa buhay ko dito ngayon.

masaya ako sa buhay ko dito, masaya ako dahil kasama ko na ang pamilya ko mas masaya kami dito.

ayoko na bumalik ng pilipinas dahil sa sakit ng dinanas ko 'don.

i want to forget those bad things that happened to my life before.

next day, i cook for breakfast gusto ko naman na paghandugan ng pagkain ang pamilya ko kahit ngayon lang, gusto ko kase kahit na minsan makapaghandog naman ako at mapaglingkuran ko naman din sila.

"woah, ate! did you cook this all?" tumawa ako ng makita ko si nathan, tumango ako sknya agad syang naupo at naglagay ng pagkain sa plate nya, he even taste it all.

he likes it?

"it's delicious." ngumiti ako dahil na-sarapam sya sa luto ko, i prepared this for them akala ko naman hindi nila magu-gustuhan buti nalang at nagustuhan nila ang luto ko.

bumaba na sila Dad and Mom kasama ang dalawang bata na buhat-buhat nila, napangiti nalang ako dahil nakikita ko ang saya ng pamilya ko.

masaya ako kahit na sa totoo lang may worry at talagang weird na siyang nararamdaman ay pilit ko itong bina-baliwala dahil ayoko sana maramdaman 'yon.

ang weird na para bang may mali, para bang may masama na mangyayari? kanino naman? kay riel? pero nasa Pilipinas na sya ngayon.

he message me kaya alam kong safe sya na nakauwi sknila ngayon, imposible naman na nasa kapahamakan siya.

"Mommy, let's go out please?"

"but mommy has a work--"

i heard that chuckled kaya nalingon nalang ako bigla at nakangiti sya kunot noo nalang akong tumingin kay dad, what was that?

"you are my daughter, Natasha. we own that hospital, its okay if you will go out with your kids." ngumiti ako't di na nakasagot sa sinabi ni dad.

i really want to have some time with my children too, ayoko rin naman na malayo loob nila saakin dahil sa di kami nagka-karoon ng time na mag bonding.

"sama ako." biglang singit ni nathan, may accent talaga ang tagalog nya buti nalng naiintindihan the way he speak with accent was like Ivan.

i laugh. "why will you join us tito?" sagot ni Kiefer na sobra kong ikinatawa, natawa ako sa sagot ni Kieran.

"coz i'm your uncle nathan."

"are you our father? no."

oh, basag. natawa ako sa mga pananalita ng mga to minsan talaga nababasag si Nathan sa mismong mga pamangkin nya, not my fault, its his words.

tumatawa lang rin sila Dad sknila.

i wasn't expecting for anything before but suddenly came to me that in my normal and career life it will change just a within a month, i will finally meet the family i was  longing for a long time.

i didn't ask for anything to, but it suddenly gave me what i need and i what i want, the family.. my family.

"i wonder when we will have a baby sister.." halos maluwa ang mata ko sabay lingon sa mga bata na nakatingin saakin.

i frowned. "tito said.." buking ni Kieran, this kid seriously? using my children, halod hampasin ko sa ulo si Nathan sa kalokohan nya.

"do you want me to kick your ass again, Nathan Rafael?" banta ko sknya.

he knew what i can do to him and i am so dead serious.

i would really kick his ass and throw him away with that high kick.

"i was just kidding.." scared.