A Nerd With Class

ANWC: 41

"I know, I see how hard you try. Pero hindi sa lahat ng oras ay dapat ganito, face her Ven, hindi maaayos ang problema kung patuloy kang magtatago. Kung magfailed ka man ulit ngayon, at least you tried. Siya na ang may problema, hindi ikaw."

After our drama I decided to finally go and face all of this. Maxine's right, hanggang kailan ako iiwas para lang hindi ako masaktan? Hanggang kailan ako magtatago? Wala akong ginawang masama, I know that. Kung ano man ang mangyayari mamaya ay tatanggapin ko.

I pack my things, hindi ko na kailangan ng tulong dahil iilan lang naman ang dala ko. After that ay nag-ayos na ako, pinauna ko na siya sa baba para sabihin sa kanila na susunod din ako, sinabi ko din na wag munang sabihin ang desisyon ko. Matapos kong mag-ayos ay kinuha ko na ang mga gamit ko atsaka bumaba, hindi ko sila naabutan sa sala kaya malamang ay nasa kusina sila, iniwan ko muna ang mga gamit ko sa sala bago sumunod sa kusina at doon ko sila naabutan. Silence. Wala kang madidinig na kahit ano maliban sa tunog ng mga kutsara't tinidor. Even the boys were silently eating.

Napansin ako ni Lisa kaya napatingin naman silang lahat sa akin,

"After we eat, I'm going home... with my dad," I saw my dad smile while the others just nod.

"Kumain ka na," Anthony said, sa tabi niya na lang ang bakante which is katabi ng upuan ni dad so doon na ako dumiretso, kaharap ko si Maxine and of course katabi niya si Stephan. I don't know if okay na sila but I know that they will be okay. We ate silently. Pati nga ang paghinga ko ay halos pigilan ko na sa takot na baka ako pa ang makabasag ng katahimikan.

"Hindi mo ba kakausapin si Anthony?" Jandi said. I look at her and smile, "Nandoon siya sa may pool side. Your father and him talked when you're upstairs, kausapin mo baka mamaya ay natakot kay tito." She's serious while talking but I can't help to smile. I just can't beleive that we are friends now. I mean-- she's still the same Jandi, snobber, silent, but I know that she's treating us now as her friends.

Tumango ako at nagpaalam muna kay daddy na kakausapin lang si Anthony, he said okay.

"Thank you po," He nod.

I saw Anthony at the pool. Nakababa ang mga paa niya sa tubig at tinitingnan niya ito. Hindi ko alam na nag eemo din pala ang gaya niya minsan. Tumabi ako sa kanya, buti na lang at nakashorts ako kaya pwede ko ding ibaba ang mga paa ko sa tubig. Hindi siya nagsalita so I remained silent too.

We stayed like that for minutes before I finally speak, "Are you really mad?" I asked. Nakikita ko na ang bituin sa taas, noong bata ako daddy used to tell me that mommy is one of the stars, na binabantayan niya kami, especially me kaya noon pa man ay gustong gusto ko na talagang tinititigan ang mga bituin,

"I'm not."

"Then why are you not talking to me?"

"I'm talking to you."

"You're not."

"I am."

"You're dry!" I shout. Nakakainis na kasi, kinakausap ko siya ng maayos pero parang hindi niya naman siniseryoso ang mga sinasabi ko.

Nabigla ako nung nagpahulog siya sa pool. Oh my god!

"Anthony!"

"I'm not dry now. I am all wet, is this okay?" What the fvck? Inis akong tumayo, he just looked at me.. I can't believe him!

"You're so immature! Hindi ko alam kung anong ikinaiinis mo, it is about Zero? That guy in the movie!? Or is this about my decision? Decision to leave? What Anthony!?" Hindi ko alam kung nadinig ba ng mga tao sa loob yung sigaw ko but I'm sure they did. Sobrang lakas ba naman.

He easily got up from the pool and walk near me. "Stop." I said but he didn't listen,

"I said stop or I'll break up with you!" Doon siya huminto, kumunot ang noo niya atsaka bumuntong hininga. He's soaking wet.

"Okay. I'm sorry. I am not mad. About that fvcking Zero, I'm just kidding. Yeah, I'm jealous but I know that you're mine. Only mine, I'm just thinking about something. And about your decision, I don't have problem with that. Yes, I want to be with you but it's not right to stop you from going home. My house is not your home... yet. So stop worrying yourself, okay?" Hindi ko alam na umiiyak na pala ako, lumapit pa siya sa akin atsaka pinunasan yung luha ko. I just close my eyes and hug him.

"Wa-wait! I'm all wet! Mababasa ka din!"

"Hindi yan."

"Ang kulit." Napangiti ako ng niyakap niya din ako. Para na siguro kaming timang, halos tatlong araw lang akong nagstay dito pero sobrang mamimiss ko to..

"Happy birthday Anthony, I'm sorry if your birthday got ruined."

"Shh.. it's not, so far this is the best birthday for me. Because I'm with you. I'm with my girl, the girl that I want to spend the rest of my life.."