Before I Die... / Πριν Χαθώ

Chapter 3

Αλλη μια βαρετη ωρα στο συλλογο για καρκινο . Αλλη μια ωρα στο νοσοκομειο και αλλες 22 ωρες κλεισμενη στο σπιτι . Οι γονεις μου φοβουνται μηπως ξανακανω επεισοδιο αναπνευστικου  , οποτε δεν βγαινω απο το σπιτι πολυ . Επισηε προσπαθω να τους κανω να συνηθισουν χωρις εμενα , αφου ολοι γνωριζουμε πως οι μερες μου στη Γη ειναι μετριμενες. Καθομαι και διαβαζω για 100 στη φορα το αγαπημενο μου βιβλιο . "Πετρινοι Κυκνοι" .Νιωθω την καθε λεξη την καθε σκηνη , λες και βρισκομαι εκει.Η πορτα χτυπησε και η μαμα μου μπηκε μεσα χωρις να μιλησει και μετα απο λιγο ξαναφυγε.
Δεν μου μιλαει γιατι τους διευκρυνισα πως σε λιγο καιρο θα φυγω απο το σπιτι και για να βρω δικο μου σπιτι ή να παω στη γιαγια μου . Και πανω απο ολα που δεν θελουν να δεχτουν πως θα με χασουν.
Πηρα τα πραγματα μου , πηρα το οξυγονο μου και εφυγα για το αγαπημενο μου παγκακι λιγο πιο περα απο το σπιτι.
Ειναι σε ενα εκκλησακι οποτε λιγα ατομα το επισκεπτονται. Παω εκει να σκεφτω ή για να ηρεμησω απο τη στιγμη που τα χρειαζομαι και τα δυο. Δεν εχω να πω πολλα πραγματα για τη ζωη μου . Δεν κανω παρεα με αλλα ατομα. Δεν εχω γνωρισει τον ερωτα Και ουτε θελω να το κανω .
Βαρεθηκα τωρα . Βαρεθηκα να ξερω πως θα πεθανω . Βαρεθηκα να το περιμενω να ερθει και ακομα να ζω με τοση ταλαιπωρια.
Ενα κρυο αερακι με περασε.
Αυτη ειναι η συντροφια μου. Η αγαπη μου . Το καθε τι της φυσης . Αυτα ειναι τα πραγματα που θα μου λειψουν οταν φυγω . Οχι προσωπα. Μονο η φυση .
Ξερω, τι λετε πως ενα κοριτσι μονο 17 χρονων να σκεφτεται να πεθανει ;; Ειναι ηρεμια και δικαιοσυνη να φυγω μετα απο τοσα που εχω περασει.
Ενα μαυρο συννεφο ηρθε πανω απο το εκκλησακι και σταλαματιες βροχης επεφταν πανω μου.
Πηγα σπιτι και ημουν απο πανω μεχρι κατω μουσκεμα απο τη βροχη. Η ανασα μου ακανονιστη οχι μονο το τρεξιμο αλλα και απο την δυσκολια του πνευμονα να λαμβανει οξυγονο οταν κουραζομαι. Ενας αλλος λογος που η μητερα μου επιμενει να κανω φιλιες αλλα και να τις φερνω σπιτι.
Αλλαξα τα βρεγμενα μου ρουχα και καθισα να δω μια ταινια. Δεν μου αρεσουν τα happy end . Εβαλα να δω το Testament of youth . Μιλαει για τον πολεμο Γαλλιας-Γερμανιας και το αδοξο τελος ενος ερωτευμενου ζευγαριου. Δεν εκλαψα . Γιατι να κλαψω ; Το μονο που εκανα ηταν να προσευχηθω για τις ζωες που χαθηκαν . Στην πραγματικοτητα οχι στην ταινια .
Εκλεισα το λαπτοπ και ετοιμαστηκα για να παρω τον απογευματινο μου υπνο.
"Ζωη ?? Πηρες τα φαρμακα σου ;" ακουστηκε η ενοχλητικη τσιριχτη φωνη της μαμας μου .
"Ναι μαμα . " απαντησα και εκλεισα τα ματια μου .
"Αυριο το πρωι θελουμε να παμε στο νοσοκομειο για να κανουμε τις επαναληπτικες εξετασεις " ειπε καθως εισεβαλε στο δωματιο μου η μαμα. Λιγη ωρα ησυχιας δεν μπορουμε να αποκτησουμε .
"Ναι το ξερω . Αφησε με να ξαπλωσω λιγο και το βραδυ που θα σηκωθω θα μιλησουμε " της ειπα και την παρακινησα να φυγει....
"Καλα αλλα μην νομιζεις νεαρα μου πως θα την γλυτωσεις ετσι ευκολα !!" ειπε με αυτον τον ηλιθιο τροπο που προσπαθεις να δειξεις κυριαρχια αλλα τελικα ξερεις πως ο αλλος εχει δικιο.
Η ελειψη υπνου μου χαθηκε και βρεθηκα αγκαλια με το βιβλιο μου . Αυριο το πρωι νοσοκομειο και μετα στην ομαδα που με εβαλε η μαμα .
Σχολειο δεν πηγαινω γιατι οι γονεις μου λενε πως αν κανω επεισοδιο κανεις δεν ξερει πως να το χειριστει οποτε μονο και μονο η ομαδα με ατομα με καρκινο μου ειναι αρκετη αν και δεν πολυ καταλαβαινω τι κανουν . Κλαινε τον πονο τους ;; Γιατι να κλαινε ;; Ας αποδεχτουν το τι θα γινει , Θα τους κατσει πιο ομαλα .  Σηκωθηκα και πηγα να μιλησω με τους γονεις μου για το νοσοκομειο αυριο.
"Πες μου . Τι το διαφορετικο θα εχει η αυριανη επισκεψη ςπο τις αλλες ;" την ρωτησα και εκατσα στην καρεκλα .
"Αυριο θα κανεις μαγνητικη για να δουμε ποσο ο καρκινος εχει εξαπλωθει ." πεταχτηκε ο πατερας μου και ειπε
Σιγα το καινουριο πραγμα . Καθε μηνα τι ιδιο πραγμα κανουμε για να ξερουν το ποτε θα πεθανω . Εχω καταντησει να ξερω ολα τα ονοματα των γιατρων κι των νοσοκομων.
Σηκωθηκα απο το τραπεζι και πηγα παλι στο δωματιο μου , εκει εβαλα στο κινητο μου το "alive" της Sia και ακουγοταν σε ολο τον χωρο. Τα ματια μου εκλεισαν και παραδωθηκα στα χερια του Μορφεα .....................

''Ελα Ζωη μου ξυπνα ελα πρεπει να παμε στο νοσοκομειο'' ενιωσα τη μαμα μου να με ξυπνα. Σηκωθηκα ετοιμαστηκα αλλαξα τη φυαλη οξυγονου μου και φυγαμε για το νοσοκομειο. Μετα απο 1 ωρα ειχαμε μπει στο ιατρειο και περιμεναμε να ερθει η γιατρος που με παρακολουθει με τις εξετασεις .

''Λοιπον Ζωη οι εξετασεις δειχνουν πως το αδενοκαρκινωμα εχει μεγαλωσει πολυ . Δεν εχει σημασια να ξεκινησουμε ακτινοβολια και θα σταματησουμε και τη χημειοθεραπεια γιατι το μονο που θα καταφερουμε να κανουμε ειναι να σε ριξουμε ειναι στο κρεβατι'' ειπε η γιατρος και συνεχισα εγω αντι για αυτη . ''Ποσος καιρος ???'' ενω οι γονεις μου την κοιταξαν περιεργα . ''Την αληθεια γιατρε ποσος καιρος μου μενει '' απαιτησα να μαθω. ''3 μηνες καλη μου .'' μου απαντησε και ο γδουπος του σωματος της μανας μου ακουστηκε που επεσε στην καρεκλα .

''90 μερες λοιπον μου μενουν πριν χαθω απο προσωπου Γης '' ειπα και ετοιμαστηκα να φυγω για να επιστρεψω στο σπιτι. Ο μπαμπας βοηθησε τη μαμα και επιστρεψαμε σπιτι. Εγω αλλαξα και ετοιμαστηκα να παω στο εκκλησακι.

''Που πας νεαρα μου ?'' με ρωτησε η μαμα . ''Βολτα '' απαντησα εγω '' Μολις εμαθες πως θα πε'' ειπε και σταματησε . '' Ελα μαμα πες το . Πως θα πεθανω . Εγω δεν το εμαθα τωρα . Το καταλαβα εκεινη τη γαμημενη φορα που εφυγα και γυρισα.'' της ειπα και εφυγα απο το σπιτι.

Μετα απο 10 λεπτα εφτασα στο παγκακι που καθομαι παντα με τη μονη διαφορα πως ενα αγορι καθοταν εκει .Δεν με πτοεισαι αυτο πηγα και εκατσα διπλα του . Τον κοιταξα προσεκτικα και μετα απο λιγο καταλαβα πως εκανε και εκεινος το ιδιο.

''Αχιλλεας '' συστηθηκε . ''Ζωη '' του απαντησα και τον κοιταξα , παρατηρησα πως δεν ειχε πολλα μαλλια και πως ηταν χλωμος , οπως και γω βεβαια. ''Απο τις χημειοθεραπειες ειναι .'' μου απαντησε λες και ηξερε τι σκεφτομουν . Αραγε τι καρκινο να εχει??Αναρωτηθηκα σιωπηλα. ''Καρκινος στο μυωκαρδιο'' μου απαντησε και τον κοιταξα περιεργα . ''Απορεις πως απανταω σε αυτα που σκεφτεσαι ??'' ειπε . ''Ναι '' απαντησα μετα απο πολλα λεπτα ησυχιας . ''Εγω σημερα εμαθα πως μου μενουν 3 μηνες ζωης '' του ειπ[α λες και τον ηξερα για πολυ καιρο . ''Εγω εμαθα πως μου μενουν 4 μηνες μετα απο μετασταση '' μου απαντησε.

''Τι ωραια που περναμε !!'' ειπα κοροιδευτικα ., και ελαβα ενα νευμα απο τον Αχιλλεα . Αχιλλεας , θυμαμαι πως ηταν το αγαπημενο μου ονομα απο την Ιλιαδα οταν ημουν στο Γυμνασιο.

''Παμε μια βολτα ??'' με ρωτησε . ''Που ??'' του ειπα '' Στο παραπανω λοφακι . Εχει και εκει ενα παγκακι .'' μου ειπε ''Δεν μπορω να κουβαλησω την μπουκαλα '' του ειπα διχνονταας το οξυγονο . ''Δεν πειραζει θα σε ανεβασω εγω '' μου ειπε και με πηρε αγκαλια ανεβαζοντας με στο λοφακι. ''Αχιλλεα πας καλα θα παθεις τιποτα '' του ειπα γελοντας αφου εκανε σαν μηχανακι καθως ανεβαινε .'' Καλα ειμαι εσυ ??'' μου απαντησε οταν ανεβηκαμε και φτασαμε στο παγκακι. Δεν απαντησα ενα βλεμμα και των 2 ηταν αρκετο για να μας πιασουν τα υστερικα γελια .....

Να το και το καινουριο κεφαλαιακι..... Ακουω ... Βασικα διαβαζω γνωμες