Sinful Night

Kabanata 26

Kabanata 26

the visitor

we spend time on Italy, England now we are in Switzerland. 

syempre masyado kaming nagenjoys a mini vacation sa mga places na yun at mga anak ko masaya lalo si nathan halos lagi nilang kasama, nasa switzerland parin kami ngayon, masaya naman rin ako sa vacation namin na 'to first time ko to na magkaroon ng vacation kasama ang buong family ko, lalo na sila mom and dad natutuwa rin sa mga bata ang kukulit kase ng dalawang 'to.

"what the fuck." nalingon ako bigla kay nathan na halos malaglag ang hawak hawak nyang mug habang nakatingin saakin.

ano bang bali sa suot ko? sinuot ko ang coat na hawak ko at binutones agad ito, hindi naman ganun kalamig ngayon dito pero sakto lang kaya naman ito lang rin ang suot ko ngayon.

uuwi narin naman kami bukas sa london, napatingin nalang ako sa gawi sa labas ng makarinig ako ng isang pamilyar na boses, naglakad ako papunta 'don.

"oh, anak.."

"Azriel?" 

at anong ginagawa nya dito at paano sya napadpad dito, kelan pa ba sya dito at bakit di man lang nya sinabing dadalaw pala sya? 

nakangiti lang syang yumakap saakin, niyakap ko sya pabalik nagulat lang akong andito sya hindi naman din kase sya nagpasabing dadalaw sya at paano nya nalaman na nandito kami? maybe someone told him.

maybe, of course he is my husband.

"i missed you.." bulong nya saakin, mahina ko syang hinampas sa dibdib nya nakakainis kase sya bakit ba di nya sinabing dadalaw sya at bakit ngayon lang? alam ba nya kung anong ngyayari sakin dito tska di rin sya tumatawag sakin. 

"fuck you." mura ko sknya, nakakainis eh.

tumawa lang sya. "is that the way you say i love you with your own language?" is this a sarcasm? coz seriously it ain't funny to a guy like him who don't actually use sarcasm or any sarcastic words. 

i rolled my eyes. "so, where's my children?" tanong nya saakin pumasok ako sa loob agad syang sinalubong ng mga bata na sobrang miss na miss na ang tatay nila, alam kong di magtatagal si riel dito dahil sure naman akong saglit lang aalis na sya at babalik na sa pilipinas.

and that, back to normal again.

"they are growing up."

"growing up like him."

hindi naman sa ayaw kong mas maging kamukha at kaugali nila si Azrael pero worried lang naman ako kapag nalaman nilang di si Riel ang tatay nila baka magalit ang mga bata sakin na nagsinugaling ako.

hindi ko naman pinakasalan si riel para pagtakpan ang pagkakamali na yun dahil choice nya rin 'to alam nya naman na mahal ko si azrael but this is all about his choice, he asked me to marry him that makes me think that its a right decision for the both of us.

nagisip naman ako, oo mali na nagpakasal ako sknya matapos kong magkaroon ng anak sa kakambal nya but everything happened do i still have a choice that we almost a year married by now ginusto nya rin naman ang lahat ng ngayari.

kung sana maibabalik ang lahat.

"how is he?" tumingin sya sakin napansin kong nakangiti sya pero yung mga mata nya hindi saya ang nakikita ko kung hindi lungkot, alam kong mahal na mahal ni riel si chesca pero iba ang napapansin ko sa mga mata nya. 

puno ng kalungkutan ito. "how are they?" i asked again.

hinawakan nya lang ang kamay ko. "he is okay and chesca, is okay.. maybe?" kumunot ang noo ko sa duktong nya ng maybe, bakit parang may mali sa sinasabi nya ngayon? i mean his words his different. 

maybe is different. "maybe?" lumunok pa sya.

"wala, okay lang sila."

kunot noo lang ako, is he still bitter about chesca's pregnancy and the father is his brother?

pero napapaisip ako sa ama ng batang dinadala ni chesca may part kase saakin na wag maniwalang si azrael ang ama ng batang yun at may part rin saakin na dapat maniwala ako sa katotohanan wala na at di na talaga kami pwede ni azrael kahit na may nararamdaman pa ako.

hindi na.. dahil hindi na maibabalik ang nakaraan.

alam ko naman yun na kahit na kailan di maibabalik ng kasalukuyan ang nakaraan na wala na talaga, na kahit kailan hindi maibabalik sa kasalukuyan.

"bakit kase di mo kaya ipaglaban si kuya?"

"ikaw, bakit di mo pinaglaban si chesca?"

tumawa ako dahil sa matapos nyang magtanong sumagot ako ng isang tanong kaya naman parehas kaming di makasagot sa sariling mga tanong naming dalawa.

bakit nga ba di namin kayang ipaglaban ang taong mahal na mahal namin? 

kase mali, bakit ba isang sinful ang lahat bakit ganito ang ngyari sa buhay naming dalawa?

ang complicated talaga.

ganun ba ang buhay? laging kumplikado. "may mga bagay talaga sguro na akala natin para sa'tin pero sa bandang huli, hindi natin nakukuha." aniya, ngumiti ako. tama naman sya at he has a point. 

ngumiwi ako. "ipinagtagpo ng tadhana pero hindi itinadhana para sa isa't isa." minsan ganun naman talaga ang tao na akala nila itidhana sknila ang taong first love nila pero ngyayari rin talaga yung.

hindi nakatadhana para sknila sa bandang huli hindi natin magagawang makamit ang love story na inaasam natin lalo na't may iba na.

ganito sguro talaga, life is unfair and complicated.

"so, how's your life here?" he change the topic, gumihit ako ng maliit na ngiti sa aking labi sabay tingin ko sknya habang nakangiti lang ako. 

i just smiled. "better." i actually have a better life meeting my family change my life, yung takbo ng buhay ko nagbago dahil dito? mas naging masaya ako.

lumilipas ang oras ganun parin ang pansin ko kay Azriel parang may mali, dahil hindi naging masaya ang mga mata nya sa ginagawa nya may mga luha itong pinipigilan nyang bumaksak may rason bakit tinatago nya ang lungkot para bang may ngyaring masama bago sya nagpunta dito.

pero mas magandang paguwi nalang sa london ko itanong sknya yun.