κεφάλαιο 4 ( 1973 μικρή ενότητα )

172 21 3
                                    

                                                                                     1973

Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά , τόσο δυνατά που νόμιζε πως θα εκραγει ! Είχε μια έκφραση ελευμοσύνης ,σαν να υπήρχε κάποιος εκεί και να της έδινε ελευμοσύνη. Δεν μπορούσε να το αντέξει άλλο αυτό. Το μωρό στα χέρια της τόσο ελαφρύ και όμως όλα αυτά που κρύβονταν πίσω απ'αυτό το έκαναν τόσο βαρύ ωστε να μην μπορεί να το αντέξει. Το τύλιξε σε άσπρα σεντόνια και κοίταξε γύρω της ενοχικά σαν να έκανε κάτι παράνομο. Άνοιξε την πόρτα με βιασύνη και κατέβηκε τα σκαλιά αλαφιασμένη. H βροχή την έκανε να κρυώνει , πια είχε μπει νοέμβριος για να βγει έξω με το νυχτικό της. Περπατούσε για περίπου ένα τέταρτο μέσα στο δάσος. Έπρεπε να βρει ένα καλό σημείο . Τελικά βρήκε , δύο δέντρα που απο κάτω είχαν τσιμέντο έτσι το σημείο δεν μουσκεύονταν τόσο πολύ απο την βοχή που έπεφτε χωρίς έλεος. Άρχισε να κλαίει τόσο δυνάτα μα τόσο δυνατά , δεν έπρεπε να την ακούσει κανείς το ήξερε κι όμως δεν την ένοιαζε , έκλαιγε όχι πολύ ώρα ώσπου σκούπησε με την έξω παλάμη της το μάγουλο , ρούφηξε την μύτη της , άφησε το μωρό απο κάτω , το κοίταξε δύο τρεις φορές με μάτια χαμένα και έφυγε, έφυγε σαν τρελή , τρέχωντας. Μπήκε μεσ'το σπίτι , σκέφτηκε τουλάχιστον εκεί μπορούσε να κλάψει με την ησυχία της. Ήθελε να δολοφονήσει τον εαυτό της για αυτό που είχε κάνει , η καρδιά της έτρεμε για πολύ ώρα ακόμη , μετάνιωσε , μετάνιωσε τρελά , χωρίς να το πολυσκεφτεί , ξαναβγήκε απ'το σπίτι , η βροχή είχε σταματήσει , έφτασε στο σημείο εκείνο και πήγε πάνω στην ώρα , μια κυρία , γύρω στα 30 , καλός άνθρωπος φαινόταν , πήρε το μωρό , δεν μπορούσε να διακρίνει καλά . Ήταν σαν να είχε γίνει η ευχή της , τώρα τουλάχιστον ήξερε πως το παιδί της κάπου θα είχε πάει. Δεν θα το έτρωγε η καταραμμένη βροχή , ούτε θα πέθαινε εκεί απο την πείνα. Γύρισε ήρεμη στο σπίτι . Είδε το ρολόι .... 6 ! Μα.... τι ώρα είχε σηκωθεί 5 το πρωί ? Ίσα ίσα προλάβαινε να πάει στην δουλειά , την είχε παραμελήσει ,μόνο μια φορά είχε πάει . Τελικά έφτασε μεσ'τα 'αγρια χαράματα με μια καρό φούστα μέχρι το γόνατο και μια μακρυμάνικη χοντρή άσπρη μπλούζα.Τα μάτια της είχαν σχηματίσει μαύρους κύκλους και τα χείλη της είχαν ξεραθεί.

Η ιστορία της ζωής του.Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα