Thank you

Hoofdstuk 13

Bas verlaat de omhelzing, staat op en loopt naar de deur. In de deuropening draait hij zijn hoofd om en zegt: 'Ik mis je' Dan draait ie zich om en loopt weg. Huilend rol ik me op als een babytje. Voor het eerst sinds tijden val ik in slaap zonder muziek.

'Bente wakker worden'

'Huh wat?' zeg ik.

'Meisje je hebt een hele dag geslapen, je moet iets eten!'

'Wie ben jij?'

'Doe je ogen maar open'  Ik doe mijn ogen open en zie het bezorgde gezicht van Joost.

'Kijk meisje ik heb wat eten voor je' zegt hij 'Een broodje gezond, sinaasappelsap en een gekookt eitje' Met grote ogen kijk ik hem aan.

'Waarom doet u dit voor mij?'

'Je bent ziek, je hebt het nodig' Dit hebben mijn ouders nog nooit gedaan, bedenk ik me. Het blijkt dat ik het dus hard op zei, want Joost zegt daarna: 'Nu woon je hier meisje' Hij zet het ontbijt op mijn nachtkastje en loopt dan weg. Ik heb totaal geen zin om te eten, maar mijn buik dwingt me. Ik steek het broodje in mijn mond en geniet van de smaak. Wanneer ik alles op heb, ga ik weer liggen. Ik doe mijn ogen dicht en probeer weer te slapen. Dan herinner ik me alles weer. Het is verschrikkelijk de pijn die ik van binnen voelde toen ik Bas in mijn armen hield. Mijn hand glijdt onder mijn kussen. Niks, geen mesje. Om de pijn toch te verminderen stap ik mijn bed uit en loop naar de badkamer. Ik ga onder de douche staan en laat het water over mijn rug stromen. Ik zet hem steeds kouder. Uiteindelijk is het water ijskoud. Het helpt maar een beetje. Even overweeg ik om het water juist heel heet te zetten, maar brandwonden vallen wel heel erg op. Ik geef het open stap uit de douche. Ik wikkel een handdoek om me heen en loop dan naar mijn slaapkamer. Dan bedenk ik me dat mijn schone kleding nog thuis ligt. Ik trek mijn vieze kleding aan en heb schijt dat ik nog helemaal nat ben. Dan loop ik de trap af naar beneden terwijl ik me bedenk wat ik moet zeggen tegen Joost en Natalie. Ik wil hun bedanken voor alles, maar hoe? Beneden aangekomen weet ik wat ik moet zeggen, maar iets anders dan ik van plan was. Dat komt omdat mijn moeder midden in de woonkamer zit.