Sinful Night

Kabanata 10

Kabanata 10
finding them

may bagay pang dahilan kaya ako nandito, ang simulan na hanapin ang sagot sa pagha-hanap ko sa mga magulang ko gusto ko malaman at gusto ko silang makita at makilala, ilang taon na ang nakalipas pero malaking tanong parin bakit wala sila at nasaan sila? hindi ko alam, nasaan nga ba sila? kaya nandito ako para hanapin sila.

i have no idea where to find them.

"i can help you." its him again, bakit ba bigla-bigla nalang syang sumusulpot ng pabigla-bigla? at tska wag ako ang inaalala nya, yung asawa nya mamaya pati asawa nya, pahkamalan akong kabit niya.

tss.

"i don't need help."

"okay, sayang naman ang nabalitaan ko kung nasaan si Mr. Aragon." i cut it off at hinila sya.

tumingin ako sknya. "anong sabi mo?" i want to hear it clear, tama ba ang narinig ko? na may alam sya kung nasaan ang mga magulang ko? kailangan ko malaman, nasaan sila?

"this isn't that sure, Natasha." aniya at inabot sakin ang isang brown envelope na naglalaman ng pictures at information.

tinignan ko 'yun.

hindi ko rin alam kung tama ba ang andito dahil hindi ko naman kilala kung sino ang mga magulang ko wala silang kahit na anong maibigay na litrato saakin, pero isang tao akong naalala.

may tumutulong sakin na tao na siyang misteryo ko kung ituring dahil hindi sya nagpakilala saakin kahit na kailan walang makakapag sabi kung sino dahil pati sila Mother ayaw sabihin sakin kahit na first name lang, ayaw nila sabihin sakin.

dahil sguro sa tago talaga.

"anong iniisip mo?" tumingin ako kay Azrael at umiling ako sknya.

napa-buntong hininga ako. "Natasha." malamig na boses na tawag nya saakin, tumingin ako sknya.

"nothing, just never mind."

naglakad ako paalis para bumisita sa ampunan kung saan ako nggaling, i want to visit them and to ask question hoping that now they will let me know who is he.

mother ann can tell me.

"Natasha?" agad akong umiwas sa narinig kong pagtawag ng isang boses saakin, patuloy ako sa paglakad at ng makakita ako ng taxi nag-taxi na ako papunta sa ampunan kung saan ako 'noon.

bumaba ako sa ampunan hindi ko alam kung naalala pa nila ako dahil matagal na ng huli ako makapunta dito dahil simula ng makalabas ako sa ampunan? di na ako nakabalik pa dito.

"hello, may i help you miss?" isang babae ang sunalubong saakin, luminga ako at ngumiti sknya.

siya lang ba tao dito? para kaseng wala gaanong tao sa ampunan na 'to, hindi ko ma-explain.

"nandito ba si Mother Ann?" nawala ang emosyon o kahit na anong ngiti sknya ng tanungin ko yun sknya para bang may mali akong nasabi.

ganun ang reaksyon niya.

malungkot ang mukha niya. "matagal ng patay si Mother Ann, limang taon na." aniya na siyang nagpabigla saakin.

nabigla ako sa sinabi niya, nabigla ako sa nabalitaan ko na ang isang taong tumulong, nagalaga at unang kumupkop sakin? wala na, wala na ang taong syang inasahan kong makakasagot ng lahat.

Mother Ann, she was the one who saw me outside their door.

pinapasok nila ako sa loob nakita ko naman si Mother Margarett. "Hija, hindi ko alam na hindi mo pala alam?" suninghap ako, wala akong alam na wala na si Mother Ann.

sino naman magsasabi sakin, hindi ba? at isa pa matagal na akong di bumibisita kaya di ko rin nagawang malaman na wala na ang taong nagalaga sakin sa loob ng ampunan ng ilang taon.

"pero may iniwan siya na para sayo." napatigin ako, inabot nya ang isang envelope saakin na may laman daw na sulat at bagay na itinago ni Mother Ann ng ilang taon para maibigay saakin sa tamang oras.

may message sa loob. "tinago niya yan para sayo, nanjan ang lahat ng bagay tungkol sayo. pati ang mukha ng taong nagdala sayo dito at bakit ka dinala dito. tinago nya yan, para sayo Natasha." nandito rin ba? ang taong tumutulong saakin noon?

Natasha,
hindi ko alam kung kelan mo makikita ang sulat na to pero gusto kong malaman mo na hindi ka inabanduna ng mga magulang mo may dahilan kung bakit ka nandito at bakit hindi ka namulat o nabuhay ng wala sila, para sayo ang lahat kaya ka nila iniwan para sa kaligtasan mo. tatandaan mo na mahal ka nila Raf kahit kailan at kahit wala sila ay pinaramdam nila sayo kung gaano ka kahalaga.

Rafael Aragon, yan ang pangalan ng iyong ama na syang nagdala sayo dito sa ampunan bago sya umalis ay sinabi nya na nasa kapahamakan ang buhay mo, niyo kaya kinailangan ka niyang iwanan saakin nangako akong aalagaan kita dito habang di sila bumabalik.

si Nathalie naman, ang iyong ina ay nasa gitna ng opsital ng araw na 'yun dahil ang buhay nya ay nasa kapahamakan kaya nagiwan ng ala-ala sayo mga magulang mo yun ay ang kwintas na syang nasayo mula ng bata ka.

Natasha, alam kong marami kang katanungan lalo na kung sino sila ng umalis ang iyong ama iniwan nya ang litrato niyong pamilya at Natasha, balang araw matutupad rin ang buong pamilya na pangarap mo naniniwala akong kaya mo Natasha, dahil kung gaano katapang si Rafael ay ganun ka rin.

tinignan ko ang litrato ng Rafael Aragon na sinasabi ni Mother Ann at nakita ko ang isang pamilyar na mukha na hindi ako maaring magkamali.

"siya..."

"bakit asha, nakilala mo na ba siya?"

bahagya akong tumango, hindi ako maaring magkamali na ang lalake sa litrato na 'to? ito yung lalakeng nagligtas saakin, ilang taon na nakalipas ng aksidente akong makalabas sa ampunan at maligaw.

6 years old lang ako ng araw na 'yun, naligaw ako at niligtas nya ako sa mga lalake.

"it was him the one who saved me before.."

nakilala ko na siya, pero hindi ko man lang alam kaya pala iba ang naramdaman ko ng makita ko sya, dahil sya ang ama ko na matagal ko ng hinahanap.

umalis ako at di mawala sa isip ko ang aking ama, bumaba ako sa village at nilakad nalang ang bahay ko.

naluha nalang ako, nahilo ako at hindi ko alam basta natumba nalang ako.

"Natasha!"