Mendovenia

1.Bölüm*

-First Impressions-

Sizin gibi olan kendini beğenmiş yaşıtlarınız, herşeyin sahibiymiş gibi davranıyorlar ama kendilerini yönetmekten bile acizler. Birbirleriyle sonlarının ne olduğunu sorgulamadan, amaçsızca bir savaş içindeler. Onlar bir avuç aptal sürüsü ve biz onlara tapınıyoruz! İşte bunlar Mendovenia'nın seçilmiş çocukları...Bir gün bu büyük ülkeyi onlardan biri yönetecek, sadece en iyi olanları buna hak kazanıcak ve diğerleri de hayatlarını bir hiç uğruna harcayacaklar. Siz de diğer binlerce çocuk gibi, bu birkaç çocuğa hizmet etmek için eğitiliyorsunuz, onlar bir avuç aptal sürüsü olabilirler ama eğer onlardan birninin koruyucusu olmaya hak kazanırsanız, hayatınız bir daha asla eskisi gibi olmayacak. 

Bunlar Jongin'in hayatını değiştiren sözlerdi. Tüm bu zaman boyunca, sadece başı boş yaşamıştı. Ailesi onu zorla da olsa bir yardımcı yetiştirme okuluna yerleştirebildiği için hiç olmadıkları kadar mutlulardı ama ona göre bu bir saçmalıktı. Binlerce kişi sadece birkaç kendini beğenmişe hizmet edebilmek için birbirleriyle yarış içerisindeydiler. Eğer birşeyler yapmazsa hayata hiçbir amacım olmadan devam edecekti. O da kendine bir hedef belirledi. O aptallardan birinin koruyucusu olmak.

Onlar gibi özel yetenekleri olmasa da, bedenini çok iyi kullanabiliyordu, tüm gün hiç durmadan spor yapıyor ve uykusundan ferargat ediyordu. Seçim günü ise onun hayatını değiştiren gün oldu. O binlerce kişi arasından birinci seçilmişti. Okulda ki her öğretmen ve öğrenci onu durmaksızın tebrik ediyor ve övüyordu ama onun için asıl sorun birinci olmaktı.

Sadece her yılın sonunda ki kazanan ilk üç, bir özel çocuğun yardımcısı olabiliyordu ama birinci olan en kötüsünü yola getirmek zorundaydı. 

Zhang Yixing.

Onu hiç yüz yüze görmese de, hakkında çok şey duymuştu. Yixing, yardımcılarını ilk günden kaçıran özel çocuktu. Tüm halkın arasında o sadece bir ruhsuzdu. Jongin'in, onunla nasıl başa çıkabileceği konusunda ise hiçbir fikri yoktu. 

Ertesi gün zaman kaybetmeden onu ve diğer iki çocuğu Kraliyet Sarayına getirtmişlerdi. Diğer iki çocuk çoktan hizmet edecekleri kişilerin yanına gitmişlerdi, Jongin ise o çocuğun odasında onu bekliyordu. Biraz sonra kapı açıldı ve içeri süt beyazı tenli, kahverengi saçlı ve beklenmedik bir şekilde sevimli bir çocuk girdi. 

Gözlerinin önüne dökülen birkaç tutam saçı eliyle itip, Jongin'e meraklı bir bakış attı ve 'Kimsin sen?' diye sordu. Jongin ise cevap olarak 'Koruyucunum' dedi. Verdiği cevap oldukça kısaydı ve açıklanması gereken bir çok şey vardı ama şuan şaşkınlığından ağzından bu kadarının bile çıkmış olmasına şükrediyordu. Bu sevimli çocuk mu yapıyordu tüm o kötü şeyleri? Yixing duyduklarının ardından suratına alaycı bir ifade takındı ve 'Burada olmaman gerektiğini bilmiyor musun?' diye sordu. Jongin ise ona aynı surat ifaedesiyle karşılık verdi.

''Sen bana ihtiyacın olduğunu bilmiyor musun?''

''İhtiyaç mı? Ah...evet sana ihtiyacım var, beni yatakta iyi hissettireceksin değil mi? Pekala aptal en azından diğerleri gibi bunu yapmana izin verebilirim.''

''Ne saçmalıyorsun sen?''

''Demek bilmiyorsun...Bana neden tüm o aptal lakapları taktıklarını. Evet tüm koruyucularımı ilk günden elimden kaçırıyorum, çünkü onlarda senin gibi ilk uyarışımda gitmeyecek kadar aptallardı.

''Ne yani? Koruyucularını taciz mi ediyorsun? Ne tür bir sapıksın sen?!''

''Merak etme tatlım...Ne tür bir sapık olduğumu çok yakında anlayacaksın!''

1.2.3.4.5...

Bir insanı tanımlamak ne kadar uzun sürebilirdi? Gerçek 'onu' tanıyabilmek için, onunla geçirdiğin zaman süresi o kadar önemli miydi? Hayır. En azından Jongin için değildi. İlk izlenim göreceli bir kavramdı ve asla ilk seferde bir insan hakkında karar vermemesi gerektiğini, Jongin çok iyi biliyordu.

İlk izlenimi sadece davranışlarından ya da görünüşünden ortaya çıkaramazdın, onun hakkında birkaç şey bilmene daha gerek vardı. Uyruğu gibi. Evet gerçek şu ki, Mendovenia'da uyrukların insanları türünü asla şaşırtmazdı, Yixing, Unicorn kabilesinden geliyordu, yani tüm Mendovenia insanlarından en uysal olanlarının kabilesinden. Şaşkınlığını üzerinden atar atmaz çocuğu gözlemledi.

Profosyonel bir oyuncu kadar iyi hareket eden bir çaylak. Evet, Yixing'in gerçek yüzü, insanların onu bildiğinden çok daha farklıydı. Ve, Jongin ne olursa olsun, bunu ortaya çıkarmaya karar vermişti.

''Hemen burayı terk etmezsen, başına geleceklerden ben sorumlu değilim!''

Jongin alaylı bir şekilde gülümsedi ve yavaş adımlarla Yixing'e yaklaşırken söylenmeye başladı.

''Seninle çok eğleneceğiz bebeğim...Seni sevdim''

Yixing duyduklarının ardından yutkundu ve şaşkınlık dolu gözlerle Jongin'i izledi.

''N-ne?''

''Sana istediğini vereceğim...''

Jongin, şimdi çoktan Yixing'i yatağa itmiş ve kendisi de üzerine çıkıyordu. Yixing şaşkınlıkla onu izlerken Jongin tahrik edici dokunuşlarını Yixing'in tüm vücuduna yayıyordu. Yixing'in boynunda bıraktığı salyalarının ardından üyesini kavradı ve sıkıca tuttu. Bunu yapmak gerçek bir 'homo' gibi hissettiriyordu, berbattı ve bir an önce kesmek istiyordu.

Son defa tepkisini ölçmek için Yixing'e baktı ve neden olduğunu bilmese de Yixing'in usulca gözünden düşen bir kaç damla yaş onu gerçekten üzmüştü. Aynı zamanda da gözünden akan yaşlar tüm yanağını ıslatıp, yastığa akarken Yixing'in çok sevimli göründüğüne karar vermişti. Neden bu çocuğa bunu yaptığını bilmiyordu, bu sinir bozucuydu onu ağlarken görmek...Ama neden bu kadar tatlıydı ki?!

Hızla Yixing'in üzerinden kalktı ve ona yapabildi en sinirli sahte bakışı atarak 'Bir daha bana bunu yapmayı deneme bile...Ben diğerleri gibi değilim aptal.' dedi. Ardından da 'anladın mı?' diye bağırdığı ve Yixing gözünden akan yaşlara aldırmadan başını salladı ve Jongin'de memnun bir şekilde hızla odanın kapısını çarparak çıktı.

Uzun koridorlarda yürürken, yaptığının ne kadar doğru olduğunu düşünüyordu. Ama bunun bir önemi yoktu, Bu Yixing'i iyileştirecekti. Tıpkı onun atalarının yıllar önce kendi kabilesinde ki insanlar iyileştirmesi gibi. Ona ve atalarına ödemesi gereken bir borcu vardı, ve Teleportation kabilesi borçlu kalmaktan hoşlanmazdı.