"Αχιλλεα?? Πες μου για σενα.." του ειπε η Ζωη ενω ηταν ακομη χωμενη στην αγκαλια του.
"Λοιπον ... Ξερεις η μοναξια ηταν γνωστη σε μενα αλλα μετα γνωρισα τον Ιαν με τον Κιτ και ηταν καπως καλυτερα. Βεβαια η γυναικαρα μου η Μαγια ειναι παντα διπλα μου." απαντησε ο Αχιλλεας και εκεινη απομακρυνθηκε. Ενιωσε κατι τσιμπηματα στην κοιλια , τι να ηταν αραγε αυτο;;
"Θελω να τους γνωρισω ." του απαντησε και σηκωθηκε ορθια.
"Που πας τωρα;;" την ρωτησε και σηκωθηκε και αυτος.
"Παω να δω το τηλεφωνο μου . Ενα ολοκληρο βραδυ ελειπα θα μου εστειλε μηνυμα η μαμα " αποκρυθηκε και κοιταξε το τηλεφωνο της.
"Πες μου για σενα... " της ειπε και της χαιδεψε απαλα το χερι.
"Τιποτα το σπουδαιο πριν λιγα χρονια μπηκε στη ζωη μου η Ιζι η γιατρος μου και πριν περιπου 2 χρονια γνωρισα την Κάλυ στην ομαδα υποστηριξης καρκινου. Τωρα για να ειμαι ειλικρινης η Καλυ δεν μου πολυ αρεσε στην αρχη αλλα μετα απο μια κριση που περασα ηταν διπλα μου και αυτο κερδισε την εμπιστοσυνη μου " του απαντησε και απομακρυνθηκε απο κοντα του.
"Πρεπει να παω σπιτι σε λιγο . Η μπουκαλα του οξυγονου θελει ανανεωση. " συνεχισε η Ζωη αλλα στα επομενα δυο βηματα της επεσε λυποθυμη στο χωμα .
"Ζωη... Ζωη απαντησε μου" φωναξε ο Αχιλλεας πανω απο το κεφαλι της. Εντρομος καλεσε το 166 και περιμενε να ερθει το ασθενοφορο. Μετα απο 15 λεπτα ακουστηκαν οι σειρηνες και μεταφερθηκαν στο νοσοκομειο.
"Συγγνωμη νεαρε πρεπει να επικοινωνησετε με καποιον γνωστο της κοπελας ειναι ανηλικη και θελουμε και το ιστορικο της." του ειπε στα γρηγορα μια νοσοκομα.
"Ναι , ναι θα μιλησω τωρα" απαντησε χωρις ομως να το καταλαβει. Το μυαλο του επεξεργαζοταν τα συμβαντα των τελευταιων ωρων . Πως απο μια ησυχη νυχτα στην ζεστη αγκαλια του κατεληξε στην κρυα αγκαλια του νοσοκομιακου κρεβατιου.
Με ρομποτικες κινησεις εβγαλε το τηλεφωνο του και πηρε τηλεφωνο τον Κιτ χωρις να τον ενδιαφερει που βρισκεται.
"Δεν με ενδιαφερει που εισαι ή με ποιον παρε τον κωλο σου και ελα στο νοσοκομειο τωρα" ειπε και κοπανησε στο τηλεφωνο στο πατωμα .
"Γαμωτο σου Ζωη ... Μην τολμησεις και κοιμηθεις απο τωρα ... Ακους μην τολμησεις" ψιθυρησε τις τελευταιες λεξεις και καυτα δακρυα αρχισαν να ρεουν στα μαγουλα του. Αυτη ηταν η στιγμη που καταλαβε πως νιωθει καποιος οταν χανει τον κοντινοτερο του ανθρωπο. Αυτη ηταν η στιγμη που επιθυμουσε να της εχει πει ολα τα πραγματα για τον εαυτο του και να γελανε πινοντας γρανιτα στο παγκακι του λοφισκου ακομα και αν κοντευει χειμωνας.
"Που ειναι η κορη μου;; " ακουσε μια γυναικεια φωνη και γυρισε να κοιταξει με τα πρισμενα και κοκκινα ματια του. Αντικρισε -θολα βεβαια- μια μεσαια σε ηλικια γυναικα με κοκκινοπα μαλλια και κοκκινα ματια απο το κλαμα. Ηταν σαν να εβλεπε την αδελφη του -οπως λεει αυτος- αλλα σε λιγα χρονια απο τωρα.
"Ειστε η μητερα της Ζωης;;" ρωτησε διστακτικα την θλιμενη γυναικα.
"Ναι... Εσυ;;; Γνωριζεις την κορη μου;;" τον ρωτησε και φανηκε εκτος απο θλιμενη και θυμωμενη.
"Εεεε...." πηγε να δικαιολογηθει ο Αχιλλεας αλλα η φωνη του Κιτ τον σταματησε.
"Αχιλλεα.... Αχιλλεα εισαι καλα;" ρωτησε με λαχανιασμενη φωνη ο Κιτ.
"Κιτ... Ευτυχως.. Πηγαινε μεσα ... Πριν περιπου μια ωρα εφερα μια κοπελα 17 ετων εδω πηγαινε." του εδωσε οδηγιες και πηγε να ετοιμαστει αλλα κατι τον διεκοψε.
"Κυρια Ελπιδα." ακουστηκε η φωνη της Ιζι.
"Ωω Ιζι καλη μου.. Ποσο χαιρομαι που εισαι εδω... Ιζι το κοριτσακι μου κατι επαθε. " της εξηγησε γρηγορα και το σωμα της επεσε με φόρα πανω στα καθισματα.
"Ιζι ;;" ειπε ο Κιτ και κοιταξε την αραβωνιαστικια του μεσα στα γαλαζοπρασινα ματια της.
"Κιτ αργοτερα πρεπει να παω μεσα τωρα" του απαντησε αλλα αυτο δεν τον πτοεισαι . Και οι δυο αλλαξαν ρουχα ετοιμαστηκαν , πλυθηκαν και μπηκαν στο δωματιο του χειρουργειου οπου βρισκοταν η Ζωη.
Η ωρα περνουσε και η αγωνια κορυφονωταν . Η μητερα και ο πατερας της Ζωης αγκαλια σε εναν καναπε, και ο Αχιλλεας καθισμενος στο πατωμα με δακρυα στα ματια χωρις να μπορει να εξηγησει τον λογο...
"Κυρια Ελπιδα" ειπε η Ιζι μετα απο λιγη ωρα....
"Κοριτσι μου , πως ειναι η κορη μου;" ρωτησε εκεινη.
"Οι πνευμονες της γεμισαν νερο παλι... Της εχω βαλει σωληνα για να εχει φυσιολογικη αναπνοη.... Αλλα θα χρειαστει υπομονη.." ειπε η Ιζι και ο Κιτ πηγε και χτυπησε φιλικα τον ώμο του Αχιλλέα.
"Πες Κιτ το καταλαβαινω πως λεει ψεματα" του ειπε ο Αχιλλεας Και σκουπισε τα ματια του.
"Θα ειναι δυσκολο να ξυπνησει.... Πολυ δυσκολο" απαντησε και εφυγε απο κοντα τους αφηνοντας τον στιε βαθιες σκεψεις του...
Μετα τις ανακοινωσεις αλλαγης Υπουργειων ανεβασα και γω κεφαλαιακι....
Καληνυχτα
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Before I Die... / Πριν Χαθώ
Romance"Να με θυμάσαι ..." είπε αυτός "Παντα" του απάντησε με κλάματα " Μην λες ψέματα . Δεν υπάρχει για παντα " είπε και μισο έκλεισε τα ματια του.... "Μα μου υποσχέθηκες" ξανά είπε αυτή. "Μωρο μου μπροστά στον θάνατο το παντα δεν είναι τίποτα " ψέλλισ...
