Before I Die... / Πριν Χαθώ

Chapter 8

Εκει καθισμενος στη γωνια του εκλεγε και οδηρωταν για τον παρολιγο χαμο της αγαπημενης του. Δεν καταλάβαινε τι γινόταν γύρω του , φωνές της μητερας της  Ζωης και οι συμπαραστατικες λέξεις του πατερα της. Το τηλέφωνο του χτυπούσε αλλά δεν ένιωθε , δεν ήθελε δεν υπήρχε. Θέλησε να χτυπήσει το κεφαλι του στον τοίχο , να αλλαξει θέση μαζί της . Οι ώρες περνούσαν αργα και βασανιστικά δεν υπηρχαν ουτε νέες ενημερωσεις απο την Ιζι αλλά ουτε και απο τον Κιτ. Ο Αχιλλέας με πρησμένα τα ματια του ένιωσε ενα χερι να τον ακουμπά στον ώμο και να του λέει κάτι αλλά το μυαλό του δεν ηταν σε θέση να λειτουργήσει.
"Μπορείτε να επαναλαβετε ;" ρώτησε και κοίταξε με Θολα ματια τον γκριζομαλλι άντρα.
"Το κινητό σου αγόρι μου , χτυπάει όλη την ωρα. Πρέπει να το σηκωσεις θα ανησυχεί οποίος σε παιρνει. " του είπε ο πατέρας της Ζωής.
"Σας ευχαριστώ πολύ. " του απάντησε και σηκώθηκε καλοντας πίσω αυτον που τον έπαιρνε.
"Ελα μωρο μου θα παμε για ποτό απόψε ;;" ρώτησε χαρούμενα ο Ιαν απο το τηλέφωνο.
"Χεσε μας ρε Ιαν . Είμαι στο νοσοκομείο." του απάντησε και πήγε να του το κλείσει .
"Ωπα ωπα τι επαθες;" ρώτησε περίεργα .
"Εγω τιποτα , αλλά η Ζωή φιλέ μου είναι άσχημα " του απάντησε και η φωνη του λυγησε απο τους λιγμους που προσπαθούσε να κρατήσει κρυφούς .
"Ρε Αχιλλέα χαρομαι που είσαι καλά , αλλά ποια είναι η Ζωή ;" ρώτησε ο Ιαν ενω ετοιμαζόταν να μεταβεί στο νοσοκομειο δίπλα στο καρδιακό του φιλο .
"Η Ζωή , Ιαν είναι η ψυχή μου , ο άνθρωπος που μετα απο καιρό με έκανε να γελασω. " απάντησε και του έδωσε την ονομασια του νοσοκομείου. "Φιλέ μου κουράγιο , έρχομαι όσο πιο γρήγορα μπορω" του απάντησε και έκλεισε την γραμμή συνομιλίας.
Σηκώθηκε και περπάτησε με προορισμό την γραμματεία.
"Συγγνώμη μπορω να δω μια φιλη μου που βρίσκεται στην εντατική; " ρώτησε κι κοίταξε την νεαρή νοσοκόμα στα ματια.
"Δεν νομιζω πως επιτρέπεται νεαρε " του απάντησε και εσκηψε το κεφάλι της προς τα χαρτιά της.
"Είναι επείγον . .. Πρέπει να την δω ... Σας παρακαλώ . Νοσηλεύεται στην ΜΕΘ . " απάντησε εκείνος με πιο δυνατή φωνη . " Θα σας παρακαλουσα να μη θορυβειτε " του απάντησε εκείνη απαθεστατα .
"Μήπως θα μπορούσα να μιλήσω στην κύρια Ιζι γιατρό της ασθενούς ;" ρώτησε όσο πιο ευγενικά μπορούσε λόγω των αυξημένων νεύρων που τον είχαν καταλάβει .
"Φυσικα " απάντησε και του εδωσε το ακουστικό του σταθερού τηλεφώνου .  "Γραφείο καταπολέμησης καρκίνου λέγετε παρακαλώ !" ακούστηκε η απαιτητική και βαρια φωνη της γιατρού.
"Γιατρε , λεγομαι Αχιλλέας καο είμαι φίλος της Ζωής μήπως γνωριζετε αν μπορώ να την δω ; " ρώτησε ο Αχιλλέας ανυπόμονα και γρήγορα .
"Φυσικα , αλλά για λόγους ασφαλείας θα πούμε πως δεν σου επιτρέπω . Κλείσε το τηλέφωνο και έλα στο γραφείο μου να μιλήσουμε . Είναι η τριτη πόρτα αριστερά στο 6ο όροφο. " του απάντησε εν τάχει και έκλεισαν το σταθερό.
"Τελικά έχετε δίκιο δεν επιτρέπεται. " απάντησε στην αφηρημένη νοσοκομα και κατευθύνθηκε προς τον 6ο. Το χτύπημα της πόρτας ακούστηκε και η απάντηση της γιατρού επίσης.
"Καλημέρα. Αχιλλέας " συστήθηκε εκείνος. 
"Δκτρ Ιζι . Χαίρομαι που σε γνωρίζω.  Θα σε παω μεσα να φορεσεις τα κατάλληλα ρουχα της εντατικής αλλά θα μπορεσεις να κατσεις μονο για 10 λεπτα το πολύ. " του εξήγησε και προχώρησαν προς τον προθάλαμο της ΜΕΘ (Μονάδα Εντατικής Θεραπείας ).
"Σας ευχαριστώ πολύ " της είπε και πήγε ν μπει στο δωμάτιο.
"Παρακαλώ και την επόμενη φορά στον ενικό " του απάντησε και έφυγε . Ο Αχιλλέας μπήκε και αντίκρυσε την φιλη του συνδεδεμένη με τα τοσα μηχανήματα και τη μάσκα οξυγόνου να καλύπτει τα μεγαλα της χείλη.
Η λύπη φάνηκε στα μάτια του απο την πρωτη στιγμη . Η απόγνωση και αυτό το γιατί που κυριαρχούσε μέσα του. Οχι το γιατί της απορίας , αλλά το γιατί του παραπονου. Γιατί να συμβεί σε αυτή , στην κοπελα που εμπιστεύθηκε , ή καλυτερα στην κοπέλα που αρχισε να ερωτεύεται ???  Κάθησε στην καρεκλα που υπήρχε δίπλα στο άτονο κρεβάτι και ακούμπησε το χερι της.
"Χευ... Ξέρεις ποσο με τρομαξες ;;" είπε και δάκρυ κύλησε απο το πρόσωπο του.
"Ξέρεις πως είναι να μιλάς με κάποιον απο τη μια , και απο την αλλη το ίδιο άτομο να βρίσκεται λιποθυμο και προφανώς χωρίς ανασα ; Μα φυσικά και δεν γνωρίζεις . Γαμωτο μου φοβηθηκα περισσότερο απο ποτε ... Και ξέρεις μια γαμημενη σκέψη κυριάρχησε στο μυαλό μου ... Τι θα κάνω εγώ αν δεν ξυπνήσει η Ζωή ;; Τι και αν δεν καταφέρω να της πω πως αρχίζω να την ερωτευομαι ;; " της είπε και τώρα πια τα καυτά δακρια έρεαν στα μάγουλα του.
"Πονεσα , και ποναω γαμωτο μου. Και φοβάμαι μην σε χάσω . Μην φύγεις. Απλα μην φύγεις " της είπε και πριν βγει απο την πόρτα του δωματίου γύρισε να την χαιρετήσει .
"Ξυπλα Ζωή. Ξυπναααα . Ξυπνα να μιλήσουμε για τα ματια σου και τα ματια μου . Ελα να μου δείξεις το χαμόγελο σου. "της είπε και της φίλησε το μάγουλο ...
Εφυγε απο την Μεθ και φτάνοντας στο ισόγειο αντίκρυσε τον φιλο του Ιαν ντυμένο στα μαύρα . Χωρίς δεύτερη σκέψη έπεσε στην αγκαλιά του φίλου του και βγήκε αμέσως .
"Τι έγινε ρε μαλακα ;; Ποσα επεισόδια έχω χάσει ;;" ρώτησε ο Ιαν τον Αχιλλέα.
"Την αγαπώ ρε Ιαν . Την ερωτεύτηκα " απάντησε και για τα επομενα λεπτα κάθισαν σε ενα παγκάκι χωρίς να μιλούν .
"Τωρα που ηρεμισες ... Την αγαπάς πραγματικα. ;; " ρώτησε ο Ιαν διστακτικά .
Μα πριν προλάβει ο Αχιλλέας να απαντήσει η φωνη του πατέρα της Ζωης τον σταματησε .
"Αχιλλέα τρεξεεεεε "

Χαχαχαχαχαχα😇😇😇😈😈😈😈😈😈😈😈😈 δεν θα πω τιποτα παρα μονο καλό βράδυ και να εχετε χαρτομαντηλα ...😱😱😱😱😱😱😱😱😱😱😱