Skater Boy meets Ballerina Girl! (COMPLETE)

CHAPTER 32 (part 2)

WHAT THE HECK! bakit kasi may kagaya pa nilang makakati ang dila! why dont they mind their own lives rather than gossiping about us! hindi naman magkakaganito kung di sila ang nag umpisa eh. although i admit that it was also my mistake. T^T

"PB, wag ka na ngang malungkot diyan, pwede?" sabi niya sa akin at inilagay ang isa niyang palad sa pisngi ko. "kung aalis man ako, atleast nagawa ko na ang gusto ko, di ba? nanalo na ako. CHAMPION yata toh PB!" he said. trying to show that eveything is fine with him.

hindi ko pa rin binago ang ekspresyon sa mukha ko pero sya, nakangiti pa din na akala mo, wala lang sa kanya ang nangyayari. na parang balat lang ng candy ang itatapon niya. >___<

nakakainis naman eh! hindi lang naman basta basta ang iiwan niya, di ba? SKATEBOARDING YUN! kumabaga sa akin, BALLET! uwaaaaa.. TT____TT

"Aish.PB naman eh. ngumiti ka naman diyan." sabi niya atsaka inilagay ang dalawa niyang fingers sa side ng lips ko trying to make me smile.

"SB naman eh." then, inalis ko yung kamay niya at niyakap sya ng mahigpit. "bakit kasi ganyan ka? lahat na lang gagawin mo para sa akin. para lang sumaya ako." sabi ko atsaka ko sya niyakap ng mahigpit.

"dahil mahal kita PB ko." niyakap na din niya ako. mas mahigpit kaysa sa pagyakap ko sa kanya.

"gagawin ko naman ito para sa ating dalawa eh. ayokong isipin ng mga tao na hindi tayo bagay. ayokong isipin nila na hindi ako karapat dapat sayo dahil isa akong amateur skater samantalang ikaw, professional at successful sa sarili mo." pag uumpisa niya. uwaaa! nagkakamali ka SB ko, ako ang hindi karapat dapat sayo. TT3TT

"tsaka isa pa, PB ko. kuntento na ako sa meron ako ngayon. masaya ako pero mas sasaya ako kapag nakikita kong masaya ka at walang inaalala." ibinaon ko pa ang mukha ko sa may balikat niya. nakakainis. ayokong umiyak pero hindi ko mapigilan ang mga luha ko na nagbabadya ng tumulo sa gilid ng aking mga mata.

"kaya ikaw PB ko. ngumiti ka naman diyan, wag kang malungkot para naman masabi ko na may silbi itong ginawa ko. ako nga, hindi nanghihinayang, ikaw pa?" sabi niya at inilayo ako para magkita ang aming mga mukha.

i tried to form a smile. pinilit kong ipakita sa kanya na masaya ako kahit ang totoo ay nalulungkot ako sa desisyon nya.

" Pssh. di na nga kita pipiliting ngumiti." tapos, inilapit niya ako ng konti sa kanya. "basta tandaan mo, ganito kita kamahal PB ko. ano ba naman ang iwan ang Skateboarding para sayo, di ba?" then, hinalikan niya ako sa noo ko.

" i less than three you, PB ko. always remember that. " at niyakap niya ako ulit that made me weak. sa mga ganitong pagkakataon, napapatunayan niya talaga kung gaano niya ako kamahal at nahiya naman ako sa kanya na wala pang napapatunayan. -___-

inilagay ko naman ang kamay ko na may hawak na bouquet sa may likuran niya para mayakap din sya at ang isa naman ay inilagay ko sa may mata ko para punasan ang mga luhang tumulo sa akin.

gusto ko din sabihing 'i less than three you, SB ko' pero hindi ko magawa. hindi dahil hindi ko sya mahal kundi dahil hindi ko kaya. hindi ko alam kung anong mukha ang ihaharap ko sa kanya. nahihiya talaga ako para sa sarili ko.

napakadami na niyang ginawa para sa akin pero ako, wala akong magawa para sa kanya. at isa pa, kinaiinisan ko sa lahat ang katotohanang saming dalawa, sya ang mas nagmamahal.

ayoko ng ganoong pakiramdam. idagdag pa na wala talaga akong kwenta. at totoo yun. WALA TALAGA AKONG KWENTA. ni wala nga akong maibigay para sa kanya eh.

at ganito pa ang nangyari? tuluyan na niyang igigive up ang Skateboarding para lang sa ikabubuti namin. gusto ko man syang pigilan, hindi ko na din susubukan dahil alam ko namang wala akong magagawa. it's not like na wala naman talaga akong magawa, again. pinili kong walang gawin.

gusto kong mag Skateboarding pa rin sya pero alam kong ang pagtigil niya dun ay isang magandang solusyon para matigil na ang sinasabi ng mga tao tungkol sa amin.

aaminin ko, SELFISH ako! oo. napakamakasarili ko. hinahayaan ko lang na sya ang mawalan at gumawa ng paraan sa bawat problemang nangyayari sa amin pero ano pa bang magagawa ko di ba, nagiging masyado na akong DEPENDENT sa kanya. lahat ng bagay, sa kanya ako inaasa.

hindi ko na talaga alam kung ano at paano ko ba babaguhin ang lahat. gusto kong magbago at ipakita sa kanila, lalo na sa sarili ko na karapat dapat ako kay Bench pero paano ko gagawin yun di ba?

sa nangyayari pa lang ngayon, napakalinaw.

kahit gaano pa ako kamahal ni Bench at kahit gaano ko din sya kamahal, hindi kami bagay. kahit kailan, pakiramdam ko, HINDING HINDI AKO MAGIGING KARAPAT DAPAT PARA SA KANYA. 

TT________TT

***********************************************************************************************************

AUTHOR'S NOTE !!! ^____^

SORRY FOR THE LAME UPDATE. HOHO. EWAN KO BA! PERO YUNG NANGYAYARI JAN, PARANG NALILIHIS NA KONTI SA GUSTO KONG MANGYARI PERO TAMA PA DIN DAHIL GUSTO KO TALAGANG IPAKITA SA INYO NA HINDI BABAE ANG LAGING NAGPAPAKATANGA SA PAG IBIG.

AT ANG ISANG MAGANDANG HALIMBAWA NGA DIYAN AY SI BENCH. WOOOHHHOO! PALAKPAKAN! LOL. XDD

VOTE AND COMMENTS NAMAN PO.

BECOME A FAN NA RIN PO.

TENKKKYYOW! *u*

-justine35^^