nothing ➳ harry potter

Proloog.

'Nee! Pap!' Er stromen tranen over haar wangen. Ze wil achter haar aan rennen. De vrouw die zojuist haar vader heeft vermoord maar ze wordt tegengehouden door haar peetvader. 'Hayley niet doen, alsjeblieft.' Zegt hij maar ze hoort hem niet. Het enige waar ze aan kan denken is haar vader. 'Het is mijn schuld!' Roept ze uit. Vanuit haar ooghoek ziet ze dat Harry achter de vrouw aan rent. 'Laat me los!' Gilt ze maar veel kracht heeft ze niet. 'Nee! Laat me gaan!' Huilt ze. Haar stem is gebroken. Haar vader, Sirius Black. Vermoord, door zijn nicht Bellatrix Lestrange.

'Hayley! Hayley gaat het?' Hayley gaat overeind zitten en op de rand van haar bed zit Remus Lupin, haar peetvader. 'Ik hoorde je schreeuwen.' Zegt hij bezorgd. 'Het is niets, gewoon een nare droom.' Mompelt ze. 'Ga nog maar even slapen. Morgen breng ik je naar de Weasley's.' Zegt hij. 'Wat? Waarom?' Vraagt ze. 'Je bent niet veilig hier Hayley. Het is morgen volle maan en-' 'Dus?' Remus zucht. 'Probeer het te begrijpen, alsjeblieft. Je bent veel veiliger bij de Weasley familie.' Ze zucht. 'Goed dan.' Zegt ze, maar alleen om haar peetvader te helpen. Remus zwijgt even. Dan staat hij op en loopt naar de deur. 'Probeer nog maar even te slapen.' Hij glimlacht en verlaat dan de kamer. Hayley zucht. Zin om naar de Weasley's te gaan heeft ze niet, ze heeft geen behoefte aan mensen om zich heen. De afgelopen weken heeft ze een aantal brieven van haar vrienden gehad met de vraag hoe het met haar ging. Maar antwoorden deed ze niet. Andromeda Tonks, de vrouw die Hayley beschouwt als haar moeder heeft haar een keertje opgezocht maar ze hebben niet veel gepraat. Ze kon er niks uit krijgen. Haar emoties werden haar te veel. Ze kon niets meer zeggen.

'Ik heb Sirius Black vermoord!' De woorden drongen tot Hayley door. Tranen stroomden over haar wangen. Maar ze voelde vooral veel woede. Woede omdat haar vader haar was afgenomen. Haar vader die twaalf jaar lang onschuldig in Azkaban heeft gezeten. Haar vader waarvan ze twee jaar geleden pas wist dat het haar vader was. Hij was weg. Voor altijd.

De volgende ochtend.
Hayley staart uit het raam zucht. Er word op de deur geklopt. 'Binnen.' Mompelt Hayley. Er gaat iemand naast haar zitten maar ze kijkt niet op. 'Hayley je moet iets eten.' Hayley zwijgt. 'Alsjeblieft.' De stem klinkt hopeloos. Hayley kijkt op. Haar peetvader kijkt bezorgd. 'Ik heb geen honger.' Mompelt ze. 'Harry is bezorgd. Je moet binnenkort weer naar school.' 'Ik weet het.' 'Nog een jaar. Dan ben ik eindelijk klaar.' Zucht ze. 'Je moet je toekomst niet verknallen Hayley.' 'Dat ben ik ook niet van plan. Ik Auror worden, net als Tonks en Mad-Eye.' Zegt ze vastbesloten. Remus zwijgt. 'Zorg alsjeblieft dat je klaarstaat straks.' Ze knikt en Remus staat op. 'Ik wil alleen het beste voor je Hayley.' Vervolgens verlaat hij de kamer. Er rolt een traan over haar wang. Ze staat op en besluit haar spullen bij elkaar te pakken. Afgezien van een tweepersoonsbed en een houten bureau is de kamer waarin ze verbleef best leeg. Hier en daar liggen wat boeken van Hayley die ze heeft gelezen in de tijd dat ze zichzelf opsloot in haar kamer. Wanneer ze alles heeft ingepakt kijkt ze rond in de kale oude kamer. Ze zucht en sluit de deur. Beneden zit Remus met een boek voor zijn neus en kijkt op. 'Ik ben klaar.' Zegt Hayley zacht. Remus glimlacht. Hij staat op en loopt naar Hayley toe. 'Hayley, denk er alsjeblieft niet te veel over na. Je moet je school afmaken. Het komt allemaal goed.' Probeert hij. Hayley schud haar hoofd. 'Remus, mijn vader is vermoord. Ik heb hem zien steven, met mijn eigen ogen. Hoe kan ik dit loslaten?' Zegt Hayley ze heeft tranen in haar ogen. Remus pakt haar vast bij haar schouders. 'Je bent geen zwak persoon. Wat er met Sirius is gebeurd-' Hij slikt even. 'Is niet jouw fout. Hij is op een goede plek nu.' Zegt Remus. Hayley zwijgt. 'Laten we maar gaan.' Hayley knikt en samen Verschijnselen naar The Burrow.

The Burrow.
Molly Weasley opent met een grote lach op haar gezicht de deur. 'Remus, Hayley! Wat fijn om jullie weer te zien.' Hayley zwijgt en probeert de bezorgde blik van Molly te negeren. 'Ik heb net thee gezet, kom binnen.' Zegt ze tegen Remus en ze lopen naar binnen. Het is aardig opgeruimd in het huis van de Weasley's. Hayley kijkt om zich heen en pakt een boek uit haar tas. Het is een boek dat ze van Remus heeft gekregen voor haar verjaardag. De verjaardag waar haar vader niet meer bij kon zijn. Zeventien jaar, meerderjarig. Ze heeft haar verjaardag niet gevierd, ze kon het niet. Haar vrienden hadden haar wel een aantal cadeautjes opgestuurd maar dat was het ook. 'Hayley, Ron en Harry zijn boven.' Zegt Molly. 'Ik zeg ze straks wel gedag.' Mompelt ze. Remus kijkt haar bezorgd aan. 'Wil je niets eten? Je ziet er zo mager uit.' Probeert Molly. 'Ik heb geen honger.' Molly kijkt haar bezorgd aan. 'Ik moet zo maar eens gaan Molly, bedankt voor de thee.' Remus staat op. 'Natuurlijk Remus! Jullie zijn altijd welkom.' Remus werpt een blik op Hayley die haar ogen op haar boek heeft gericht. 'Het komt wel goed met haar.' Zegt Molly zachtjes. 'Ik hoop het. Ik maak me zorgen.' Zucht Remus. 'Ik stuur je nog wel een uil.' Zegt Remus. Hayley knikt en glimlacht zwakjes. Hij zwaait nog even en loopt dan samen met Molly naar buiten. Sinds de dood van haar vader heeft ze weinig contact gehad met mensen. Het huis, Gimmauld Place 12 heeft ze niet meer opgezocht. Even later komt Molly weer terug in de keuken en kijkt haar bezorgt aan. 'Hayley Remus wil alleen maar dat je veilig bent.' Zegt ze voorzichtig. 'Ik kan prima voor mezelf zorgen.' 'Dat weet hij liefje, maar ik denk dat hij zelf ook nog in een rouwproces zit en hij zou het zichzelf nooit kunnen vergeven als jou iets overkwam.' Hayley zucht. 'Ik wil hem niet kwetsen, ik heb gewoon geen zin om te praten.' Zucht ze. Molly glimlacht. 'Dat weet hij lieverd, het komt vanzelf goed.'