Infinite Eyes (Book 1 of Eyes Trilogy)

Chapter 25

Sa tuwing nakatalikod siya, dito ko siya natutulungan. Dahil hindi ako ang tipo ng tao na kailangan pang ipinapangalandakan ang mga bagay na ginawa para mapatunayan lamang ang salitang 'kaibigan' I can always help her and pretend that I didn't do anything. Because I believe that flaunting your good deeds is a kind of hypocrite act.

Nakita kong bahagyang iginala ni Tristan ang kanyang mga mata para makumpirma ang mga sinabi ko.

"Pero hindi mo kailangang manakit Lina. Wala silang laban sa'yo. You know that they are all weaklings compared to you. Just don't mind them" lalong nangunot ang noo ko sa sinabi niya. Kahit minsan ay hindi ko pa nasasabi sa kanya na bihasa ako sa mga bagay na hindi normal para sa isang babae.

"What do you mean Tristan?" namulsa siya at nanatili siyang nakasandal sa hamba ng pinto.

"I have seen that room Lina. Hindi dancing ang sinasabi ni Ace na training noon hindi ba? Nahaplos ko na rin ang ilang parte ng katawan mo. That's why I did confirm that the mirror room is not just for your brother but also for you. Your body is too firm for a normal girl Lina. At alam kong maaari mong mabalian nang buto ang mga babaeng 'yon, na ayokong gawin mo" kung ganoon ay napasok niya ang training ground ng bahay namin. Sa papaanong paraan?

"Wait? Pinasok mo ba ang kwartong 'yon Tristan? How?" papaano siya nakapasok sa kwartong 'yon? Tanging fingerprint lang ng pamilya namin ang binabasa nang pintuan nito.

"Nakabukas?" sagot niya sa akin. Kailan pa naiwang bukas ang training room na 'yon? He's lying.

"That room is not just worth a million. Mukhang mas mayaman pa pala kayo sa pamilya namin" napaismid na lang ako sa sinabi ni Tristan. Kailan pa kami yumaman nang higit sa mga Ferell?

Magsasalita pa sana ako nang magsalita muli si Tristan Ferell.

"Anyway, just listen to me"

"Pinapagalitan mo ba ako Tristan? Hindi ko naman sila sinaktan. Tinakot ko lang sila, bakit kung makapagsalita ka sa akin ang laki na nang kasalanan ko. Nagrereklamo ba ako sa'yo kapag napapaaway ka?" iritadong sabi ko sa kanya.

"Hindi kita pinapagalitan Lina. Sinasabihan lang kita ng tama. You can't be aggressive like this, they might notice yo--" hindi na naituloy ni Tristan ang sasabihin niya nang mukhang may naalala siyang hindi dapat sabihin sa akin.

"Notice me by whom?" naguguluhang tanong ko sa kanya. Nadulas siya sa sarili niyang bibig.

"Alright. I think I need to go Lina. Mag aaway lang tayo" mabilis siyang lumapit sa akin at hinalikan ako sa ibabaw ng aking ulo.

"Hindi muna kita maihahatid ngayon. May dadaanan lang ako" tumango na lang ako sa kanya bago siya umalis ng biology room.