Aşkla Boğulmak

Aşkla Boğulmak - Tuhaf

Aslında reads biraz daha artmadan atmayacaktım ama bu bölümü çoktan hazırlamıştım hatta şu an diğer bölümü yazmaya başladım bekletmemin anlamı yoktu.Votes artarsa çok mutlu olurum ve youmlarınızı esirgemeyin benden merak ediyorum düşüncelerinizi bu arada hikayeyi okuyan herkese çoook teşekkür ediyorum.Seviyorum sizi.Neyse çok konuşmayayım ben iyi okumalaar <33

Burnuma dolan parfüm kokusu eşliğinde gözlerimi yavaş yavaş açtım.Neredeyim,kimin yatağında yatıyordum,neden buradayım,ne oldu hepsi zihnimden silinmişti.Olanları hatırlamak için hafızamı zorlarken birinin ''Lucy'' diye bağırmasıyla yüzümü buruşturdum.

''Lucy,çok korkuttun beni.'' Sesi azarlar tonda çıkan Francisco'ya salak salak bakmaya devam ettim.Olanlar aklıma gelmeye başlamıştı.Banyodan çıkmam,odaya girmem,Francisco'nun bana bağırması ve o dediği şey... Yine istemsizce gözlerim dolmaya başlayınca hızla yataktan kalktım. ''Lucy önce kendine gel sonra gidersin odana.'' Sesinin endişeli çıkmasına şaşırmıştım.Sanki dakikalar önce bana bağırıp çağıran o değildi.Ama bu konuda suçlayabileceğim tek kişi yine kendimdim.Birkaç saat önce tanıdığım -hatta tanımadığım- bir adama güvenmiş,onun beni yanına alması için yalvarmıştım.Sokakta donarak ölseydim daha iyiydi.

''İyiyim ben.'' Ne yalan.Başım yeniden dönmeye başlayıp dengemi kaybedince evrenin bana bir kez daha kahkaha attığını duyar gibi oldum ve Francisco'nun elini belimde hissettim.

''Bundan çok emin olamıyorum nedense.'' İğneleyici tonunu kullanınca sinirim ve kırgınlığım iyice arttı. Kendimi zorla güçlü kollarından çekince,ona bakmasam bile yüzündeki şaşkın ifadeyi görebiliyordum. ''Bir sorun mu var?'' Derin bir nefes aldım ve sanki buna hakkım varmış gibi sinirle konuşmaya başladım.

''Hayır.Çok iyiyim.İlk defa birinin gerçekten yakınım olabileceğini düşündüm.İlk defa birine gerçekten güvenmek istedim.Ve o kişi bana daha ilk andan tüm umudumu yıkmak istercesine küçük orospu dedi.Çok iyiyim.Kötü olmam için bir sebep yok ki.'' Cümleler ağzımdan çıktığı anda pişman oldum.Hangi cesaretle beni evine alan adama bağırmıştım acaba? Yüzüme inecek tokadı ya da beni dışarı atmak için kolumu kavrayacak güçlü parmakları düşününce gözlerimi kapatıp kaderimi bekledim.Tenimde hissedeceğim acının canımı fazla yakmaması için dua ederken yüzümü kavrayıp yanağımı okşayan soğuk elle şaşırmada yeni bir devir başlattığım bile söylenebilirdi.Kurduğum cümlelere rağmen yanağımı okşuyordu? Yanağımı? Okşuyordu? Yok artık.Gözlerimi açıp gözlerinin içine baktığımda pişmanlık ifadesini çok net görebiliyordum.

''Özür dilerim.Öyle demek istememiştim.'' Normalde tam şu an onu affetmeliydim,hem bulunduğum konumu, hem de hareketlerime dikkat etmezsem bulunacağım konumu göz önüne alırsak. Ben onun merhamet ettiği bir evsizdim ve böyle devam edersem merhamet etmekten vazgeçtiği evsiz olacaktım.Gerçekten evsiz olacaktım.Düşüncesi içimi ürpertti.Ama inadıma devam ettim.Belki ciddi anlamda kırıldığım içindir.

''Ama öyle dedin.'' Yanından geçip giderken arkamdan geliyordu ama hızla kapıyı suratına çarptım. Anahtarı kilitte çevirirken nasıl bu kadar cesaretli olduğuma hayret ediyordum.Bu adam bana daha ilk saatlerden fazla mı yüz vermişti acaba?

''Lucy,tamam kapıyı açmayacaksın biliyorum.Gerçekten söylediklerim için çok üzgün olduğumu bilsen yeter.Yetmez farkındayım,ama en azından bil.İyice saçmaladım sanırım.Gitsem iyi olur yalnız kalmak istiyorsun anladığım kadarıyla.Neyse.Özür dilerim.'' Francisco'nun sözleriyle ağlamam şiddetlendi.Üstümdeki bornozla yorganın içine gömülüp gözyaşlarımı serbest bıraktım.

Odama giren güneş ışıklarıyla uyandım.Saatin henüz sabahın 8'i olmasına küfür ederek kalktım. Dün gece ağlayacağıma şu perdeyi çekmeyi akıl etseydim gözümü rahatsız eden güneş ışıklarıyla uyanmayacaktım.Gözlerimi kısarak perdeyi çektikten sonra tekrar yatağıma yatacakken duyduğum ses beni olduğum yere çiviledi.Hırsız falan mı girmişti acaba? Francisco'nun olduğu eve hırsız girmez ki,ben olsam girmeye korkardım.Hem evde hırsız olsa tabak çatal sesleri duymazdım.Tabak sesi mi ? Hemen üstüme bir şeyler giyip merakla mutfağa giderken burnuma müthiş bir koku gelmesiyle adımlarımı hızlandırdım.