SAHNE ARKASI(TAMAMLANDI)

5.PERDE

Merhaba önceki bölümlere şarkıları koymuş olsam da hayal edebilmeniz açısından bu bölüme de koymak istiyordum ancak youtube açılmadığından koyamıyorum,ben koyabilsem bile sizin videoyu açabilmenizde muamma o yüzden bölüm şarkılarının birincisi Chicago-All That Jazz,diğeri Cell Block Tango.Arzu ederseniz dinleyebilirsiniz.İyi okumalar.

Bihter bir an ne yapacağını bilemez bir şekilde Mert'in yanında dikilerek Batuhan'a baktı. Genç adamın üzerinde bir eşofman, birde üstünde Robert College yazan bir sweatshirt vardı. Dışarıda kapüşonunu takmış olacak ki kumral saçları darmadağınıktı. Yakışıklı yüzü donuk bir şekilde ona doğru sabitlenmişti. Yüzünde hiç bir duygudan eser yok gibiydi, yeşil gözleri pırıl pırıl parlıyordu ama o gözlerdeki bakışlardan hiç bir anlam çıkarılamıyordu. Elleri iki yanında biraz gergince duruyordu, sağ eli kasılmıştı. Belki de tek duygu belirten şey eliydi. Biraz öfkelenmiş olabilirdi.

Bihter, onu görünce kendisinin ne hissettiğini de pek bilemiyordu, onun burada olmasına şaşırmıştı, onları görüp görmediğini merak etmişti fakat Batuhan'ın kasılmış eline ve Mert'in kızı bırakmasına bakılırsa genç adam her şeyi görmüştü. Bihter bir an kendisini ona ihanet etmiş gibi hissetti sonra kendisine kızdı. Onunla sevgili değillerdi,bu acı ama gerçekti,Bihter Batuhan'la birlikte değildi Batuhan şimdi kendisine yeni bir kız bulmuştu, Bihter aptal gibi onu aldattığını düşünemezdi. Kendisini bu kadarda sefil bir duruma düşüremezdi."Sen,"dedi genç kız sesi kısık bir şekilde çıkınca duraksayıp derin bir iç çekti."Sen burada ne arıyorsun?"

Batuhan Mert'e sabitlediği bakışlarını ona çevirdi. Gözleri hala tuhaf bir şekilde parlıyordu."Can'la seni almaya geldik. Annem nasılız diye kontrol etmeye sizin eve uğradı, evde yığılmış pizza kutularını görünce kafayı yedi. Yemeğe bize gidecektik. Can'la anneannenin yanına çıktık, senin burada olduğunu söyledi. Can anneannenle konuşurken bende buraya seni almaya geldim."Sesi Bihter'in hayatında daha önce hiç duymadığı kadar soğuktu. Buz gibiydi. Bakışlarını tekrar Mert'e çevirdi."Ama sen hala meşgulmüşsün."

Bunun üzerine Mert alaycı bir ses çıkardı."Sen gelene kadar öyleydi,"dedi.

Batuhan buz gibi bir kahkaha attı. Yan tarafında Bihter'in çantasıyla ceketini astığı bir askı vardı. Bihter Mert'le karşılaşmamak için soyunma odalarının tarafına gitmemiş eşyalarını buraya asmıştı. Batuhan askılıktan kızın eşyalarını hızla aldı."Bence fazla konuşma,"dedi ona."Onu elde etmek için çok fazla çabalıyorsun."

Mert ona cevap vermek için ağzını açmıştı ki genç kız ona sus manasında bir bakış attı. Mert buna kızsa da bir şey demedi. Hiçbir zaman kavgacı bir tip olmamıştı ama kendisine güveni olan birisiydi, böyle bir lafın altında da kalmazdı. Sırf onun hatırına kendisine hâkim oluyordu."Ben gidiyorum,"dedi Bihter ona. Mert itiraz edecek gibi oldu ama genç kız ona fırsat vermedi. Hızlı adımlarla yürüdü, Batuhan hala Mert'e parlayan gözlerle bakarken eşyalarını onun elinden kaptı.

Sahnenin yan tarafında kulise, oradan da çıkış kapısına giden bir kapı vardı. Batuhan'la birlikte oraya doğru yürümeye başladılar."Onun sadece arkadaşın olduğunu söylemiştin,"dedi Batuhan Bihter ceketini üstüne giyerken. Sesi hala buz gibiydi. Bihter kapıdan çıktı, koridora geldiklerinde sorgulayan bakışlarla ona baktı.

Buna gerçekten de katlanamayacaktı. Batuhan'ın tıpkı aşırı korumacı bir ağabey gibi onu azarlamasını, erkeklerin dikkat etmezse kalbini kırabileceği hakkında ona nasihat vermesini dinleyemeyecekti. Hem Batuhan bu hakkı kendinde nasıl bulacaktı ki? Kızları kullanıp atan birisinin ikiyüzlü cümlelerini duymaya niyeti yoktu. Hem o diğer kızları kullanırken sadece onların değil Bihter'in de kalbini kırıyordu."Sadece arkadaşım zaten,"dedi sesinin çatlamaması için çaba sarf ederek. Acıdan değil öfkeden böyle sesini kontrol edemiyordu. Onun hiç farkında olmasa bile kalbini parçalara ayırmasından bıkmış usanmıştı. Merdivenlerden ayak sesleri duyuldu hemen sonra Can göründü.