The return

Hoofdstuk 13

Hoofdstuk 13
Jacob p.o.v

De deur vliegt open en Jackson stormt binnen. Hij blijft met een woedende blik in de deur staan. Zover ik weet, wist hij nog niet eens dat ik terug was. 'Jackson, doe rus...-' Probeert James, maar Jackson staat in een flits voor mijn neus, met pikzwarte ogen. 'Ik hoop voor jou dat alles goed met haar komt.' Gromt hij laag.

Caleb en Kristen staan ook ineens naast ons twee. 'Zijn er problemen hier?' Vraagt Caleb dreigend. Kristen rolt met haar ogen. 'Caleb, laat het. Als iemand klappen nodig heeft, is Jacob het wel.' Zegt ze en loopt naar Kayla.

Ik duw Jackson van me vandaan en zeg niks. Ja, wat moet ik ervan zeggen? Hij heeft alle recht om zijn zusje te beschermen.

Jackson knalt me direct hard tegen de muur aan. 'Je had me beloofd haar altijd te beschermen!' Gromt hij hard. Ik ontbloot me tanden dreigend naar me, waarna hij me los laat. Gelijk loopt hij door naar Kayla. Hij ruikt aan haar nek. 'Ze ruikt naar Wolfsbane. Wat is er gebeurd?' Vraagt hij en haalt een pluk haar uit Kayla's gezicht.

'Maaike heeft haar gebeten...' Vertel ik en bijt op mijn onderlip. Jackson kijkt me verward aan. 'Maaike? Met haar was je er toch vandoor gegaan? Wat moet zij überhaupt bij Kayla in haar eigen huis?' Vraagt hij. 'Maaike...' Ik denk even na over een goede manier om dit te vertellen. 'Maaike had gezegd dat ze van me hield, toen ik op het punt stond om naar Kayla te gaan. Toen ik had gezegd dat ik bij Kayla wou zijn, riep ze dat ze wraak zal nemen. Ik dacht dat ze maar wat zei.' Zeg ik.

Jackson's ogen zijn direct weer zwart. 'Ze riep dat ze wraak zal nemen en je dacht er niet aan om haar direct te vermoorden!' James gaat voor Jackson staan. 'Jackson, doe rustig. Hij is nog steeds de Alpha hier.' Zegt hij kalm. 'Laat het. Hij heeft gelijk.' Zeg ik en sein naar de deur. James kijkt me verbaasd aan en zucht dan. 'Roep maar als er wat is.' Zegt hij en loopt naar de deur. Ik kijk Caleb en Kristen ook aan, waarna ze achter James de deur uitlopen.

'Dit is mijn zusje. Dit is mijn enige zus die ik heb. Sterker nog: dit is het enige familielid waar ik nog mee omga. Mijn vader is een eikel, mijn moeder is weg!' Schreeuwt hij naar me. Ik zucht.

Normaal gesproken zal ik nooit zo iemand tegen me laten praten, vanwege mijn Alpha-positie, maar hij heeft gelijk.

'Jouw zusje, is mijn soulmate. Dat meisje dat daar ligt en misschien dood gaat, is mijn soulmate.' Jackson gromt gefrustreerd en gaat naast zijn zusje zitten. Hij haalt zijn hand door zijn haar en haalt een paar keer diep adem. 'Waarom veranderd ze...? Weerwolven horen te helen. Als ze niet kon helen door die Wolfsbane, was ze dood gebloed. Wat heeft Kayla wel, wat andere weerwolven niet hebben?' Vraagt hij. Ik ga op de andere stoel naast Kayla zitten en schud mijn hoofd. 'Ik weet het niet....'

Dan is het stil. We zitten daar ruim een kwartier, alleen maar voor ons uit te staren. Er wordt geen woord gezegd, totdat Jackson de stilte verbreekt.

'Hoe heb jij Kayla gemarkeerd?' Vraagt hij hard. Verward kijk ik hem aan. 'Jezus, vind je het heel erg als ik dat niet met jou bespreek...' Mompel ik. 'Nou, ze heeft een mark in haar nek! Dat is niet van seks lijkt me.' Ik schud mijn hoofd. 'Als hybride moet je je mate markeren door te bijten. Anders blijft je vampieren-kant zich tegen je mate keren.' Leg ik uit. 'Hoeveel gif heeft een vampier nodig om een weerwolf in een hybride te veranderen?' Ik haal mijn schouders op. 'Weet ik niet precies. Veel in elk geval.' Jackson kijkt me even aan. 'Wat nou als jouw gif niet persé afgebroken is door haar lichaam, omdat jij haar mate bent.' Ik schud mijn hoofd. 'Toen ik haar gemarkeerd had, gebruikte ik niet al mijn gif, omdat ik weet wat voor gevolgen dat kan hebben.' Jackson knikt. 'Een vampier kan een mens in een vampier veranderen door al het gif te gebruiken dat ze op dat moment hebben. Misschien dat een vampier nooit genoeg gif heeft om een weerwolf in een hybride te veranderen. Als Kayla nooit het beetje gif van jou heeft afgebroken, is misschien het laatste deel vanaf Maaike gekomen.'

Ik neem alles wat hij zegt in me op. Een vampier heeft een bepaalde hoeveelheid gif, waardoor hij een mens kan transformeren in een vampier. Toch lukt het zelden dat een vampier een weerwolf in een hybride kan veranderen, aangezien weerwolven snel het gif afbreken. Misschien heeft Jackson gelijk. Misschien is mijn gif nooit door Kayla afgebroken en heeft Maaike daar gebruik van gemaakt, met de hoop dat ze zal sterven.

Maar Kayla gaat niet sterven.

'Wie was het?' Verbaasd kijk ik naar Kayla, die in haar "slaap" ligt te mompelen.

'Wie was het?'
'Wie deed dat?'

'Kayla?' Vraagt Jackson bezorgd en legt zijn hand op haar schouder. 'Wie was het?' Mompelt ze, bijna onverstaanbaar. 'Wie was wat?' Vraagt hij. Ik leun naar voren. 'Wie deed dat?' Mompelt ze met een moeilijk gezicht. 'Wie deed wat?' Vraagt Jackson verward.

Langzaam laat ik mijn vinger over haar mark gaan. Langzaam zie ik kippenvel over haar armen gaan. 'Babe? Wie deed wat?' Vraag ik. Haar gezichtsuitdrukking gaat van moeilijk naar lichtelijk paniekerig. 'Mijn nek bloedt!' Mompelt ze. Jackson onderzoekt verward haar nek. 'La, het is al geheeld.' Zegt Jackson. 'Ze slaapt nog.' Zeg ik zacht en kijk naar haar gezicht.

Ze is weer even stil, waarna ze opnieuw vragen begint te mompelen.

'Wie deed dit?' Vraagt Kayla zachtjes. 'Kayla, wie deed wa...-' 'Maaike heeft je gebeten, daardoor bloedde je nek.' Onderbreek ik Jackson's frustratie. Kayla's gezicht ontspant en ze lijkt ineens rustiger te worden.

Langzaam opent ze haar ogen, die felrood zijn. Haar hoektanden beginnen te groeien en ze blijft helemaal stil liggen. 'Jackson, laat haar los.' Zeg ik, kalm mogelijk. 'Hoezo? Ze is...-' Door mijn snelle reflex grijp ik Kayla's pols vast, die richting Jackson schiet. Ze gromt luid en dierlijk en Jackson staat geschrokken op.

'La, ik ben het. Maaike is weg.' Zeg ik. Ze staat in een flits aan de andere kant van de kamer. Haar borst gaat snel op een neer door haar ademhaling. Jackson kijkt verward naar zijn zusje, die met een wild gezicht om zich heen kijkt. 'Jackson, misschien is het slimmer als je de kamer uit gaat.' Zeg ik, zonder mijn blik van Kayla af te halen. 'Hoezo?' Vraagt hij. Mijn lippen vormen een kleine grijns. 'Ze ziet er nogal hongerig uit.' Ik hoor Jackson slikken. 'Vertel me dadelijk alles, ja?' Ik knik en hoor een paar seconden later de deur achter me dicht vallen.

Ik loop rustig naar Kayla toe, die me stil aankijkt. 'Je ziet er goed uit.' Zeg ik. Ze lijkt te luisteren en te ruiken. 'Heeft Caleb bloed gehaald?' Vraagt ze zachtjes. Ik grinnik. 'Goed gehoord en geroken.'

'Hoe voel je je?' Vraag ik. Ze kijkt me eindelijk aan. 'Ik heb dorst.' Zegt ze. 'Snap ik. Ik ook, maar daar mag je niet aan toegeven.' Zeg ik. Ze likt langs haar lippen. 'Mijn hele keel brandt.' Mompelt ze gefrustreerd. 'Weet ik. Je went eraan.' Zeg ik.

Zachtjes druk ik mijn lippen kort op die van haar. 'Ik dacht even dat ik je kwijt was...' Mompel ik zachtjes. Ze bijt op haar onderlip. 'Waar is Maaike?' Ik frons. 'Het groepje van James probeert haar na te trekken. Als ze haar vinden, maken ze haar af.' Zeg ik simpel. Ze knikt langzaam en kijkt om zich heen.

'Alles is zo helder?' Ik kijk haar aan. 'Hoe bedoel je?' Ze loopt een rondje en kijkt door het raam naar buiten. Ik ga achter haar staan en trek haar zachtjes tegen me aan. 'Ik zie zelfs de rups... op die boomstam.' Ik glimlach. 'Goed gezien.' Zeg ik en kijk naar de omgevallen boom, die een have kilometer verderop ligt, aan het randje van het bos.

Ik zie dat ze haar oren spits en haar eindelijk ontspannen lichaam, spant zich weer aan. 'Wat is er?' Vraag ik verbaasd.

'Ik ruik Maaike.'