The return

Hoofdstuk 14

Hoofdstuk 14
Jacob p.o.v

Mijn ogen worden zwart en ik begin te ruiken. Ja, dat is zeker weten Maaike. Ik grom luid en kijk Kayla aan. 'Ik ga haar zoeken.' Zegt Kayla en wilt in een snel tempo naar de deur lopen, maar ik hou haar tegen. 'Wat denk je zelf? Ik wil eerst weten wat voor type hybride je bent en of je jezelf een beetje kan beheersen.' Zeg ik. Kayla ontbloot haar tanden naar me. 'Jack, laat me gaan.' Sist ze. Ik schud mijn hoofd en frons. 'Jij gaat nergens anders heen dan huis.' Zeg ik serieus.

Kayla kijkt me woedend aan. 'Jacob, kijk naar me. Ze wou me vermoorden en heeft me toen veranderd in een hybride! Hoe kan je nou denken dat ik haar laat gaan als ze hier vlak in de buurt is?' Ik haal mijn hand door mijn haar en zucht. 'Caleb?' Roep ik.

Binnen twee seconden staat Caleb naast me tegen de muur aangeleund. 'Je bent op de hoogte van Maaike, lijkt me?' Vraagt hij. Ik knik. 'Jij brengt Kayla naar huis, dan ga ik samen met James en een groep wachters achter Maaike aan, want ik weet zeker dat ze niet alleen is.' Kayla kijkt me gefrustreerd aan. 'Jack, ik wil mee.' Zuchtend kijk ik haar aan en pak haar gezicht zachtjes tussen mijn handen vast. 'Ik zorg ervoor dat Maaike spijt krijgt, van wat ze jou heeft aangedaan. Daarnaast wil ik weten hoe ze jou heeft kunnen veranderen, om te voorkomen dat ze dat ook bij andere weerwolven gaat doen. Ik ben zo snel mogelijk weer terug, beloofd.' Kayla kijkt me hulpeloos aan. Ik druk een kus op haar voorhoofd en laat haar los. 'Pak je spullen, Caleb brengt je naar huis.' Kayla knikt en drukt nog een kus op mijn lippen.

Ik sein naar Caleb, die met me meeloopt naar de gang. Ik sluit de deur en kijkt Caleb serieus aan. 'Luister naar me, ik weet dat jij graag lol maakt en nooit serieus naar het leven kijkt, maar Kayla is mijn soulmate. Ik wil eerst precies weten hoe ze is veranderd, om te voorkomen dat ze haar gevoel uitzet of zo iets. Laat haar dus niet naar buiten, ga haar niet uitlokken.' Caleb rolt arrogant met zijn ogen. 'Maak je niet druk. Het komt goed.' Zegt hij en wilt langs me heen weglopen, maar ik zet mijn hand tegen de muur aan, zodat hij er niet langs kan. Verbaasd kijkt Caleb me aan.

'Oh en Caleb, raak je Kayla met één vinger aan, kijk je te lang naar haar of praat je respectloos tegen haar, dan breek ik persoonlijk je nek. Zolang jij op mijn territorium verblijft is Kayla jouw Luna. Behandel haar dus ook zo.' Zeg ik duidelijk. Caleb kijkt me kort aan, waarna eindelijk die arrogante grijns van zijn gezicht afgaat. Hij knikt en ik haal mijn hand van de muur, waarna ik het ziekenhuis uitloop.

Caleb p.o.v

'Dus... je moet me weer babysitten?' Zucht Kayla, die naast me in de auto gaat zitten Ik kijk haar kort aan, terwijl ik de auto start. 'Weet je, voor iemand die bijna doodt was, ben je nog behoorlijk bijdehand.' Kayla zucht en leunt met haar hoofd naar achter. 'Ik weet gewoon niet wat ik hiermee moet.' Zegt ze zacht. Ik kijk voor me uit en bijt op mijn lip.

Een hybride zijn is niet makkelijk. Sterker nog, het is moeilijk. Heel moeilijk. Toch is elke hybride anders. Sommige hybrides hebben nog steeds een ademhaling en een kloppend hart. Kristen en ik niet. Wij zijn meer vampier dan weerwolf, helemaal in mijn geval. Ik kan in een wolf veranderen, maar het voelt niet goed. Het voelt of ik in een andermans lichaam ben gestopt. Mijn wolf voelt niet als die van mij. Ik ben continue bezig om m'n bloeddorst onder controle te houden, m'n dorst te onderdrukken. Het voelt standaard alsof je mond uitgedroogd is en het wordt soms pijnlijk.

Ik zal Kayla graag vertellen dat alles goed komt, maar ik weet niet of het goed komt.

'Caleb...?' Ik rij richting het bos. 'Hmm?' Kayla is even stil. 'Hoe lang duurt het om de dorst weg te krijgen?' Vraagt ze zacht. Ik slik. 'Die gaat niet weg, Kayla.' Zeg ik en blijf voor me uitkijken. 'Althans, niet bij mij. Als we thuis zijn, zorg ik dat je dierlijk bloed krijgt. Hopelijk stopt het dan.' Voeg ik er aan toe.

Het is weer even stil, totdat Kayla die stilte onderbreekt. 'En wat als het dan niet weggaat?' Vraagt ze, haar tanden op elkaar houdend. 'Jacob wordt gek als ik je bloed van mensen geef, dat weet je zelf ook.' Zeg ik. 'Maar wat als het niet weggaat?' Vraagt ze, nog steeds met haar tanden op elkaar. Ik kijk haar aan. 'Dan gaat het nooit meer weg.'

Kayla geeft een harde trap tegen de auto aan, waardoor de auto volledig indeukt. Ik frons. 'Daar gaat Jacob's auto...' Mompel ik en rij verder.

Woedend kijkt ze me aan. 'Hoe kan je hier zo droog over blijven? Ik ben een fucking hybride!' Roept ze boos. Ik kijk haar verward aan. 'Verwacht je dan dat ik maar boos op je word? Ik snap dat je boos bent en ik snap hoe je je voelt.' Zeg ik serieus.

Kayla haalt diep adem en kijkt voor haar uit, als er een traan uit haar ooghoek loopt. 'Hoe lang is Jacob weg?' Vraagt ze zacht. 'Geen idee. Hij zal terug komen als hij Maaike heeft. Misschien is dat vanavond al, misschien is dat later.' Zeg ik.

Kayla is even stil, net als ikzelf. 'Ik wil met Jacob mee.' Zegt ze en wilt de deur opengooien, maar ik klik de autodeur snel op slot. Woedend kijkt ze me aan, haar ogen glinsteren gevaarlijk rood. 'Schoonheid, Jacob wilt niet dat ik jou in de grote boze duistere wereld laat.' Ik stop de auto op de parkeerplaats en breng mijn gezicht dichter bij die van Kayla.

'Word niet te overmoedig door je transformatie, prinses. Je blijft thuis tot Jacob weer terug is.' Zeg ik duidelijk. Ze kijkt me recht aan. 'Let jij maar eens op.'
__________________________________

Zo, ik moet me diep gaan schamen. Ik heb meer dan een maand gedaan om te uploaden...

Om het goed te maken, zal ik gelijk een hoofdstuk hierachter uploaden, dat ook gelijk het laatste hoofdstuk zal zijn van dit boek.

Veel leesplezier allemaal ❤