She's A Pretty BadGirl [COMPLETED]

Chapter 30: Accident

That night was a nightmare for me. I can't feel anything right now. I just wanna be like this. I don't kow what to do.

Si Daddy ang nabaril nun imbes na ako. Si Josh nabaril din. Pulis ang bumaril sa kanya. The rest are alright.

But dad is still in comma. And waking up is up to him. Sa ngayon ang kailangan lang naming gawin ay ang maghintay.

Yung case ni Josh ay fixed na. Sinampahan siya ni mommy at ng hukuman ng maraming kaso.

Si Aled at ako? We're not yet okay. Wala na eh. Nawala na talaga nararamdaman ko para sa kanya. And I don't know how to take it back. Lalo na ngayon na si Josh padin ang mahal ko kahit tinarantado niya ako. All he want is the money. After all this time. He just betrayed me.

Naaawa naman ako kay Aled. Lalo na ngayong siya pala ang may pinakamalaking sakripisyo na ibinigay sa relasyon namin. Kung alam ko lang sana. Siguro hanggang ngayon mahal ko pa din sana siya.

"Zak? Hatid na kita? Puyat na puyat ka na." Sabi ni Aled kaya bigla naman akong natauhan. Nandito kasi ako ngayon sa hospital.

It's been two weeks but the pain is still here in my heart. The pain that cause of that nightmare.

"Ayoko pa. Si daddy walang kasama dito." Sabi ko. Oo aaminin ko. Namamaga na ang mga mata ko sa kaka iyak. At walang masyadong tulog. Parang wala na ngang luha ang lumalabas eh. My eyes were dry..

"Zak. You need to rest. Look at yourself. You look very sick." Sabay hawak sa leeg ko. "Damn! You're really sick! Umuwi kana! Please. Wag mo namang pabayaan sarili mo Zakami. I know tito Chris will get angry at me kung pababayaan kita. Ihahatid na kita sa bahay mo. And you will stay there hanggang sa gumaling ka. Shane and Charles are coming. Sila na ang bahala sa daddy mo okay?"

Sabi niya sakin at inalalayan akong tumayo mula sa pagkakaupo. Nang nakatayo na ako. Agad naman akong nahilo and lost my consciousness.

Aled's POV

Fuck. She's really sick. Pano ba naman kasi eh. Halos di na kumain. Di din masyado natutulog. Iyak din siya ng iyak. Sinisisi niya ang sarili niya sa nangyari.

Dinala ko na siya sa bahay niya at nag hire nalang ako ng private doctor and nurse para naman mamonitor siya. Yung mommy niya kasi nasa States na. Kailangan kasi dahil sa business nila. So Zak was left here with her dad na nasa hospital at di pa nakakarecover.

"Dad.. dad.." Si Zak. Nananaginip ata tungkol sa dad niya. Ako na kasi nag volunteer na bantayan muna siya kaya ang nurse nandun sa bakanteng kwarto sa kabila.

"Zak? Are you alright?" I caressed her forehead.

"Dad.. please.. don't let go.. dad... please..." tumulo ang luha sa gilid ng kanyang mata. Pawis na pawis nadin siya. Anlakas naman ng aircon dito.

"Zak? Zak! Wake up! You're dreaming." I shrugged her shoulders to wake her up.

"No!!! Daadd!!" She yelled and open her eyes.

"Aled! *sob* Si dad!!" Iyak siya ng iyak. Niyakap ko siya. Trying to comfort her. She also hugged me back. Wala akong pake kung mabasa man ang tshirt ko.

"Zak. It's okay. You're dad is gonna be fine. Okay? All we need to do now is to pray for him." Comfort ko sa kanya.

"But Aled. He already let go *sob* call Shane please." Request niya sakin. Iyak padin siya ng iyak.

Agad ko namang kinuha ang phone ko sa bulsa ko. Tatawagan ko na sana si Shane nang tumawag din siya sakin. Kaya agad ko itong sinagot.

"Shane? How's tito Chris?" Bungad ko sa kanya.

[Aled. Si tito. Biglang nag stop ang heartbeat niya.] Sabi ni Shane na nangingiyak ngiyak na.

Magsasalita na sana ako nang hinablot ni Zak ang phone sakin.

"Shane! What's happening!? Is dad okay?" Pagpapanic ni Zak.

Di ko masyado narinig ang sabi ni Shane sa kabilang linya.

"Okay. Tell home to hold on. Please. I'm coming." Sabi ni Zak at binigay sakin ang phone. Agad siyang dumeretso sa closet at kumuha ng manipis na jacket at kinuha ang sling bag niya at nilagay ang wallet at cellphone doon.

Agad naman akong tumayo at sinundan siya. Lumabas siya ng kwarto habang pinupusod ang buhok niya. Pagkadating niya malapit sa pinto ay sinuot niya ang sapatos niya at dumeretso na sa garahe.

"Zak. Wait! I'm coming with you!." Sabi ko sa kanya at agad nang pumasok sa sasakyan niya. At sinuot ang seatbelt. Pinaharorot niya ito ng mabilis. As in mabilis. Feeling ko nga may race siya eh.

"Zak. Calm down. You still have a fever." Sabi ko sa kanya.

"I don't care! I don't have time to calm down Aled! Dad is in danger! I don't want him to be gone just like that! Minsan ko lang siya nakikita since nung grade 10! And now mawawala pa siya!? I can't take it Aled!" Sigaw niya sakin.

"But Zak! You're driving too fast! And you're sick for god's sake! Be careful!" Sabi ko nalang. Wala na siyang pake sa mga sasakyan na dumadaan. Busina siya ng busina. Kaya naman yung mga sasakyan ay binibigyan siya ng daan.

"Zak. Please. Huminahon ka. Baka maaksidente tayo." Sabi ko sa kanya. Pero di niya ako pinapansin.

Nakita kong nagredlight ang traffic light pero derederetso padin ang pagpapatakbo ni Zak kaya naman *bogsh*

Charles' POV

Wala padin sina Aled. Stable na ang condition ni tito Chris. Pero sa susunod daw na mangyari ang pagstop ng hearbeat niya, maaari na siyang hindi makakasurvive.

"Babe. Labas muna ako ha. Nagugutom na kasi ako eh. Ikaw ba di ka nagugutom?" Sabi ko kay Shane.

"Ahm. Bilhan mo nalang ako ng dried mangoes babe." Sagot niya.

"Sige. Diyan ka lang muna ha." Sabi ko sa kanya at hinalikan ko siya sa noo at lumabas na ng room.

Naglalakad ako sa hallway ng hospital ng makita ko si Nazakiel na parang nagpapanic. Kaya agad ko siyang nilapitan.

"Bro! Ba't andito ka?" Tanong ko sa kanya kaya napaharap siya sakin. Nabigla ako ng nakita ko ang dugoan niyang damit.

"Oh? Anong nangyare sayo?!" Tanong ko sa kanya.

"Bro. Si Aled at Zakami." Sagot niya sakin na napapraning.

"Oh bakit? Ano nangyare sa kanila?" Medyo kinabahan naman ako at parang di ko magugustuhan susunod niyang sasabihin.

"Na aksidente sila"

"What!? San na sila!?" I exclaimed.

"Nasa ER malala daw ang lagay ni Aled. Dinepensahan niya kasi si Zee mula sa truck na nabangga sa kanila." Nazakiel explained.

"Shit. Kailangang malaman to ni Shane." Tanging nasabi ko lang. "Sandali lang bro. Puntahan ko lang si Shane." Iniwan ko na si Nazakiel dun at agad bumalik kay Shane.

Ibinalita ko kay Shane ang nangyari kaya naman bigla siyang nag panic. Pero napakalma ko naman siya.

Bigla naman bumukas ang pinto ng room ng daddy ni Zee at bumungad si Nazakiel.

"Charles, Shane! Si Aled!"