Just The Strings (COMPLETED)

Special Chapter # 2

#JustTheStrings

Being married to Saint would always be the best thing that could ever happen to me. He's the love of my life. He's my soulmate. He's definitely the one I wanted to spend the rest of my life with. Kahit na kasal na kami, kahit na naka-tingin na ako sa singsing na sinuot niya sa daliri ko, still... it felt surreal.

Saint kissed my knuckle. "Thinking about something?" he asked.

I nodded and then smiled at him. "Everything still feels surreal," I admitted. Parang kahapon lang, hiwalaya kami. Parang kahapon lang, issue pa namin si Dani at Parker.

We had really come a long way.

Parang ang matured na namin.

"Having you as my wife feels surreal," he said and then kissed my cheeks.

"Minsan, iniisip ko kung bolero ka lang ba talaga."

He laughed. "Why?"

"Kasi you always know the right words to say. Para bang may baon ka palagi na banat," I told him. Unang kilala ko pa lang sa kanya, he already swept me off my feet. Palagi kong naaalala iyong panahon na kinausap niya ako mula sa speaker. Sobrang pina-kabog niya ng sobrang lakas ang dibdib ko nun. Para akong hihimatayin sa sobrang kaba at sa sobrang saya. Sino ba naman kasi ang matinong tao na kakausapin ka sa speaker, 'di ba? Na maririnig ng lahat ng nasa school...

Si Saint lang talaga.

Kahit na napa-hamak ako kay Kuya nun, it was totally worth it. Kasama iyong moment na 'yun sa mga moment namin ni Saint na hinding-hindi ko kakalimutan. Kasi kung hindi dahil sa sobrang kakulitan niya, wala naman kami ngayon dito, e.

It was his love and perseverance that brought us here.

"I know the right words to say because you make me say the right words," he said and then intertwined our fingers. "You inspire me to say the right words."

I pinched his nose. "Ayan, bola na naman. Bagay talaga sa 'yong maging basketball player."

He laughed. "You'll always be my cheerleader, right?"

I nodded. "Kahit maraming sexy at blonde sa US, sa akin ka lang, ha?"

He nodded. "I like it when you're possessive."

"Hindi kaya... Pakiramdam ko nga paranoid na ako, e. Minsan kapag nasa labas tayo, napapansin ko lahat ng mga naka-tingin na baba sa 'yo tapos parang gusto ko silang kalbuhin."

He laughed. "Didn't know you have this side, Mary."

I nodded in agreement. "Ako rin, e. Nagugulat ako sa sarili ko sa mga naiisip ko at nagagawa dahil sa 'yo, e."

Never in my life did I think that I'd permanently move abroad. Ayoko kasi na nahihiwala sa mga magulang ko. I always wanted to be with them... I always wanted to be close to them. Sanay kasi ako na palaging nandyan sila Mama at Papa kapag kailangan ko. Sanay ako na maingay palagi dahil sa kambal. Sanay ako na palagi akong inaasar ni Kuya.

Sanay ako na kasama ang pamilya ko... kaya hindi ko rin mapigilan na matakot para sa mga mangyayari... wala pa ako sa US pero ramdam ko na ang pagiging homesick.

"Maghiwalay nga muna kayo," sabi ni Kuya. "Hinahanap ka ni Mama," he said.

Tatayo na sana ako nung mapaupo ulit ako dahil hawak ni Saint iyong kamay ko.

"Nakaka-diri kayong dalawa," Kuya said.

I laughed at him. "Nasan ba kasi si Mars para hindi ka masyadong bitter, Kuya?" I asked him. "Pakilala mo na ako, please?" I continued. Kakatapos lang kasi ng reception at pagod na pagod ako. I was planning on finally meeting Mars! I was so curious about her! Ang dami kasing masamang kwento ni Kuya tungkol sa kanya. But knowing and growing up with Kuya? Alam ko na OA lang talaga siya. Siguro sa lahat ng kinu-kwento niya about Mars, 20% lang ang totoo. Kuya liked to exaggerate some things... lalo na kapag hindi pabor sa kanya.