Hoofdstuk 15

126 13 2
                                    

Het is midden in de nacht. Op mijn tenen loop ik de trap af. Ik loop door naar de keuken. Ik gebruik mijn telefoon als zaklamp want ik wil het licht niet aan doen. Dan worden Joost en Natalie misschien wel wakker. Ik open een la en heb meteen raak. De mesjes liggen recht voor mijn neus. Ik pak er een en houd hem stevig vast. Daarna doorzoek ik de andere lades voor een theedoek. Wanneer ik die heb gevonden ga ik terug naar mijn kamer.

'Wat doe jij?' Wanneer ik op de overloop sta, komt Joost opeens op me aflopen.

'Uhh uhh..' Hij loopt naar me toe en trekt het mes en de theedoek uit mijn handen.

'Wat wilde jij hiermee doen?' Geschrokken staar ik hem aan. Dan laat hij het mes uit zijn handen glijden, Doet zijn armen om me heen, pakt me stevig vast en knuffelt me. Hard begin ik te snikken dat overloopt op huilen. Ik verberg mijn gezicht in zijn schouder. Hij zegt niks en wiegt me een beetje heen en weer. Dan tilt hij me op en brengt me naar mijn kamer. Hij legt me in mijn bed en trekt mijn deken over me heen.

'Sorry,' zegt hij en loopt dan weg.

'Bente er zijn twee meisjes  voor je, moet ik de deur open doen?' Slaperig doe ik mijn ogen open. Ik zie Joost en knik, dat zijn Lotte en Anja. Hij loopt weer weg. Dan bedenk ik me wat er gisteravond was gebeurt. Joost is de eerste die het weet. Ik heb geen idee wat ik nu moet doen. Tijdens het omkleden zit ik na te denken wat ik moet doen. Ik kom er niet uit. Ik ben net klaar wanneer ik opeens vier armen om me heen voel. Ik draai me om en kijk recht in de betraande gezichten van Lotte en Anja.

'Waar was je?!' schreeuwt Anja.

'We waren dood ongerust!' schreeuwt Lotte daarna. Mijn hart breekt wanneer ik de gezichten zie van mijn vriendinnen. Het word tijd om het allemaal te vertellen.

'Ik leg het uit, kom zitten,' zeg ik met een zucht. Ik lijd mijn vriendinnen naar mijn bed, pak mijn bureaustoel en ga recht voor ze zitten. Dan begin ik met mijn verhaal. Mijn hele verhaal.

Sorry voor het korte hoofdstuk. Het voelde gewoon dat ik wat moest schrijven. Ik wilde jullie niet teleurstellen door een hele lange tijd niet te schrijven. xNiaz

Thank youWhere stories live. Discover now