Infinite Eyes (Book 1 of Eyes Trilogy)

Chapter 63

Chapter 63

Mas lumapit pa sa aking kulungan si Gray at marahan niyang hinaplos ito na parang ako ang hinahawakan niya. Nanatili akong mabagsik na nakatitig sa kanya habang ginagawa niya ito, buong akala ko ay isa siyang mabuting tao. Pero mukhang nalinlang ako ng kanyang berdeng mga mata.

Hindi sa lahat ng pagkakataon ay maaaring pagkatiwalaan ang mga taong may magagandang mata. Karamihan sa kanila ay talagang nakakahalinang pagmasdan pero higit na mas marami sa kanila ang mapanlinlang.

His eyes are not as beautiful as Tristan's eyes. Gray's eyes are poisonous and evil. Gusto kong murahin ang sarili ko nang sinubukan kong ipagkumpara ang mga mata nila ng aking lalaking pinakamamahal.

Tristan's eyes are infinite, walang katumbas. Walang berde, asul, itim at kung ano pang kulay ng mga mata ang makakatalo sa matang bumihag sa akin.

I'll die devouring and fantasizing Tristan's brown eyes.

"Lina.." tawag sa akin ni Gray. Hindi ko alam kung anong ginawa ko at ganito na lamang ang atraksyon ko sa lalaking ito. Sa buong buhay ko ay tanging kay Tristan lamang ako tumingin, nagpapansin, ngumiti nang napatamis at sa kanya lamang ako tanging nagpaalipin.

What is the reason behind this man? He can't be in love with me. Maaari niya ba akong mahalin sa pagsunod sunod niya lamang sa akin? Oh damn.

Hindi ko na muling sinundan pa ang aking iniisip nang malamang dito rin nagsimula si Tristan. Tristan told me that he fell for me during his mission. Mission for my real identity.

Is that really possible? I made two agents fall for me at the same time? Nahulog sila sa akin na hindi ko man lang namamalayan. Siguro kung isang normal na babae lamang ako, magiging masaya ako sa kaalamang nakabihag ang kagandahan ko ng dalawang hindi pangkaraniwang mga lalaki pero ako bilang isang Hidalgo at Satchel ay hindi nagustuhan ang bagay na ito.

Sa halip na sumagot sa kanya ay nagsimula na akong humakbang paatras mula sa kanya habang may matalas na mga mata sa kanya. Pinili ko na lamang maglakad sa unahan para muling ibalik ang atensyon kay Tristan. Malapit nang umabot sa aking dibdib ang tubig.

Wala na akong panahong makipag usap sa kanya. Kailanman ay hindi ako magkakaroon ng amor sa mga traydor. Tinalikuran niya ang Sous L'eau na walang ibang ginagawa kundi tumulong sa mga tao at sa halip ay pinili niyang yumakap sa mundong ito. Nasaan na ang mga aral na iminulat sa kanya ni Papa? Itinapon niya itong lahat dahil lamang sa galit na nararamdaman niya kay Tristan.

Muli kong inihawak ang mga kamay ko sa aking babasaging kulungan habang pinapanuod ang madugong pakikipaglaban ni Tristan sa loob ng kamuhi muhing boxing ring. He is full of blood, sweat, scars and his eyes are so tired. Nangangatal na ang mga tuhod ko, patuloy nang nanlalamig ang buong katawan ko habang patuloy na pumapatak ang aking maiinit na luha mula sa aking mga mata. Hindi ko na inabala pang punasan ang mga luha ko.

"Gray, ikaw ang binibigyan ko nang pagkakataon. Help us, help me and Tristan. I'll promise you, ako ang kauna unahang taong tatanggap sa'yo mula sa Sous L'eau.." kapwa pagod na si Tristan at ang lalaking kalaban niya. Pareho silang ayaw sumuko at hindi na nila alintana ang malalakas na sigawan ng mga tao dahil sa matagal nilang paglalaban.

If I could just kill all of these people, if I could just go out of this hell box.