Hoofdstuk 6

884 55 3
                                    

Hoofdstuk 6
Kayla p.o.v

Hij zet me neer en sluit de deur. Alsof die mensen me niet zullen horen schreeuwen dadelijk. 'Waarom sluit je de deur? Ga je me slaan?' Vraag ik en rol met me ogen. 'Breng me niet op ideeën, Kayla.' Sist hij en kijkt me woedend aan. Ik trek mijn wenkbrauwen op. 'Alsof jij me ooit zal slaan.' Mompel ik en laat me op het bed vallen. Mijn hoofd bonkt nog steeds van de alcohol, maar ik voel dat mijn wolf mij probeert te genezen.

Ik zie Jacob me fronsend aan kijken, omdat ik op het bed ga liggen. 'Jezus La! Voor wat maak je het zo fucking moeilijk!' Schreeuwt hij naar me. Ik ga rechtop zitten en glimlach nep. 'Misschien wordt het tijd om weer te vertrekken, Jack.'

Jacob fronst. 'Is dat waarom je zo debiel doet? Omdat je me weg wilt?' Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op en laat me weer achterover vallen op het bed. 'La, doe niet zo moeilijk.' Mompelt hij en gaat naast me zitten op het bed. Ik zucht. 'Ik doe niet moeilijk.' Zeg ik en sta weer op. Ik loop maar de deur, maar hij zit op slot.

Ik kijk Jacob aan. 'Weet je wat het is La, jij hebt die mark in je nek staan. Zolang ik mijn wolf heb, gaat die mark niet meer weg. En geen enkele wolf neemt de soulmate van een Alpha, zolang zij die mark in haar nek heeft staan.' Zegt hij en kijkt me aan. 'Jack, open die deur.' Grom ik. Jacob schudt zijn hoofd. 'Je blijft hier tot ik zeg dat je weg kan.' Zegt hij en wilt lang me heen lopen, maar ik knal hem hard tegen de muur aan. 'Kayla, laat me los.' Gromt hij. 'Doe die deur open!' Schreeuw ik hard. 'Ik zeg het nog één keer, La...' Jacob komt dichterbij met zijn gezicht. 'Laat me los.' Zegt hij, met een rode glans over zijn oog. Ik kijk hem aan, maar doe niks.

Ineens gaat de rode glans over in bloedrood en hij duwt me zo hard weg, dat ik naar achter vlieg en beland tegen de muur aan de andere kant van de kamer. Ik grom luid en sta op, waarna hij me direct tegen de muur aandrukt.

Ik voel een windvlaag langs me heen en zie een ginger met groene ogen naast me staan. 'Jacob, laat haar los.' Zegt ze rustig, maar toch fel. Jacob kijkt kort naar het meisje naast me en gromt gefrustreerd. 'Bemoei met je eigen zaken, Laila.' Het meisje, blijkbaar Laila, de zus van Jacob, gromt luid en Jacob's ogen zijn direct zwart.

De ogen van zijn wolf.

Hij knippert en direct is het weg en worden zijn ogen weer hun normale kleur. Laila glimlacht en kijkt mij even aan. Even ben ik verbaasd. Ze is jong. Ik denk dat ze rond de zestien of zeventien is.

'Ik heb gehoord dat je niet graag handen schudt.' Zegt ze en glimlacht ze vriendelijk. Ik voel wat onnatuurlijks om haar heen, haar hybride kant. Toch voelt ze meer als een weerwolf aan dan haar zus en broers.

Ik zeg niks en kijk haar alleen, als ze de deur opent. Jacob kijkt me dreigend aan, maar ik ren snel de gang op, de trap af, naar beneden, de voordeur uit.

Jacob p.o.v

Ik hoor de voordeur dichtklappen en kijk geïrriteerd naar Laila. 'Je moet je echt een beetje gaan gedragen, Jack.' Zegt ze en gaat ploft op het bed neer. Ik kijk uit het raam en zie Kayla buiten in een wolf veranderen, waarna ze de bossen inrent. 'Ze gaat er vandoor, Laila.' Zeg ik en wil naar de deur lopen, maar Laila gaat ervoor staan. 'Doet ze niet, ze is de Luna hier. Ga zitten.' Zegt ze en slaat haar armen over elkaar.

Ik kijk naar mijn zus. Haar felle haar, haar groene ogen en haar sproeten. Ze is een bijzondere verschijning, vooral omdat ze haar wolf en vampier volledig beheerst, op haar zeventiende.

'Je gedraagt je als een eikel, Jack.' Zucht ze en kijkt me beledigd aan.

Kayla p.o.v

Ik verander terug en leun tegen een dikke boom aan. Gespannen sluit ik mijn ogen en haal diep adem. Jacob heeft zijn gevoel uitstaan, zijn woede nog steeds niet onder controle en zijn hele hybride familie maakt me benauwd.

Voordat ik het door heb lopen er zoute druppels over mijn wangen. Tranen.

'La?'

Ik draai me met een ruk naar links en kijk naar een grote wolf, waarna ik mijn ingehouden adem uitblaas. Het is James. 'Gaat het?' Vraagt hij bezorgd.

'James, ik word gek hier!' Roep ik spontaan uit en de tranen rollen inmiddels over mijn wangen. 'Ssst... La, luister...-' 'Nee! Ik luister niet meer. Dit is mijn roedel, Jacob sleepte me weg vanaf dat feest, bedreigde Jeffrey en wilde me daarnet nog opsluiten in mijn eigen kamer! Praat met hem, James.' James haalt zijn hand door zijn haar en schudt dan zijn hoofd. 'Dit zijn de regels, Kayla. Er is iemand gekomen die sterker dan de Luna of Alpha is. In dit geval ben jij de Luna en is Jacob sterker dan ons allemaal. Ik kan niks doen. We blijven deels wolf, Kayla. Dit zijn de natuurwetten.' Zegt hij. Mijn ogen worden groot van woede en ik trap kwaad tegen een boom aan, die meer naar achteren gaat hangen. 'De natuurwetten? Wat is nog natuurlijk aan dit hele gebeuren? Die man is half vampier en half weerwolf!' Schreeuw ik. James zet geschrokken een stap naar achter en kijkt me alleen maar aan.

Ik leun tegen een boom aan en laat me tegen het schors naar beneden zakken, tot ik op de grond zit. Ik verberg mijn gezicht in mijn handen en haal een paar keer diep adem. James veranderd terug en gaat naast me zitten. We zeggen niks en even is het helemaal stil, op het geluid van de wind en vogels na.

'Waarom zet hij zijn gevoel niet gewoon aan?' Vraag ik, ook al klinkt het niet als een vraag. Het klinkt eerder als een raadsel. Het klinkt als een raadsel, die ik nooit op zal kunnen lossen. James kijkt alleen voor zich uit en is nog steeds stil.

'Heb je al met hem gepraat?' Vraag ik aan James. James knikt. 'Hij is veranderd, La.' Zucht hij. Ik knik. 'Weet ik.'

'Hij heeft een moeilijke tijd gehad.' Zegt James ineens, na weer een paar minuten stilte. Een lieveheersbeestje loopt over mijn hand heen. Ik zucht en kijk naar het kleine beestje.

'Iedereen heeft een moeilijke tijd gehad, James. Hij heeft ons allemaal laten zitten.' Mompel ik, als het lieveheersbeestje wegvliegt. 'Hij is naar Kylie en Lamar geweest en heeft een soort dagboek aan hun gegeven. Ik heb stukken gelezen, misschien moet jij dat ook doen.' Ik kijk James verward aan. 'Ik zal het boek morgen wel ophalen bij Kylie en Lamar, dan breng ik het naar jou. Hopelijk zal je dan dingen gaan begrijpen.'

The returnWhere stories live. Discover now