Κεφάλαιο 26

Start from the beginning
                                    

"Καλά,  καλά,  ηρέμησε Καζανόβα! Εδώ μέσα - ευτυχώς για σένα - υπάρχουν πολλές πρόθυμες! ", είπα και κλείνοντάς του το μάτι απομακρύνθηκα πηγαίνοντας προς το τραπέζι,  όπου καθόταν μόνο ο Ορέστης κι έπινε κοιτώντας εμένα.

"Hellooooooooo! " , είπα κεφάτα.  Εμ είπα ότι δε με πείραξε το ποτό?  Γράψτε λάθος!  Τώρα εμφανίζονται τα πρώτα κρούσματα.....
  Ιδέα μου ή δεν είναι και μέσα στην τρελή χαρά??  Αααα Ορεστούκο θα σε μαλώσω!!!!

Αα καλά παιδιά!  Ντίρλα είμαι!!!

" Γεια", απάντησε ξερά κοιτώντας αλλού

"Δε μου μιλάς?! ", τον ρώτησα κι εκείνος γύρισε - επιτέλους! - προς το μέρος μου

"Σου φαίνομαι να μην σου μιλάω? "  , ρώτησε πίνοντας λίγο από το ποτό του και κοιτώντας με ερευνητικά

"Οοοκ!  Ό, τι πεις!  Κάτι θα ξέρεις, παραπάνω! " , είπα και παραιτήθηκα από την ιδέα για κανονική κουβέντα.

"Πάω να χορέψω!  Θα 'ρθεις? ", τον ρώτησα καθώς σηκωνόμουν από την θέση μου.

"Όχι! ", είπε και εγώ κίνησα να απομακρυνθώ,  αλλά με κράτησε από το μπράτσο και με γύρισε προς το μέρος του.

"Πρόσεχε με ποιον είσαι και τι κάνεις μαζί του! ", είπε προειδοποιητικά και τότε τσαντίστηκα

"Εντάξει μπαμπά! ", είπα ειρωνικά κι αφού εισέπραξα ένα αγριεμένο βλέμμα του, απομακρύνθηκα.

Το υπόλοιπο βράδυ πραγματικά διασκέδασα με την ψυχή μου.  Χόρεψα μς γνωστούς και αγνώστους . Υπέροχα!  Τίποτα παραπάνω όμως! 

Η ώρα είναι 4 το πρωί και το κλαμπ έχει ακόμα περισσότερο κόσμο.  Βέβαια εγώ έχω χάσει ολίγον τον Βασίλη και την Ειρήνη.

Ας τα πάρουμε από την αρχή!

Αυτοί οι δύο αγνοούνται παντελώς!

Η Μαριάννα,  ο Τάσος και ο Κώστας έχουν φύγει εδώ και ώρα.

Ο Βαλάντης,  ο Μίλτος και ο Λουκάς έχουν πάρει από μια κοπέλα (λεεεεέμε τώρα  😂) και εμ δε θέλω να φαντάζομαι τι κάνουν!

Τον Ορέστη τελευταία φορά τον είδα πριν λίγο στο τραπέζι να πίνει  (πάλι!)  και εμ βασικά αυτό κάνει ακόμα.  Μα καλά πώς αντέχει τόσο πολύ?

Και τότε τον βλέπω να σηκώνεται και να πηγαίνει στον Dj και να του ψιθυρίζει κάτι.  Εκείνος συμφώνησε και αφού του έδωσε το μικρόφωνο έβαλε το τραγούδι να παίζει.  Ήταν το " Να με προσέχεις ", του Πορτοκάλογλου.  Τα μάτια του ηταν καρφωμένα στα δικά μου

Να με προσέχεις... Where stories live. Discover now