My Bodyguard and I

Chapter 42

Bodygurad. Mayroon din ako pero babae na ang kinuha nila para sa akin, Naaasiwa ako pero wala akong magawa. Ayokong magkaroon nang bodyguard pero mapilit si Dad. Walang pumapasok sa isip ko kundi sya kaya ayaw ko talaga, babae ang kinuha ni Dad para sa akin. Alam ko ang ibig sabihin noon, Pero nagkibit-balikat nalang ako. Hinayaan ko nalang. Last Christmas ay umuwi dito si mommy at daddy, Nag-sorry ako at parang bulang naglaho nalang ang galit nila sa akin. Lalo na ngayong nakikita nilang talagang nagsisikap ako sa pagaaral.

"Drew is such a sweet guy." Ani ni mommy sa akin nang regaluhan ako ni Andrew nang isang set nang mamahaling alahas noong nakaraang pasko. Ngumiti lang ako. Ginalaw-galaw ko ang paa ko at pikakiramdaman ang anklet na nakasuot doon.

"He's good for you, Anak. Bagay kayo." Dugtong ni papa.

Yumuko ako at tinitigang mabuti ang alahas na bigay nya. Ganoon palagi sa tuwing dumadalaw sila o nakikipagusap sa Skype. Palagi nilang sinasabi na bagay kami ni Drew at nararapat kami sa isa't-isa. Ayaw kong patulan iyon. Tuwing kumakain nang sabay ang mga pamilya naming ay iyon nalang palagi ang kanilang bukam-bibig. Hindi ako umiimik kapag ganun. Minsan, nahuhuli ko nalang ang mga mapanuring titig sa akin ni Japeth. Pinagmamasdan nya lang ang magigin reaksyon ko.

Andrew is good guy and his handsome too. Isang taon nalang at gragraduate na sya sa kanyang kursong Business Management pero magaaral pa ulit sya. He's so talented. At the same time, Hindi ko alam na habang nagaaral nang business at umaattend pa pala sya sa isang music school dito sa America. He's into music din kasi pero not to the point na sumasali sya ng banda. It's just his hobby. Hobby nyang gumawa ng kanta. Also, Andrew's family is rich. Maliban sa mga pinsan nyang nasa Entertainment Industry, kilala din sila dahil sa mga restaurants nila at hotels na nakakalat sa buong Maynila. Mayroon na din silang branch sa America at iba pang parte ng Asia. He is such an perfect man. Very ideal para mga babae. But not for me. Siguro isa 'yun sa mga mali sa akin. Nasa harapan ko na nga, naghahanap pa ako ng iba.

Madalas kaming magkasama. Halos sa lahat ng bagay ay kasama ko sya. Sa saya at sa lungkot. We do to gym together, we go to school together, we shop together, magbabakasyon din kami, nagba bar kasama ng mga kaibigan. We just have each other in each other side.

Nunag bakasyon, pinagkakabalahan ni Andrew ang pag gawa nya ng kanta samantalang ako ay nag aaddict namang matuto mag skateboarding. It's very fun at siguro ay na-impluwensyahan lang ako ng mga kaibigan kong addict na dito. Mayroon kasing lugar dito sa New York na madaming kabataan ang nags-skateboarding. Makikita mo kung paanu nila ginagawa ang mga iba't-ibang exhibition nila. Isang taon palang akong nagaaral nito and I'm kind of addicted. Atleast, hindi na pagbabar ang pinagkakaabalahan ko ngayon. Even my friends are fan of skateboarding too. Well, maliban sa mga lalaki na airsoft naman ang kinahuhumalingan.

Kinagabihan ay humiga ako sa aking kama. Tamang-tama lang ang lamig dito sa America at hindi pa ganun kalamig. Pinikit ko ang mata ko nang marealized na umiilaw ang akong laptop. Binalingan ko 'yun nang tingin. Agad akong napangiti nang makitang nasa kabilang linya lang si Madz.

"Madz." Ani ko

Nakita ko kaagad sya sa camera. Tinagilid nya ang kanyang ulo na para bang may kinuha sa gilid. Ngumisi ako.

"What did you do? You're so damn beautiful!" sabi ko.

Nakita kong pumula ang kanyang mukha.

"Di ah!" aniya

Tinitigan ko syang mabuti. Mahaba padin ang kanyang buhok, ganun pa din si Madz. Maliban nalang sa napapansin kong maaliwalas talaga sya ngayon sa paningin ko. Gumaganda talaga sya. Maybe dahil nasa Maynila na sya? I don't know.

"How are you?" tanung ko.

Ngumuso sya.

"Ayos lang, Sue. Last year of being college." Aniya