Still The One (Completed)

#11 Confused

Dali akong pumunta sa pagitan nila at itinulak si Zion.

"Hoy Monster ka! Wala kang karapatan para saktan ang kaibigan ko ha! Bakit hindi mo kasi tanggapin na wala na kayo! Hello!? It's over! Tapos na! Babo na! Move on agad para hindi ka na mahirapan!."

Wika ko habang dinuduro-duro pa itong si boy Zion. Hindi ko ugali ang makipag-away pero he's getting into my nerve.

Tumitig muna ito sa akin bago ngumisi, bago tignan ng napakaseryoso ang kaibigan ko na ngayon ay nakayuko na. Tinakpan ko ang kaibigan ko at sinalo ang titig niya. At ngumisi ulit ito.

"Nakakaawa ka.."

Ani nito at umiling-iling pa. Bagama't nagsalita parin ito.

"Wala ka ding karapatan na makisawsaw sa usapan namin. And do you know the hell we are arguing about?"

Natigilan ako ng bahagya. Nag-iwan sa akin ng palaisipan ang una at huli niyang sinabi. I actually don't know what's happening here, It's just my instinct that telling me na maghihiwalay na sila because of what Zion had done to me. And sinaktan niya ang kaibigan ko, hinampas niya ang kamay nito. Agad din akong bumalik sa wisyo ko.

"Wala akong alam, pero sinaktan mo na yong kaibigan ko. Kaya may karapatan na akong ipagtanggol siya without her or your permission monster! "

At tinaasan ko pa siya ng kilay.

"I wonder if may tatagal ba sa ugali mo! You're such a monster! "

Dagdag ko pa.

"Hindi mo ako kilala ng lubusan Yakap kaya huwag mo akong sinasabihan ng ganyan. .bakit hindi mo muna tanungin sa best friend mo kung ano talaga ang nangyayari at nang matikom mo na yang bibig mong dada ng dada without even knowing what's the real thing here."

That left me dumbfounded. Wala na akong maisagot although it pissed me off. Somehow, I felt guilty. I became judgmental again but siya ang nauna.

Hay naku, kung nakikita lang ito ng papa ko I'm sure lagot ako.

Sorry God...

Before I could ever speak a single word, Zion was already inside of his car and in a second he completely disappeared in our naked eyes.

Bumuntong hininga ako bago hinarap si Micah.

"Micah, okay ka lang?"

Tanong ko habang hinahawakan siya sa magkabilang braso. Tumango lang ito, alam kong nasasaktan siya at naniniwala akong lilipas din ito. Sobrang mean ko na ba na maging dahilan ng paghihiwalay nila. Anyways, it's originally, Zion's fault naman eh.

Yinakap ko ang kaibigan ko at hinamplos ang likod niya.

"Magpakatatag ka Micah, tama lang ang ginawa mong pakikipaghiwalay sa lalaking iyon. He don't deserve you. "

I really feel sorry for my besty.

"Hindi kami naghiwalay den.."

Mahinang wika nito.

"Oo, tama lang na makipaghi....h-ha?"

Natigilan ako sa aking sasabihin noong marealize ang sinabi niya.

"Di ba kaya siya nagalit sayo dahil nakikipaghiwalay ka na sa kanya, at dahil iyon sa ginawa niya sa akin..di ba??"

Pangungumbinsi ko sa kanya...
.
.
..
.
O sa sarili ko..

"Hindi Den, dahil hindi iyon magagawa ni Zion."

Dahil sa sinabi niya ay naiinis na ako sa kanya. Bakit ba kapag inlove kahit mali na kinakampihan parin?.